Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, η μετάνοια

του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου

 Φέτος συμπληρώθηκαν 180 χρόνια από την οσιακή κοίμηση του μεγάλου Ρώσου Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Με την χάρη του Θεανθρώπου Κυρίου μας σκέφτηκα προς τιμήν του αγίου Σεραφείμ και προς ωφέλεια έστω και μιας ψυχής να παραθέσω στην αγάπη σας λίγα θαυμάσια λόγια του Αγίου Σεραφείμ για την μετάνοια, η οποία είναι αναγκαιοτάτη στην εποχή μας.

“Αυτός που θέλει να σωθεί πρέπει να έχει την καρδιά του πάντοτε συντετριμμένη και έτοιμη για μετάνοια. «Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και ταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει» (Ψαλμ. ν΄ 19).

Με τέτοια συντριβή καρδίας μπορεί ο άνθρωπος εύκολα να περάσει χωρίς βλάβη τις δόλιες παγίδες του διαβόλου. Όλες οι προσπάθειες του εχθρού συντείνουν στο πώς να ταράξει το πνεύμα του ανθρώπου και πώς να σπείρει μέσα στην ταραχή τα ζιζάνιά του, καθώς λέει το Ευαγγέλιο: «Κύριε, ουχί καλόν σπέρμα έσπειρας εν τω σω αγρώ; Πόθεν ουν έχει ζιζάνια; Ο δε έφη αυτοίς· εχθρός άνθρωπος τούτο εποίησεν» (Ματθ. ιγ 27-28).

Όταν όμως ο άνθρωπος προσπαθεί να έχει καρδιά ταπεινή και να διατηρεί τη σκέψη του ειρηνική, τότε όλες οι παγίδες του εχθρού μένουν ανενέργητες. Πράγματι, όπου ειρήνη λογισμών, εκεί αναπαύεται ο ίδιος ο Θεός: «Εν ειρήνη ο τόπος αυτού» (Ψαλμ. οε΄ 3).

Η αρχή της μετανοίας γεννάται από το φόβο του Θεού και την επαγρύπνηση στον εαυτό μας. Ο φόβος του Θεού γεννά τη νήψι και η νήψις γεννά την εσωτερική ησυχία. Ο φόβος του Θεού ξυπνά την κοιμισμένη συνείδηση, που κάνει την ψυχή να βλέπει την ασχημοσύνη της σαν σε ήρεμο και καθαρό νερό. Έτσι γεννώνται οι αρχές και στερεώνονται οι ρίζες της μετανοίας.

Κατά  τη διάρκεια της ζωής μας προσβάλλουμε με τις πτώσεις μας το μεγαλείο του Θεού. Για αυτό πρέπει να ζητάμε πάντοτε με ταπείνωση από τον Κύριο την άφεση των αμαρτιών μας.

Μπορεί κάποιος που έλαβε τη χάρη και μετά έπεσε, να αναστηθεί με τη μετάνοια σύμφωνα με το ψαλμικό: «Ωσθείς ανετράπην του πεσείν, και ο Κύριος αντελάβετό μου» (Ψαλμ. ριζ΄ 13). Όταν ο προφήτης Νάθαν ήλεγξε τον Δαβίδ για την αμαρτία του, εκείνος μετενόησε αμέσως και έλαβε τη συγχώρηση.

Στην ίδια κατηγορία ανήκει και το παράδειγμα του ερημίτου, που καθώς πήγαινε για νερό έπεσε στην αμαρτία κοντά στην πηγή. Όταν όμως γύρισε στο κελλί του, μετενόησε για την αμαρτία του και άρχισε πάλι να ζει όπως και πριν. Ο εχθρός τού προξενούσε ταραχή. Του παρουσίαζε το βάρος της αμαρτίας του και του έλεγε πως είναι αδύνατον να συγχωρηθεί, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να τον αποθαρρύνει και να τον απομακρύνει από την άσκηση. Εκείνος όμως έμεινε σταθερός. Αυτό το περιστατικό το φανέρωσε ο Θεός σε κάποιον άγιο γέροντα. Του παρήγγειλε μάλιστα να επαινέσει τον αδελφό, που είχε αμαρτήσει, για αυτή τη νίκη του κατά του διαβόλου.

Όταν μετανοούμε ειλικρινά για τις αμαρτίες μας και επιστρέφουμε στον Χριστό με όλη μας την καρδιά, Εκείνος τότε αγάλλεται, κάνει γιορτή και συγκαλεί όλους τους αγγέλους για να τους δείξει τη χαμένη δραχμή, δηλαδή τη βασιλική Του εικόνα. Παίρνει στον ώμο το πλανεμένο πρόβατο και το φέρνει πίσω στον Πατέρα Του. Ο Θεός βάζει την ψυχή του μετανοούντος να κατοικήσει στην κατοικία των ευφραινομένων, μαζί με εκείνους που ποτέ δεν απομακρύνθηκαν από Αυτόν.

Ας μην αμελήσουμε λοιπόν να στραφούμε γρήγορα στον εύσπλαχνο Δεσπότη. Ας μην απελπιζώμεθα για τις βαρειές και αναρίθμητες αμαρτίες μας. Η απελπισία είναι η μεγαλύτερη χαρά του διαβόλου. Είναι θανάσιμη αμαρτία, σύμφωνα με την Αγία Γραφή. «Αν δεν σταθεί εμπόδιο η χαυνότης και αμέλειά σου, γράφει ο όσιος Βαρσανούφιος, έχεις να θαυμάσεις και να δοξάσεις τον Θεό για το πώς από αμαρτωλό σε έκανε δίκαιο».

Μετάνοια είναι, μεταξύ των άλλων, και το να μην επαναλάβεις το αμάρτημα. Όπως για κάθε νόσημα υπάρχει θεραπεία, έτσι και για κάθε αμαρτία υπάρχει η μετάνοια.

Πάρε λοιπόν την οδό της μετανοίας χωρίς αμφιβολίες. Αυτή θα μεσιτεύσει για σένα ενώπιον του Θεού”.   

Πηγή: Από το βιβλίο: « Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ» Ιεράς μονής Παρακλήτου