Πώς να μιλήσει κανείς σήμερα για την κένωση της θ.
αγάπης, όταν ο άνθρωπος, μέσα στη δίνη της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας,
έχασε ακόμα και την αίσθησή της; Πώς να
προσκαλέσουμε το σύγχρονο άνθρωπο να
προσκυνήσει ταπεινά το θ. Βρέφος, όταν καθημερινά, είτε από ανάγκη είτε από
σκοπιμότητα, προσκυνάει τα φανταχτερά είδωλα του σύγχρονου κόσμου; Πώς να
κηρύξουμε την ταπείνωση του Θεού στο σημερινό προμηθεϊκό άνθρωπο, που κυνηγάει
ακόρεστα την άνεση και την αυτάρκεια;
Εν τούτοις αυτός ο υπερήφανος και αυτόνομος άνθρωπος, ο
φθαρτός κόσμος, η απανθρωπιά και η σπιλωμένη ζωή έγιναν το αντικείμενο της
αγάπης του Θεού. Φαίνεται πως η ανταρσία, η αμαρτία και η αναισθησία
«σαγήνευσαν» το άπειρο έλεός Του και εξήψαν τον θεϊκό έρωτά του προς τον
άνθρωπο και τον κόσμο. Γιατί αυτός ο αμαρτωλός και εγωιστής άνθρωπος παρέμεινε
παρά ταύτα «ίδιος» και φίλος του Θεού. Αυτόν αναζήτησε και τη δική του φύση
προσέλαβε αληθινά. Συγκατατέθηκε στη φτώχεια και την ασθένειά του και έσπευσε
σαν μανιακός εραστής να εξομοιωθεί μαζί του. Δέχθηκε την προσβολή της ζωής και
την ανέμιξε με τη δική του θεία ζωή. Έλουσε την αραχνιασμένη μας ύπαρξη μέσα στο φως της θεογνωσίας. Θα
δειλιάσουμε και θα σιγήσουμε μπροστά στη ανεξερεύνητη σοφία του Θεού τη στιγμή
που ο ίδιος πλημμυρίζει την ύπαρξή μας με τον πλούτο της αγάπης του; Δεν έχουμε
τίποτα να προσφέρουμε στον πτωχεύσαντα από το πλήρωμα της ζωής που μας χάρισε;
Ιωάν. Παναγόπουλος,
καθηγητής Παν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου