Στο λυκαυγές του νέου έτους

Καί ὅλο πιό κοντά στό στερνό μονοπάτι,

πού ὅλο καί περισσότερο «στενό» γίνεται

καθώς πλησιάζει τ’ Οὐρανοῦ τήν «Ὡραία Πύλη».

Δοξασμένος ὁ Κύριος.

Κι ἀπ’ τή στροφή τοῦ Χρόνου πίσω

ἡ συνοδός Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ὀφειλή τῆς ψυχῆς, ἀπλήρωτη...

ξανά ἁπλωμένο τό ὁδηγητικό,

προστατευτικό Του χέρι,

τό γιομάτο Ἔλεος καί Χάρη!...

ἡ συνοδός ἀγάπη ἀγγέλων καί ἀνθρώπων

καί τό χρεωστικόν ἀνεξόφλητο!...

παρόντες πάλι εἰς ὑποδοχήν

οἱ γενόμενοι οἰκτίρμονες

καθώς καί ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ Οἰκτίρμων.

Οἱ μή «ἐκκακοῦντες καλοποιεῖν».

Οἱ παρακλήτορες.

Οἱ τά βάρη τῶν ἀσθενούντων βαστάζοντες.

Τίς λόγος ἐξαρκέσει πρός ὕμνον τῶν θαυμασίων Του!...

«βρόντησον φωνῇ μεγάλῃ» εἰς τά ἐνδότατα τῆς ἀκοῆς τῆς καρδίας μου

καί δίδαξόν με «πῶς δεῖ ὑμνῆσαί Σε» καί δοξολογῆσαι.

Πῶς ἀσιγήτως εὐχαριστεῖν.

Ὁ Θεός μου, «ὁ νηπιάσας καί σάρκα φορέσας»,

Σύ πού ἀεί γεννᾶσαι καί σταυρώνεσαι

καί ἀνασταίνεσαι ἐντός μου στήν ἐπί γῆς στρατείαν,

ἐπίλαμψε τό φῶς τοῦ προσώπου Σου

καί φωταγώγησε τό σκότος μου,

ἔσωθεν... ἔξωθεν....

Ἴασε τά τῆς ψυχῆς ἀσθενήματα

ὁ «ἀνορθῶν τούς κατερραγμένους».

Ἀνόρθωσε εἰς ἀναβάσεις ἀγαπήσεώς Σου τήν καρδίαν μου.

Ἱκάνωσε εἰς δούλευσιν τοῦ ποθεινοῦ Ὀνόματός Σου,

εἰς ταπεινήν διακονίαν τῶν ἀδελφῶν μου ψυχῶν.

Δός «καρπούς ἀξίους τῆς μετανοίας»

καί τήν ἁγιαστικήν Σου χάριν.

Γ.Λ.Καφούρος

Πηγή: Περιοδικό "Η Δράση μας", τευχ.Ιανουρίου 2013