Το σώμα της εκλησιαστικής κοινότητηας

           Η τάξη είναι η μητέρα και η ασφάλεια των όντων…. Και στις Εκκλησίες η τάξη είναι ότι ο Θεός όρισε άλλοι να είναι το ποίμνιο και άλλοι να είναι οι ποιμένες. Άλλοι να είναι οι άρχοντες, άλλοι οι αρχόμενοι. Άλλος να είναι κατά κάποιο τρόπο το κεφάλι, άλλοι τα πόδια, άλλοι τα χέρια, άλλος το μάτι και άλλος κάτω από τα υπόλοιπα μέλη του σώματος, τα οποία, για την ενότητα και το συμφέρον του όλου είναι ή κατώτερα ή ανώτερα μεταξύ τους. Και όπως ακριβώς στα σώματα τα μέλη δεν είναι αποσχισμένα το ένα από το άλλο, αλλά το παν είναι ένα σώμα, που συναποτελείται από διάφορα μέρη, ούτε κάνουν όλα την ίδια εργασία, δηλ. το μάτι δεν βαδίζει αλλά οδηγεί, το πόδι δεν βλέπει μπροστά αλλά πηγαίνει από τον ένα τόπο στον άλλο και έτσι μετατοπίζει το σώμα σε άλλη θέση, η γλώσσα δεν ακούει  τις φωνές, γιατί υπάρχει η ακοή, η ακοή δεν ομιλεί, γιατί υπάρχει η γλώσσα, η μύτη είναι το αισθητήριο των οσμών, ο λάρυγγας δέχεται τις τροφές, λέγει ο Ιώβ, το χέρι είναι το όργανο, για να δίνουμε και να παίρνουμε, ο νους τα εξουσιάζει όλα, και από αυτόν προέρχεται η ικανότητα του «αισθάνεσθαι» και σ’ αυτόν δίνουν τις πληροφορίες τα αισθητήρια όργανα, όπως λοιπόν γίνονται όλα αυτά, το ίδιο είμαστε ένα σώμα «εν Χριστώ», και ο καθένας μας είμαστε μέλη του Χριστού και μέλη ο ένας του άλλου. Το ένα μέλος εξουσιάζει και έχει την πρώτη θέση, ενώ, το άλλο οδηγείται και κατευθύνεται, και δεν κάνουν και τα δύο την ίδια εργασία. Και τούτο, γιατί είναι το ίδιο πράγμα να είναι κανείς και άρχοντας και αρχόμενος. Και τα δύο μέλη, δηλ. οι κληρικοί και οι λαϊκοί, γίνονται ένα σώμα «εν Χριστώ», γιατί τους συναρμολογεί και τους συνδέει το άγιο Πνεύμα.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος