ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ - Επίκαιροι σχολιασμοί

«Μυσταγωγών σου Κύριε τους μαθητές εδίδασκες αυτούς λέγων…»

Υπόδειγμα ταπείνωσης και φιλοστοργίας

            Πριν δυο και πλέον χιλιάδες χρόνια στην Ιερουσαλήμ ένα βράδυ σαν σήμερα διαδραματίστηκαν τέσσερα σημαντικά γεγονότα που είχαν σχέση για όλη την ανθρωπότητα. Ο Χριστός ερχόμενος προς το εκούσιον πάθος παρέδωσε στους μαθητές Του την διδασκαλία για την ταπείνωση και την αγάπη με τον ι. Νιπτήρα,  το Μυστικό δείπνο, την προσευχή στη Γεσθημανή και την προδοσία του Ιούδα. Αυτή ήταν η τελευταία υποθήκη Του, αφού ο ίδιος έγινε το υπόδειγμα για όλους.

            -Υπόδειγμα ταπείνωσης. Η ταπείνωση σαν κήρυγμα που ακούστηκε πολλές φορές, δεν θα προκαλούσε κανένα ενδιαφέρον, αν δεν ήταν ενσαρκωμένη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι αρκετό για να νοιώσουμε πόσο μειώνουν του περιεχόμενό της τ’ ανθρώπινα λόγια. Εμείς οι άνθρωποι όσο ακούμε το «εγώ» μας και όχι το Θεό, δεν μπορούμε να την αποκτήσουμε και να την βιώσουμε στην καθημερινή ζωή μας. Ο αγώνας για την απόκτηση της ταπείνωσης είναι θεάρεστος, όταν συνειδητοποιούμε την ανεπάρκειά μας και υποτασσόμαστε στο θέλημα του Θεού.

            -Υπόδειγμα φιλοστοργίας. Μία αγάπη χωρίς δόσιμο του εαυτού μας και ανιδιοτέλεια δεν πετυχαίνεται, γιατί δεν συμμετέχει ο έσω άνθρωπος. Μια τέτοια αγάπη όμως δεν έχει ουσιαστική σχέση με αυτή που αποκαλύφθηκε στο πρόσωπο του Κυρίου. Η παράδοση του φρικτού μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας όπου ο Αμνός του Θεού διαμελίζεται για να θρέψει πνευματικά τα παιδιά Του, που μπορεί και να Τον προδώσουν, φανερώνει το βάθος της θείας φιλανθρωπίας.

            -Υπόδειγμα προσευχητικής κοινωνίας. Ο Κύριος όντας άνθρωπος, διδάσκει έμπρακτα τους αποστόλους τη γενική ιερατική ιδιότητα κάθε βαπτισμένου πιστού. Έτσι πριν τον καθαγιασμό του άρτου και του οίνου ευχαριστεί τον ουράνιο Πατέρα Του και μετά το δείπνο με ύμνους πορεύεται προς την Γεσθημανή, τον τύπο της υπερφυούς προσευχής. Στην κατάσταση αληθινής προσευχής δείχνει, ότι μετέχει όλος ο άνθρωπος με τον ιδρώτα ωσεί θρόμβος αίματος.

            Σ’ αυτή την τριπλή μυσταγωγία πού αντικατοπτριζόμαστε εμείς; Οπωσδήποτε μας αντιπροσωπεύει η στάση του Πέτρου ή του Ιωάννη ή του Ιούδα.

            Ο Πέτρος εκπροσωπεί τον δίχως χάρη άνθρωπο που πέφτει αθέλητα, αλλά που είναι προσανατολισμένος στη μετάνοια και στην αποδοχή της θείας μυσταγωγίας του Ιησού Χριστού.

            Ο Ιωάννης, άνθρωπος των μυστικών αναβάσεων και της θεωρίας, έχει διακύμανση αισθημάτων και συμπεριφορές. Γιατί ανταποκρίθηκε στην αγάπη του Κυρίου και Τον ακολούθησε  στο Σταυρό.

            Ο Ιούδας διακατέχεται από το πάθος της φιλαργυρίας. Νικιέται από το πάθος και γίνεται προδότης του διδασκάλου του, γιατί υποτάσσεται στη διαβολή του πονηρού. Εκπροσωπεί όλους όσους θεληματικά  υποτάσσουν τον εαυτό τους στη δουλεία κάθε πάθους, προδίδοντας τη θυσία του Χριστού και μένοντας αμετανόητοι και δέσμιοι της ανομίας.