Πέρα από τις αισθήσεις

Ο Χριστός δεν επιτίμησε τον Θωμά γιατί ζητάει να τον συναντήσει ο ίδιος, αλλά γιατί διαλέγει το πιο χαμηλό δυνατό επίπεδο συνάντησης δηλ. εκείνο των αισθήσεων. Οι ενέργειες της θ. χάριτος που υποπίπτουν στις αισθήσεις είναι λιγότερο συγκλονιστικές. Η χάρη του Θεού ενεργεί με τρόπο πολύ συγκλονιστικότερο  από εκείνη που υποπίπτει στις αισθήσεις, αλλά ο Θωμάς, όπως κι εμείς πολλές φορές, δεν αναζητάει τις τελευταίες αλλά αρκείται στις πρώτες. Εντυπωσιαζόμαστε πολύ από μια θαυματουργική θεραπεία ή από μία  υπερφυσική πρόβλεψη ενός αγίου ανθρώπου και δεν παρατηρούμε το θαύμα του εξωτερικού ή του εσωτερικού κόσμου που είναι αφάνταστα εντυπωσιακότερη από οποιαδήποτε θαυματουργική θεραπεία ή υπερφυσική πρόβλεψη.

            Αν κάποιος νεκρός ανασταίνονταν από τον τάφο του θα προκαλούσε κατάπληξη ακόμη και στους πιο πιστούς ανθρώπους, αλλά τις πνευματικές αναστάσεις που συμβαίνουν καθημερινά μόλις που τις παρατηρούμε. Ποιος θάνατος είναι φοβερότερος, ο φυσικός ή ο πνευματικός; Ποιοί είναι πραγματικοί πεθαμένοι, οι άγιοι που έχουν ταφεί πριν από αιώνες ή οι άνθρωποι που κινούνται πλάι μας και οι φυσικές τους λειτουργίες τους είναι τέλειες, αλλά που η καρδιά τους δεν μπορεί να νοιώσει ίχνος αγάπης ούτε για το συνάνθρωπο ούτε για τον Θεό…

            Ο Χριστός δέχεται ν’ αγγίξει τα ιμάτια του η Χαναναία  ή  ακόμη να δέχεται να φιλήσει τα πόδια του η αμαρτωλή γυναίκα, αλλά ζητάει απ’ όλους να μην αρκεσθούν να Τον συναντήσουν στο επίπεδο των αισθήσεων, αλλά να προχωρήσει στην ουσιαστικότερη συνάντηση που γίνεται στο χώρο της καρδιάς.

            Ο Θωμάς ανταποκρίνεται στην επιθυμία του Κυρίου και δεν μένει στην συνάντηση με τον Κύριο, τον κήρυκα της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά προχωρεί στη συνάντηση με τον Θεό «επιποθήσας σου, την χαρμόσυνον θέαν, το πριν ήπίστει ο Θωμάς, αξιωθείς δε ταύτης, Θεόν και κύριον σε εκάλει Δέσποτα και ψηλαφήσας αυτόν ωμολόγησεν είναι Θεόν ου γυμνόν, και άνθρωπον ου ψιλόν».

            Ας αναζητήσουμε τον Αναστάντα Κύριον και ας τον δοξολογήσουμε με ύμνους «ου βλεφάροις ιδόντες» Αυτόν «αλλά καρδίας πόθω πεπιστευκότες».

π .Φ. Φάρος, «ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ» Εκδ. Ακρίτας