«Η παγκοσμιοποίηση της εποχής μας
όχι μόνο δεν συνέβαλε στην ανοικοδόμηση μιας πανανθρώπινης κοινωνίας, αλλά και
συνετέλεσε στον ευρύτερο κατακερματισμό και την βαθύτερη αλλοτρίωσή της γιατί
προσέβαλε τον πύρινα της, το ανθρώπινο πρόσωπο. Όταν αφανίζεται το πρόσωπο,
αφανίζεται η οικογένεια, αφανίζεται η κοινωνία και μαζί της κάθε ηθική αξία.
Όλα γίνονται απρόσωπα, αυτόνομα και ανεύθυνα.
Για καταστάσεις ή πράγματα που όλοι
είναι συνυπεύθυνοι, κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για όσα γίνονται μέσα στο
σύστημα και κανείς δεν μετανοεί. Η ηθική αποσπάται από το πρόσωπο και συνδέεται με πρακτικές του συστήματος. Ακόμα περισσότερο, θεωρείται
δούλοι του συστήματος. Όπως εύστοχα επισημάνθηκε, «στα σκάνδαλα του τέλους του
20ου αιώνα και των αρχών του 21ου δεν βρέθηκαν τυχαίες
ανηθικότητες ατόμων που λάθεψαν και μπορούν να μετανοήσουν, αλλά ηθικές διαστροφές που, εάν δεν είχαν
αποκαλυφθεί, θα συνεχίζονταν, διότι δεν άφηναν αισθήματα ενοχής: Είναι η
κατάσταση που καλείται ψυχοπάθεια και που πιστεύεται ότι δύσκολα θεραπεύεται».
΄Ετσι οι θέσεις των Πατέρων της Εκκλησίας για τον τόκο, μολονότι φαίνεται να
έρχονται από κάποιον κόσμο πολύ διαφορετικό από τον δικό μας, γίνονται
ιδιαίτερα επίκαιρες σήμερα».
Πηγή: Γ.
Μαντζαρίδης, «ΣΥΝΑΞΗ» Τ. 129, σελ. 29
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου