ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (Προπατόρων) Ευαγγέλιο: Λκ. 14, 16-24, Μτθ. 23,14

ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΗ ΤΙΜΗ

          Εν ολίγοις

    Η σημερινή ευαγγελική περικοπή του μεγάλου δείπνου είναι μια από τις λεγόμενες παραβολές της βασιλείας του Θεού. Κάνει λόγο για την μεγάλη φιλανθρωπία του Θεού προς τον άνθρωπο, την οποία αποκάλεσε μεγάλο δείπνο. Και είναι μεγάλο γιατί είναι μεγάλο και σπουδαίο το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου.

    Ο Χριστός στο σημερινό ευαγγέλιο κάνει λόγο για πνευματικά αγαθά που μπορούν να χαρούν οι προσκεκλημένοι σ’ ένα πλουσιότατο πνευματικό τραπέζι.

    Όλοι οι άνθρωποι καλούνται στο πνευματικό τραπέζι του Θεού. Αυτή η γενική κλήση φανερώνει τον καθολικό χαρακτήρα του ευαγγελικού  κηρύγματος και την πολλή πρόνοια και μακροθυμία του Θεού, αλλά και την αχαρακτήριστη αγνωμοσύνη του Ισραηλιτικού λαού που τον αγάπησε ιδιαίτερα και μέσω αυτού θέλησε να εκπληρώσει το σχέδιο της θείας οικονομίας. Επίσης η παραβολή του μεγάλου δείπνου προδιαγράφει και την έκπτωση των Ιουδαίων από την κοινωνία τους με τον Θεό και βλέπει την κλήση των εθνικών, και  μάλιστα εκείνων των εθνικών, οι οποίοι θα πιστέψουν «έγκαρπα».

    Η πρόσκληση του Θεού είναι πάντα  ανοιχτή σε κάθε άνθρωπο. Πρέπει όμως να γίνει αποδεκτή με ταπείνωση εκ μέρους του ανθρώπου, διαφορετικά θ’ αποκλειστεί από τη βασιλεία Του οριστικά. Ο Θεός δεν ματαιώνει για κανένα λόγο τον ερχομό της βασιλείας Του και δεν επηρεάζεται από την άρνηση των ανθρώπων που προσκλήθηκαν και αρνήθηκαν να μετάσχουν στο δείπνο. Διότι όταν απορρίφτηκε η πρόσκληση Του από τους «κλητούς», τότε στράφηκε προς τους «εκλεκτούς». Γιατί η κλήση είναι υπόθεση της χάριτος του Θεού, αλλά και η παραμονή σ’ αυτή είναι υπόθεση «της του κληθέντος σπουδής».

    Δυστυχώς όμως όλοι οι άνθρωποι δεν ανταποκρίνονται στην κλήση του Θεού. Η πρώτη κλήση είναι το βάπτισμα, όπου οι πιστοί λαμβάνουν την σφραγίδα του Χριστού και πολιτογραφούνται ως μέλη της Εκκλησίας. Άλλοι τρόποι κλήσεως είναι η διδαχή της Εκκλησίας, το χριστιανικό έντυπο, οι εκκλησιαστικές συνάξεις με την επιμελημένη οργάνωση της λατρείας.

    Βέβαια η κορυφαία και σπουδαιότερη κλήση του Θεού προς εμάς τους χριστιανούς είναι η κλήση συμμετοχής στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. Η Θ. Ευχαριστία είναι επανάληψη του μυστικού δείπνου, όπου ο Κύριος πρόσφερε το Σώμα Του και το Αίμα Του εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν την αιώνιον. Το μεγαλείο και το βάθος αυτού του μυστηρίου δεν μπορεί να το συλλάβει η ανθρώπινη σκέψη. Πρόκειται για μια απροσδόκητη προσφορά και κλήση του Θεού προς τον άνθρωπο.

    Τώρα στο ερώτημα γιατί ο άνθρωπος αρνείται την πρόσκληση του Θεού και δεν μετέχει στη χαρά του δείπνου της βασιλείας, οφείλεται στην κακή ιεράρχηση των γήινων αγαθών σε σχέση με τον Θεό. Κανείς βέβαια δεν είναι άξιος. «τι είμαστε;» ρωτάει ο άγ. Ιωάννης ο  Χρυσόστομος και απαντά: « χωλοί, και ανάπηροι κατά ψυχήν».

    Το ότι η παραβολή του μεγάλου δείπνου διαβάζεται στην Εκκλησία σήμερα έχει το λόγο της. Σε λίγο θα κληθούμε να μετάσχουμε στη χαρά της Γεννήσεως του Σωτήρος και μέσω αυτής στην εσχατολογική  τοποθέτησή μας στη βίωση από τώρα της ζωής στο δείπνο της βασιλείας.

   Το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας αποτελεί την τελική και πληρέστερη δωρεά του Θεού προς τον άνθρωπο. Με τη θ. Κοινωνία οι διεσπαρμένοι άνθρωποι ενώνονται με τον Θεό και μεταξύ τους μέσα στην Εκκλησία. Γίνονται παιδιά του Θεού. Επίσης με τη συμμετοχή στη θ. Ευχαριστία επισκιάζονται και οι άλλες σχέσεις των πιστών, πραγματοποιούνται νέες σχέσεις στην προοπτική της αιώνιας ζωής.

     Η συμμετοχή στη θ. Ευχαριστία είναι συμμετοχή στη ζωή του χαρίσματος του Θεού μέσα στην Εκκλησία. Με την ευχή του άρτου και του οίνου ο λειτουργός ζητεί από τον Θεό να στείλει το Άγ. Πνεύμα στους πιστούς «και επί τα δώρα ταύτα». Και με τη μετοχή μας στην Ευχαριστία, στη χάρη αυτή, ομολογούμε ότι «είδομεν το φως το αληθινόν ελάβομεν πνεύμα επουράνιον». Γι’ αυτό και προϋπόθεση της συμμετοχής στην ευχαριστιακό κοινωνία είναι η αλληλοσυγχώρεση, η μεταξύ μας καταλλαγή.

   Τέλος η Ευχαριστία δεν αποτελεί ένα μη επαναλαμβανόμενο μυστήριο, όπως λ. χ. το βάπτισμα. Η τακτική μετοχή στο υπερφυές μυστήριο αυτό είναι απαραίτητη για τη διατήρηση και ανάπτυξη της εν Χριστώ ζωής.

    Το δείπνο της βασιλείας δεν είναι μια περιστασιακή υπόθεση, που καθορίζεται χρονικά. Στις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας πολλοί πιστοί προσέρχονται στη θ. Κοινωνία συνήθως απροετοίμαστοι πνευματικά και πολλές φορές η συμμετοχή τους έχει ένα εθιμικό θρησκευτικό χαρακτήρα,   ούτε ευκαιριακή κατάσταση. Είναι το αποκλειστικό δώρο του Θεού στον άνθρωπο και δεν έχει δικαίωμα να στερεί  τον εαυτό του από τη ζωοποιό χάρη του σώματος και του αίματος του Κυρίου Ιησού και Σωτήρος Χριστού.

          Καλή Κυριακή

          π. γ. στ.