Ο άνθρωπος έχει νου και καρδιά. Με το νου σκέφτεται και με την καρδιά ζει. Όσα νοιώθει η καρδιά δεν μπορεί να τα εκφράσει πάντα ο νους. Ο νους συλλαμβάνει τις ιδέες, τα σχήματα και τα νοήματα. Η καρδιά τα ζει όλα αυτά, αλλά ζει και πέρα από αυτά. Ζει με τον δικό της ρυθμό. Και ο ρυθμός της καρδιάς είναι πάντα, σχεδόν «παράλογος», γιατί διψάει για ελευθερία. Ζει με βιώματα άρρητα και με αντιθέσεις παράδοξες που ξεπερνούν τα καλούπια της λογικής. Με τις χορδές της που συγκινούν και δονούν όλη την ύπαρξη, η καρδιά κατανοεί όσα δεν φτάνει ο νους. Μπαίνει εκεί που δεν χωράει τον μυαλό. Γι' αυτό όποιος απευθύνεται στον άνθρωπο πρέπει να επικοινωνεί και με την καρδιά.
Οι πιο πολλές θρησκείες και μάλιστα οι Ανατολικές , το γνωρίζουν καλά γι' αυτό και τα τελετουργικά τους και τα δόγματά τους είναι μηνύματα καρδιάς. Η «εποπτική» επαφή με την καρδιά διαμορφώνει τους «πιστούς». Η νοησιαρχία μόνη της είναι μονόπλευρη, λειψή και ξερή. Δημιουργεί μόνο «εγκεφάλους» χωρίς σφρίγος, χωρίς πνοή. Γι' αυτό αφήνει ασυγκίνητους πολλούς.
Μυαλό και καρδιά είναι το όλο : αυτή την πτυχή δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάνε οι παιδαγωγοί, αν θέλουν να δίνουν σωστή αγωγή. Και η σωστή αγωγή στηρίζεται πάντα στην αληθινή ελευθερία. Γιατί η καρδιά σημαίνει ελευθερία. Αυτό πρέπει να το τονίσουμε δυνατά, σε όλους τους τόνους. Μόνο ο άνθρωπος που αναπτύσσεται ελεύθερα είναι αληθινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου