Όπως ο αέρας είναι απαραίτητος για την ζωή του σώματος, έτσι είναι και το Άγιο Πνεύμα απαραίτητο για την ζωή της ψυχής. Ο αέρας και το Πνεύμα μοιάζουν μεταξύ τους. Πνεύμα ακριβώς αυτό σημαίνει : Πνοή. «Τό Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ καί τήν φωνήν αὐτοῦ ἀκούεις ἀλλ' οὐκ οἶδας πόθεν ἔρχεται καί ποῦ ὑπάγει. Οὕτως ἐστί πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Πνεύματος» (Ιωαν. 3,8)
φωτό : kostas kastaniotis
5 σχόλια:
Το πνεύμα όπου θέλει πνει?
Μου δίνετε σας παρακαλώ μια απάντηση στην κάτωθι ερώτηση?
Εχουμε σωτηριολογικές επεμβάσεις σε αλλόθρησκους? Σε ετερόδοξους?
Δηλ. θα σωθούν και αυτοί?
Το Αγιο Πνεύμα δεν είναι προνόμιο των Ορθοδόξων?
Αν όχι τότε ποιος ο λόγος να βαπτιζόμαστε ορθόδοξοι ή ποιος ο λόγος της Ιεραποστολής σε όλα τα έθνη για να τους κάνουμε Ορθόδοξους?Οποιος δεν έχει το Πνεύμα το Αγιο δεν υπάρχει σωτηρία για τον άνθρωπο?
ΩΡΑΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΑΤΕΡΑ ΓΕΡΑΣΙΜΕΓΓΕΛΕ
Αν ο θεός δηλαδή και το Άγιο Πνεύμα μεριμνά και για τα πουλάκια επόμενο είναι ότι μεριμνά και για τις εικόνες του δηλαδή τους ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ότι επεμβαίνει σε οποιονδήποτε άνθρωπο όποτε Αυτό θέλει και όσο ο άνθρωπος με την ελευθερία του Του το επιτρέπει. Παραδείγματα: Ο εκατόνταρχος Κορνήλιος στις Πράξεις, ο Άγιος Ευστάθιος, ο Μέγας Κωνσταντίνος (εν πολλοίς) και πάρα πολλοί άλλοι είδαν επέμβαση του Θεού των χριστιανών, δηλαδή τους φανερώθηκαν ενέργειες του Αγίου Πνεύματος και έγιναν χριστιανοί. Είναι επίσης αυτονόητο ότι ο Θεός που είναι απροσωπόληπτο ς δίνει τις ίδιες ευκαιρίες σε όλους για να σωθούν. Η σωτηρία όμως του ανθρώπου, δηλαδή η επίγνωση του Θεού και η μετοχή στη ζωή Του είναι ΔΩΡΟ που δωρίζεται από το Θεό σε όσους έχουν καθαρά καρδία. Σε όσους δηλαδή φτάνουν στη θεραπεία της αρρωστημένης ανθρώπινης φύσης τους (αρρωστημένης από την αμαρτία). Ο άνθρωπος που έχει καθαρθεί από τα πάθη του δε σημαίνει ότι είναι αναγκαστικά και θεόπτης. Η μετοχή στη ζωή του Θεού είναι αποκάλυψη είναι δώρο. Ο άνθρωπος όμως που είναι θεόπτης σημαίνει ότι έχει καθαρθεί οπωσδήποτε από τα πάθη του γιατί ο Θεός δεν κατοικεί σε ακάθαρτη καρδιά. Αν λοιπόν ο Θεός άφηνε τον άνθρωπο στις προσπάθειές του το ποσό (και ποσοστό) ανθρώπων που θα έφταναν στην καθαρότητα της καρδιάς και άρα θα ήταν άξιοι να κατοικήσει ο Θεός μέσα τους θα ήταν εξαιρετικά μικρό και συν τω χρόνω οι άνθρωποι αυτοί θα εξέλλιπαν τελείως. Γι αυτό φρόντισε ο Θεός μέσω του Αδάμ που Τον είχε γνωρίσει και τον απογόνων του που διδάχθηκαν από τον Αδάμ, του Αβραάμ και του περιούσιου λαού του Ισραήλ (που γι΄ αυτό και μόνο γι΄ αυτό το λόγο ήταν περιούσιος) να φτιάξει την Εκκλησία Του μέσα στην οποία δίδεται η "μέθοδος" (καμμία σχέση με τεχνική) καθάρσεως από τα πάθη και επίγνωσης του Θεού ΑΠ ΑΥΤΗ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ ΤΗΝ ΖΩΗ! Όποιος ακολουθεί τα παραγγέλματα της Εκκλησίας που είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας φτάνει στην κάθαρση και γίνεται κατάλληλος για την επίσκεψη της χάριτος μέσα του όποτε ο Θεός το θελήσει. Χωρίς την Εκκλησία ο άνθρωπος είναι σχεδόν αδύνατο να ακούσει την (ασθενική) φωνή της συνειδήσεώς του και να φτάσει σε κάποια καθαρότητα και επομένως μοιραία θα πελαγοδρομεί πλανώμενος από τα πάθη του και τις μεθοδείες του διαβόλου. Είναι φανερό από όλα αυτά ότι ο μόνος δρόμος για να γνωρίσει κανείς το Θεό είναι η Εκκλησία. Αυτό όμως δε σημαίνει αναγκαστικά ότι όποιος δεν βαπτίστηκε ορθόδοξος κατατάσεται αυτόματα στους κολασμένους όπως και δεν σημαίνει ότι όποιος βαπτίστηκε ορθόδοξος κατατάσσεται αυτόματα στους σεσωσμένους. Για παράδειγμα ένας άνθρωπος που ποτέ του δε γνώρισε την ορθοδοξία δεν πρόκειται βέβαια ποτέ σ΄ αυτή τη ζωή να γίνει ένθεος δηλαδή θεραπευμένος δηλαδή άγιος μπορεί όμως σε γενικές γραμμές να άκουσε τη φωνή της συνειδήσεώς του και παλεύοντας μέχρι την τελευταία του στιγμή με τα πάθη του να κριθεί από το Θεό μεταξύ των σεσωσμένων. Είναι βέβαιο ότι ο Θεός εργάζεται τη σωτηρία όλων των ανθρώπων και όχι μόνο των ορθοδόξων. Για λόγους λοιπόν που ο Θεός κρίνει δεν ευδόκησε ο Θεός κάποιος άνθρωπος να γνωρίσει απ΄ αυτή τη ζωή την Ορθοδοξία αλλά μέσα από τις δυστυχίες του και τα βάσανά του κατάφερε κατά το πλείστον να καθαρθεί και άρα να γίνει άξιος (μετά θάνατον) της βασιλείας Του. Από την άλλη όμως πλευρά όταν κάποιος άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με το φαινόμενο της ορθοδοξίας έχει μεγάλη σημασία γι΄ αυτόν να την αποδεχθεί, γιατί ενδεχόμενη άρνηση ισοδυναμεί με άρνηση του να θελήσει κανείς να γνωρίσει το Θεό όποιος κι άν είναι αυτός.
(Συνέχεια)
Γι΄ αυτό και ο Χριστός είπε ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται ο δε απιστήσας κατακριθήσεται. Φαίνεται να είναι πλεονασμός αυτό το "πιστεύσας και βαπτισθείς" και εν πολλοίς είναι αλλά τίθεται για να δείξει ότι η πίστη πρέπει να είναι έμπρακτη με την ενσωμάτωση του πιστεύσαντος στο σώμα του Χριστού. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ο "πιστεύσας και βαπτισθείς" αντιδιαστέλλεται με τον "απιστήσαντα" δηλαδή αυτόν που όχι δεν γνώρισε και έμεινε στην απιστία του γιατί δεν βρήκε τίποτα (γι΄ αυτόν δεν γίνεται λόγος) αλλά αυτόν που ενώ γνώρισε απίστησε δηλαδή απέρριψε. Αυτός θα κατακριθεί και όχι γενικά ο οποιοσδήποτε δε βαπτίστηκε. Άλλωστε και από τους βαπτισθέντας υπάρχουν πολλοί που απιστούν με τη ζωή του και αυτοί κατακρίνονται. Ο λόγος επομένως που υπάρχει η Εκκλησία και η Ορθοδοξία είναι να συνεχιστεί το φαινόμενο της αγιότητος (που είναι αποκλειστικό προνόμιο της Εκκλησίας) που είναι η στην κάθε εποχή φανέρωση του Θεού στον κόσμο και η (απ΄ αυτήν την φανέρωση) επόμενη σωτηρία περισσοτέρων ανθρώπων. Είναι χαρακτηριστική η ρήση των πατέρων ότι όταν ο κόσμος δε θά χει να παρουσιάσει αγίους θα είναι μάταιη και η ύπαρξή του και δεν θα υπάρχει κανείς λόγος να συνεχίσει να υπάρχει...
Υ.Γ. Θέτω αυτές τις θέσεις μου στην κρίση των αναγνωστών και κυρίως του υπευθύνου του blog π. Γερασιμαγγέλου για το αν είναι ορθόδοξες ή όχι και αιτούμαι τη συγγνώμη του τελευταίου για το ότι έλαβα το λόγο για ένα ερώτημα που κατά κύριο λόγο απευθυνόταν σ΄ αυτόν.
συγγνώμη,αλλά η διατύπωση του ερωτηματος εμπεριέχει μια φοβερη υπεραπλουστευση!Πρώτη φορά σκέφτηκα ότι η ελευθερία του Θεου έχει νά κάνει μέ το δίλλημα αλλόθρησκων καί ορθόδοξων.Παντως και έτσι ακόμη 'όπου θέλει πνει'Eιτε μας αρέσει είτε όχι.
Δημοσίευση σχολίου