«... υπάρχουν άραγε
ανάμεσα στις χαλασμένες τούτες γραμμές τις ακμές
τις αιχμές τα κοίλα και τις καμπύλες
υπάρχουν άραγε
εδώ που συναντιέται το πέρασμα της βροχής του αγέρα και της φθοράς
υπάρχουν, η κίνηση του προσώπου το σχήμα της στοργής
εκείνων που λιγόστεψαν τόσο παράξενα μες στη ζωή μας
αυτών που απόμειναν σκιές κυμάτων και στοχασμοί
με την απεραντωσύνη του πελάγου
ή μήπως όχι δεν απομένει τίποτε παρά μόνο το βάρος
η νοσταλγία του βάρους μιας ύπαρξης ζωντανής
εκεί που μένουμε τώρα ανυπόστατοι λυγίζοντας
σαν τα κλωνάρια της φριχτής ιτιάς σωριασμένα
μέσα στη διάρκεια της απελπισίας
ενώ το ρέμα κίτρινο κάτεβάζει αργά βούρλα ξεριζωμένα μες στο βούρκο
εικόνα μορφής που μαρμάρωσε με την απόφαση μιας πίκρας παντοτινής.
Ο ποιητής ένα κενό».
2 σχόλια:
Αν δεν κάνω λάθοε η φωτοφραφία πρ΄πει να είναι από την Νάξο. Δεν θυμάμαι το όνομα του ιερού, αλλά είναι από τους πιο όμρφους αρχαιολογικούς χώρους.
Μου αρέσουν οι φωτογραφίες σας και θα ήθελα πιο πολλές φωτό από τα όμορφα μέρη της Ελλάδας.
Κ.
Επειδή έχω πάει στη Νάξο,πράγματι ο αρχαιολογικός χώρος είναι από τους πιο όμορφους και είναι αφιερωμένος στη θεά Δήμητρα
Ιωαννα
Δημοσίευση σχολίου