ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2011

 

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ

        Η έναρξη κάθε νέας χρονιάς αποτελεί για τον καθένα που θέλει να λέγεται πνευματικός άνθρωπος μια ευκαιρία αυτοκριτικής, περισυλλογής και αποτίμησης των εξελίξεων και της πορείας του κόσμου. Κάθε νέος χρόνος εξ άλλου είναι μια υπόσχεση και μια πρόκληση για όλους.

        Πρόκληση για να εξετάσουμε το παρελθόν και να αξιοποιήσουμε κατά τον καλύτερο τρόπο για το μέλλον.   Πέρα από κάθε αυτοκριτική που αφορά στην προσωπική  ζωή, ο πιστός αναθεωρώντας τη χρονιά που πέρασε και μαζί της όλο το πρόσφατο παρελθόν, οφείλει να ομολογήσει, ότι ελάχιστα ή σχεδόν τίποτα δεν έγινε σύμφωνα με την πίστη του και τα μηνύματα της ειρήνης και της αγάπης που αιώνες τώρα διακηρύσσει η Εκκλησία.

        Η εποχή μας άθικτη από τον ευαγγελικό λόγο, αδιάφορη για τα πνευματικά πράγματα, παραμένει σ’ένα χυδαίο και πρακτικό υλισμό, σε μια σύγχρονη μορφή ειδωλολατρίας, που εκμαυλίζει τον άνθρωπο και τον οδηγεί μακριά από το θείο προορισμό του.

        Η κοινωνία μας είναι μια κατ’ευφημισμό κοινωνία. Θα μπορούσαμε άνετα να τη χαρακτηρίζαμε ένα σύνολο ακοινώνητων ατόμων. Είναι μια ζούγκλα θηρίων όπου ισχύει ο νόμος της βίας και της δύναμης. Ο ανελέητος ανταγωνισμός είναι ο μόνος κανόνας της κοινωνικής ζωής, που τείνει να γίνει καθεστώς. Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι ο αδυσώπητος ανταγωνιστής, ο λύκος της πασίγνωστης λατινικής ρήσης. Μια τέτοια κοινωνία αφήνει περιθώρια για τους ισχυρούς, ενώ οι άλλοι κινδυνεύουν να αφανισθούν μέσα σ’ένα κλίμα παγερής αδιαφορίας. « ζήσε εσύ και άσε τους άλλους να πεθάνουν».

        Είναι αδιανόητο, ότι σε τέτοιους καιρούς και στα πλαίσια μιας τέτοιας κοινωνίας, έστω κι αν υποκριτικά θέλει να λέγεται πολιτισμένη και χριστιανική, απομένει ελάχιστος χρόνος για αυθεντική αγάπη, δικαιοσύνη και ειρήνη. Οι άνθρωποι ανάλογα με τις ιδεολογικές τους προϋποθέσεις έδωσαν διάφορες ερμηνείες σ’αυτή την κατάσταση. Παγιδευμένοι στην ιδεολογική σύγχυση των καιρών μας, έμειναν μακριά από ην αλήθεια, που για μας τους χριστιανούς αποτελεί ένα απλό και κοινό μυστικό. Η ζωή μας έχει καταντήσει κόλαση και η κοινωνία μας μια ζούγκλα, γιατί ο ζων Θεός της αγάπης είναι απών από την εποχή μας. Εξορίσαμε τον Θεό από τη ζωή μας σ’ένα μεταφυσικό υπερπέραν κι’ετσι χωρίς Θεό πια όλα επιτρέπονται και όλα τα εγκλήματα μπορούν να συμβούν. Η κοινωνία μας κατάντησε ακοινώνητη, γιατί μόνο η κοινωνία με τον προσωπικό Θεό αποτελεί το θεμέλιο για την αβίαστη κοινωνία μεταξύ των προσώπων.

        Η ειλικρινής αγάπη εγκατέλειψε τον κόσμο γιατί αρνήθηκε τον Χριστό που από  απέραντη αγάπη θυσιάστηκε για τη ζωή του κόσμου. Η δικαιοσύνη έγινε ουτοπία γιατί λησμονήσαμε Εκείνον που μέσα από τον προφητικό λόγο ακούστηκε: « δικαιοσύνη μάθετε οι ενοικούντες επί της γης». Η αλήθεια της ζωής μας ξεφεύγει γιατί μακριά από τον Θεό κινδυνεύει να γίνει ένα ξερό και ανούσιο ιδεολόγημα. Κι όμως παρά ταύτα πριν λίγες μέρες γιορτάσαμε με εντυπωσιακό τρόπο και με πολλή δόση υποκρισίας την σάρκωση του Θεού Λόγου.

        Ύβρις και υποκρισία. Ένας κόσμος αποξενωμένος από τον Θεό υποτίθεται, ότι γιορτάζει τον Θεό ανάμεσα μας. Αλλά τα έργα του τον ξεσκεπάζουν. Η κοινωνική πρακτική αποκαλύπτει, ότι ο κόσμος ζει σε μια συνεχή κατάσταση αποστασίας από το θέλημα του Θεού. Ο ζωντανός Θεός της Εκκλησίας δεν είναι ένα υπέρτατο όν μακριά από τον άνθρωπο και τον κόσμο. Αντίθετα είναι παρών με τις άκτιστες ενέργειες  Του μέσα στον κόσμο.

        Αν ο κόσμος παραμένει άθεος αυτό οφείλεται στην προαίρεση και ελεύθερη επιλογή των ανθρώπων. Αν οι άνθρωποι θελήσουν να δεχθούν την ευεργετική παρουσία του Θεού στη ζωή τους, αυτό θα αποτελέσει το πρώτο βήμα για την μεταμόρφωση του κόσμου και της κοινωνίας.

        Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι το Νέο Έτος να είναι ευλογημένο  για όλους τους αγαπητούς συνεργάτες και επισκέπτες του ιστολογίου μας. Αν θέλει ο Θεός θα είμαστε και αυτή τη χρονιά συνοδοιπόροι στο δρόμο της αγάπης και της κοινωνίας των προσώπων.

π.Γ.Στ.