Το 1821 και τα προβλήματα του Ελληνισμού

            Τα Ελληνικό Έθνος πανηγυρίζει την Ανάσταση του στις 25 Μαρτίου 1821. Οι Έλληνες κλίνουν σήμερα το γόνυ ενώπιον των τάφων και των ηρώων της μεγάλης εποχής του 1821, ενθυμούνται με ευγνωμοσύνη τους γνωστούς και αγνώστους αγωνιστάς, ενθυμούνται με βαθυτάτην θλίψιν την ζοφεράν περίοδον της Τουρκοκρατίας και υψώνουν το βλέμμα των εις τον Θεόν δια να Τον ευχαριστήσουν, διότι τους εβοήθησε να επανέλθουν εις την πολιτικήν σκηνήν του κόσμου. Τέσσαρες αιώνες διήρκησεν ο πολιτικός θάνατος των Ελλήνων.

            Το 1821 αποτελεί την ηρωικήν απάντησιν, ή μάλλον  συνέχισιν εις την ηρωικήν τργωδίαν του 1453. Δυο μεγάλες τραγωδίες εγνώρισεν το Ελληνικόν Έθνος κατά την μακράν ιστορικήν του πορεία.

Η πρώτη ήτο ότι υπέκυψεν εις τους Ρωμαίους οπότε και έχασε δια πρώτην φοράν εις την ιστορίαν του την πολιτικήν του ύπαρξιν. Ήτο η εποχή κατά την οποίαν η κοσμοκράτειρα Ρώμη υπέτασσεν υπό το πέλμα της και εξηφάνιζεν από προσώπου της γης την ελευθερίαν των μεσογειακών λαών. ‘Όμως οι υποταχθέντες εις την Ρώμην  Έλληνες κατόρθωσαν με το πνεύμα των να αφομοιώσουν την Ρώμην και μετά πάροδον τεσσάρων και πλέον αιώνων το Ρωμαϊκόν κράτος εχωρίσθη εις δυο μεγάλα τμήματα, δυτικόν και ανατολικόν. 

            Το ανατολικόν έγινεν εξ ολοκλήρου Ελληνικόν και απ’ αυτό προήλθε ο μέγας Βυζαντινός πολιτισμός. Με την νίκην του ελληνικού πνεύματος και την ανάπτυξιν του Βυζαντινού κράτους επήλθεν η κάθαρσις της πρώτης μεγάλης τραγωδίας των Ελλήνων εις την ιστορίαν των. Η Ελληνική δημιουργία θα συνεχισθεί τώρα επί χίλια έτη, όπου το Ελληνικόν πνεύμα ηνωμένον με τον χριστιανισμόν, θα διατηρήσει την ελευθερίαν του ανθρώπου εις την ανατολικήν Μεσόγειον και θα φέρει εις φως τον μέγαν βυζαντινόν πολιτισμόν, του οποίου το μεταφυσικό βάθος και κάλλος θα συγκινήσει Ανατολήν και Δύσιν και θα ακτινοβολήσει εις όλον τον κόσμον. Ο Βυζαντινός πολιτισμός ως κατόρθωμα υπήρξεν  η κάθαρσις των Ελλήνων από την πρώτην μεγάλην ιστορικήν των τραγωδίαν.

            Η δεύτερη μεγάλη ιστορική τραγωδία των Ελλήνων ήταν η πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και η απώλεια της πολιτικής ελευθερίας  και παρουσίας των Ελλήνων. Η Πόλις, το φωτεινόν τούτο σύμβολον του Βυζαντινού πολιτισμού, κατεκτήθη από τους Τούρκους, το δε Ελληνικόν Γένος έχασε την οικουμενικήν του ακτινοβολίαν και περιήλθεν εις πολιτικήν αφάνειαν

Αν  κρίνουμε αυτάς τας δύο ιστορικάς τραγωδίας του Ελληνισμού από το παρόν, από την σημερινήν ιστορικήν στιγμήν πρέπει, χωρίς δισταγμόν, να είπωμεν ότι η δευτέρα τραγωδία υπήρξε δια τον Ελληνισμόν σκληροτέρα και χειροτέρα της πρώτης.

            Το 1821, τα αγωνίσματα του οποίου τιμώμεν σήμερον, αποτέλεσε την απαρχήν της καθάρσεως των Ελλήνων από την δευτέραν ιστορικήν των τραγωδίαν, η οποία διήρκησε άλλα τετρακόσια χρόνια.

            Ο Δούρειος ίππος δια την κάθαρσιν αυτήν ήτο η Ορθοδοξία, αι κοινότητες, το Κρυφό Σχολειό και ο εμπορικός στόλος των υποδούλων Ελλήνων. Η διαδικασία της κάθαρσης συνεχίζεται από το 1821 μέχρι σήμερα, και μεγάλα στάδια αυτής της διαδικασίας υπήρξαν οι αγώνες του ι821 και του 1913, ο Α ΄παγκόσμιος πόλεμος και οι αγώνες των Ελλήνων κατά τον Β΄παγκόσμιον πόλεμον.

            Σήμερον η διαδικασία της τραγωδίας αυτής και η προσπάθεια προς κάθαρσιν συνεχίζεται εις δύο Ελληνικούς χώρους, εις την μαρτυρικήν Κύπρον και εις την Β. Ήπειρον. Όλοι οι αγώνες μετά το ’21 αποτελούν προσπάθειαν του Έθνους να φθάσει εις πλήρη κάθαρσιν αποτελούν προσπάθειαν του Έθνους να φθάσει εις πλήρη κάθαρσιν της τραγωδίας του 1453. Το βάρος αυτής της τραγωδίας είτε το ομολογούμεν είτε όχι, μας βαραίνει όλους μέχρι σήμερον και αναστέλλει τον οικουμενικήν προβολήν του Ελληνικού ‘Εθνους.

 ( Ι. Ν. Θεοδωρακοπούλου, « ΤΟ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ)