"Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος!"

Τη ενάτη του αυτού μηνός μνήμη 

των Αγίων Τεσσαράκοντα   Μαρτύρων 

των εν τη λίμνη της Σεβάστειας μαρτυρησάντων.

 

Λεβέντες ορθόστητοι με το κεφάλι ψηλά, σαν σε παράταξη ένδοξης μάχης. Δέκα τετράδες. Και προχωρούν με βήμα σταθερό! Αποφασιστικό! Τους φρουρούν ένα –γύρω οπλισμένοι Ρωμαίοι στρατιώτες.

-Μα γιατί;

- Δεν το μάθατε; Είναι Χριστιανοί. Κανένα αντάλλαγμα και καμιά απειλή δεν τους έκαμψε να αρνηθούν το Χριστό! Αρνούνται την υποταγή στο «Διάταγμα» του αυτοκράτορα.

-Και ποια είναι η καταδίκη τους;

-Φοβερότατο μαρτύριο! Να ξενυχτήσουν γυμνοί, πάνω στην παγωμένη λίμνη! Αυτό σημαίνει θάνατος φριχτός!

-Σίγουρα. Ως το πρωί όλα τα παλικάρια θα είναι νεκρά!

Μεταφερόμαστε στην παγωμένη λίμνη. Το σκοτάδι αρχίζει λίγο-λίγο να σκεπάζει τη γη. Φάνηκαν τα πρώτα αστέρια στην παγερή νύχτα.

Σαν αθλητές να ριχτούν ολόχαροι στο στίβο, πετάνε τα ρούχα τους οι Σαράντα Μάρτυρες! Από τα χείλη τους ακούγονται ευχαριστίες και δοξολογίες στον Κύριο, που τους αξιώνει να μαρτυρήσουν για Κείνον.

-Σε ευχαριστούμε, Κύριε! Το κορμί μας, θυσία για την αγάπη Σου! Όχι στις φλόγες, αλλά μέσα στους πάγους!

- Θάρρος, αδελφοί! Ελεγαν ο ένας στον άλλον.

-Δριμύς(σκληρός) ο χειμώνας, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος!Φρικτή του μαρτυρίου η ώρα, που θα πήξει παγωμένο το αίμα μας! Όμως ποιος να περιγράψει μπορεί τη γλυκύτατη του Παραδείσου απόλαυση;

Το σκοτάδι πυκνώνει. Η παγωνιά αυξάνει και τυραννά τα κορμιά τους!Κόλαση! Τα δόντια τους τρίζουν! Χτυπούν να σπάσουν! Το κορμί μελανιάζει. Σπαρταρά. Χίλιες-δυο μαχαιριές, λες, το σκοτώνουν! Οι πόνοι αφόρητοι! Σαν σουβλερά καρφιά τους τρυπούν ως το κόκκαλο! Χέρια-πόδια αναίσθητα! Η θαρμοκρασία κάτω από τους 20^ο  υπό το μηδέν!

Και να, ο καινούργιος πειρασμός! Κοντά στη λίμνη ανάβουν οι Ρωμαίοι στρατιώτες φωτιές και διαλαλούν το σκοπό τους:

-Όποιος από σας αρνηθεί το Χριστό, εμείς θα τον ζεστάνουμε και θα του χαρίσουμε πάλι τη ζωή! Αρνηθείτε την πίστη που σας τυραννά! Ελάτε σε μας! Στη φωτιά! Στη ζεστασιά! Στη γλυκιά ζωή!...Και περίμεναν έτοιμοι οι δήμιοι να αρπάξουν σαν δόλιοι δαίμονες το δραπέτη και λιποτάκτη!

-Κουράγιο αδελφοί! «Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο Παράδεισος!» ακουγόταν η σβησμένη φωνή των Μαρτύρων!

-Κύριε, ενίσχυσέ μας να μείνουμε μέχρι τέλους πιστοί στην αγάπη Σου! Εσύ υπέφερες τόσα για μας επάνω στο φοβερό Σταυρό Σου!...

(απόσπασμα από το θέμα των Κατώτερων Κατηχητικών Σχολείων της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών)

  

Τα ονόματα των Αγίων Μαρτύρων είναι:

Κυρίων, Κάνδιδος (ή Κλαύδιος), Δόμνας, Ευτύχιος (ή Ευτυχής), Σεβηριανός, Κύριλλος, Θεόδουλος, Βιβιανός, Αγγίας, Ησύχιος, Ευνοϊκός, Μελίτων, Ηλιάδης (ή Ηλίας), Αλέξανδρος, Σακεδών (ή Σακερδών), Ουάλης, Πρίσκος, Χουδίων, Ηράκλειος, Εκδίκιος, (ή Ευδίκιος), Ιωάννης, Φιλοκτήμων, Φλάβιος, Ξάνθιος, (ή Ξανθιάς), Ουαλέριος, Νικόλαος, Αθανάσιος, Θεόφιλος, Λυσίμαχος, Γάϊος, Κλαύδιος, Σμάραγδος, Σισίνιος, Λεόντιος, Αέτιος, Ακάκιος, Δομετιανός (ή Δομέτιος), δυο Γοργόνιοι, Ιουλιανός, (ή Ελιανός ή Ηλιανός), και Αγλάϊος ο καπικλάριος.

Ταις των Σων αγίαις πρεσβείες, Χριστέ, 
ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς.

 Αμήν.