« Όταν σε ίδουν οι δαίμονες θέλοντας να προσευχηθείς με ραθυμίαν, τότε σου φέρουν εις τον νουν διάφορα ζητήματα, δήθεν αναγκαία. Ύστερα σε κάμνουν να τα λησμονήσεις, ώστε να ερευνάς δια την εύρεση των. Και μη ευρίσκων ο νους αυτά αθυμεί και λυπείται. Και όταν πλέον σταθείς εις προσευχήν, επαναφέρουν εις την μνήμην τα ζητήματα αυτά. Και τούτο το κάμνουν με τον σκοπόν να καταστήσουν άκαρπον την προσευχήν απασχολούντες τον νουν».
------------------------
« Πολλάκις προσευχηθείς εζήτησα εκείνο που νόμισα καλόν. Επέμεινα δε εις το αίτημα μου, εκβιάζων το θέλημα του Θεού και μη αφήνων εις την σοφία του να οικονομήσει εις εμέ ό, τι ήτο συμφέρον. Όταν όμως έλαβα το αιτηθέν, εστενοχωρήθην κατόπιν πολύ, διότι δεν προτίμησα το θέλημα του Θεού. Και απεδείχθη ότι, όντως δεν ήτο συμφέρον μου, όπως ενόμισα».
( Ευαγρίου Ποντικού, Κεφ. Περί προσευχής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου