Στη Μητέρα μας

      

      

    Καμιά ὥρα, καμιά μέρα, καμιά περίσταση τοῦ βίου δέν περνάει χωρίς τήν ἀνάγκη μιᾶς παρουσίας ζεστῆς, στοργικῆς, ἰσχυρῆς, πού νά κατανοεῖ, νά συμπονάει, νά δίνει ἀμέριστο τό ἐνδιαφέρον, νά ἐνδυναμώνει, νά προσάγει στόν Παντοδύναμο Θεό. Καί ποιά ἄλλη εἶναι αὐτή ἡ γλυκιά παρουσία ἀπό τή Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου, τή Θεοτόκο Μαρία;

Γι’ αὐτό καί κάθε ἐποχή τοῦ χρόνου ἔχει τή δική της ἔκφραση, τή δική της στροφή στό Πανάγιο πρόσωπό της. Καί κάθε ψυχή ἔχει τό δικό της τρόπο νά στέκει μπροστά της.

 Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης, ὁ φωτεινός καί φωτισμένος αὐτός ἅγιος τῆς πολύπαθης Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, ὁ πολυαγαπημένος πατέρας τοῦ λαοῦ της, ἀγάπησε μοναδικά τήν Παναγία μας.

Κι ἐκφραζόταν μέ λόγους σάν αὐτούς πού παραθέτουμε, πού τονώνουν τήν κάθε ψυχή καί μέσα στήν πολυτάραχη ἐποχή μας ἁπλώνουν μιά γαλήνη καί μιά βέβαιη ἐλπίδα γιά τή σωτηρία μας καί τήν αἰώνια χαρά μας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.Ἡ ἁγία Ἐκκλησία, ὡς κοινότης ὅλων τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν πού ἀγωνίζονται στή γῆ καί ὅλων τῶν ἁγίων πού μετοίκησαν στόν οὐρανό, ἔχει τόση δύναμι, ὥστε μπορεῖ νά νικήση κάθε κακία τῶν δαιμόνων καί τῶν ἀνθρώπων πού κινοῦνται ἀπ’ αὐτούς, καί νά καταστρέψη ὅλες τίς σκευωρίες τους. Φτάνει ἐμεῖς νά ζοῦμε ἄξια τῆς μεγάλης μας κλήσεως καί νά ἔχουμε ἀκλόνητη πίστι στόν Κύριο καί στήν κραταιά πρεσβεία τῆς Μητέρας Του καί τῶν ἁγίων Του.

Γι’ αὐτό τόσο συχνά στίς λειτουργικές προσευχές της ἡ Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει: «Τῆς παναγίας, ἀχράντου, ὑπερευλογημένης, ἐνδόξου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τῶν ἁγίων μνημονεύσαντες, ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».Νά γιατί ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἰσχύ ἀκαταμάχητη καί ἀνυπέρβλητη γιά ὅλες τίς δυνάμεις τοῦ Ἅδου!

Ὅταν ἀτενίζης τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, στή μορφή της βλέπεις προσωποποιημένη ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία: τόν Κύριό μας, ἀφοῦ ὑπῆρξε ἡ «σκηνή τοῦ Θεοῦ καί Λόγου» Ἰησοῦ Χριστοῦ˙ τόν ἀγγελικό κόσμο, ὡς «τῶν ἀγγέλων τόν βίον ἐμφαίνουσαν»˙ τούς ἁγίους τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ εἶναι Παναγία, «ἁγία ἁγίων μείζων»˙ τό σῶμα τῶν πιστῶν, ἀφοῦ εἶναι «αὐλή λογικῶν προβάτων»˙ τέλος, ὁλόκληρη τήν ἐν Χριστῷ καί διά τοῦ Χριστοῦ ἀνακαινισμένη δημιουργία, ἀφοῦ δι’ αὐτῆς «νεουργεῖται ἡ κτίσις».Στό σεπτό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου συγκεντρώνεται ἀκόμη ὅλη ἡ θεολογία τῆς Ὀρθοδοξίας: Ἐκείνη εἶναι «τῶν δογμάτων Χριστοῦ τό κεφάλαιον» καί τό «στερρόν τῆς πίστεως ἔρεισμα».

Ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ πιό καθαρή εἰκόνα τοῦ Θεοῦ.