6 Ιανουαρίου, τα άγια Θεοφάνεια

«Επεφάνη η χάρις του Θεού η σωτήριος»

            Η Εκκλησία μας σήμερα γιορτάζει το μεγάλο γεγονός της βάπτισης του Κυρίου στον Ιορδάνη ποταμό. Ο άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, όπως και άλλοι υμνογράφοι, επιστρατεύουν το υψηλότερο λογοτεχνικό τους ταλέντο, για να υμνήσουν το γεγονός της τριαδικής θεοφάνειας.

            Η βάπτιση του Χριστού αποτελεί την αφετηρία του λυτρωτικού Του έργου μέσα στον κόσμο. Απ’ εδώ αρχίζει το κήρυγμα της μετάνοιας: «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών».

            Ο απ. Παύλος  γράφει: «Επεφάνη η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις». Η απαρχή της χάρης του Θεού που προσκάλεσε στη σωτηρία τον άνθρωπο, σημειώνεται με τη βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη. Επίσης αναφέρει ο  Παύλος  και τα αποτελέσματα της σωτηρίας που είναι: «Ίνα αρνησάμενοι την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας, σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τω νυν αιώνι, προσδεχόμενοι την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και σωτήρος Ιησού Χριστού» ( Τιτ. β΄, 2, 12-13).

            Εδω ακριβώς καθορίζεται ο σκοπός της σωτηρίας.

            Η χριστιανική πίστη δεν μας χαρίζει απλώς  μία ιδιότητα ή ένα τίτλο, αλλά έχει συνέπειες σ’ ολόκληρο τον άνθρωπο, την πνευματική του αναγέννηση. Ο  προχριστιανικός άνθρωπος δεν γνώριζε τον αληθινό Θεό και κατέφευγε σε υποκατάστατα του Θεού, στα κτίσματα και τα είδωλα. Εξ άλλου και η άγνοια του Θεού οδηγούσε τους ανθρώπους και σε ποικίλες ηθικές παρεκτροπές και καταπτώσεις. Ενώ η γνήσια θρησκευτική πίστη οδηγεί στην αληθινή θεοσέβεια, στην κάθαρση από τα πάθη για να ζήσει ο άνθρωπος «σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς», αναμένοντας μ’ ελπίδα την επιφάνεια της δόξης του Θεού.

            Σήμερα οι ορθόδοξοι ναοί μας κατακλύζονται ασφυκτικά από πιστούς που προσέρχονται για να γεμίσουν την ψυχή τους από ιερά συναισθήματα που αναπτερώνουν την εκκλησιαστική μας ζωή.

            Σήμερα με την υποτίμηση ή και περιφρόνηση των ηθικών αξιών η ψυχή μας γεμίζει με πίκρες και απογοητεύσεις. Η χαλάρωση της πίστης μας οδήγησε στη βίωση νοσηρών συναισθημάτων όπως του άγχους, της μοναξιάς, της ανασφάλειας. Και η αδικία, η εκμετάλλευση, η φθορά και η διαφθορά που σημαδεύουν καθημερινά την προσωπική και κοινωνική μας ζωή, νεκρώνουν τους οραματισμούς και τα όνειρα ενός μεγάλου αριθμού νέων ανθρώπων.

            Όλοι αναζητούμε ένα γνήσιο θεοκεντρικό ανθρωπισμό και όχι από ένα κάλπικο ανθρωποκεντρικό ανθρωπισμό. Αυτό όμως απαιτεί αναβάθμιση στα ιορδάνεια ρείθρα και αγώνα να ζήσουμε «σωφρόνως και δικαίως με τη χάρη του επιφανέντος Χριστού.

π. γ. στ.