Η περίοδος της Μ. Σαρακοστής καθιστά επίκαιρο το σκοπό
που έχει η νηστεία, κυρίαρχο γνώρισμα αυτής της περιόδου.
Η νηστεία την εποχή του Χριστού είχε καταντήσει υπόθεση
υποκρισίας. Η φροντίδα εκείνων που νήστευαν ήταν «όπως φανώσιν τοις ανθρώποις»
και μάλιστα χρησιμοποιούσαν διάφορα τεχνάσματα για να καμουφλάρονται.
Σήμερα
ποια κατάσταση επικρατεί στο θέμα αυτό;
Για τους περισσότερους δεν υπάρχει ζήτημα νηστείας, γιατί
απλά δεν νηστεύουν. Αλλά κι αυτοί που νηστεύουν ουσιαστικά δεν νηστεύουν έτσι
όπως νομίζουν ότι είναι η νηστεία. Δημιουργείται μεγάλος θόρυβος από
νηστεύοντες και μη νηστεύοντες. Ενώ ο Χριστός συνέστησε ότι ακόμη κι αν νηστεύουμε να φερόμαστε με τέτοιο
τρόπο, σαν να μην νηστεύουμε, εμείς αντίθετα θέλουμε να δείχνουμε ότι τάχα
νηστεύουμε. Έτσι χάνεται η αξία της.
Εμείς όμως μιλάμε για την αληθινή νηστεία έτσι όπως τη
δέχεται η Εκκλησία και τη βίωσαν οι Άγιοι της ορθοδοξίας.
Η νηστεία είναι όπλο για την καταπολέμηση των παθών και
μέσο για τον αγώνα κατά του πονηρού. Σήμερα οι άνθρωποι γελάνε όταν ακούνε να
γίνεται λόγος για νηστεία. Κι όμως η ορθόδοξη παράδοση έχει συνδέσει την
προσευχή και τη νηστεία με την ουσία της ορθόδοξης ευσέβειας. Οι Άγιοι ήταν
άνθρωποι της προσευχής και της νηστείας. Βέβαια είναι δικαιολογημένη η
ειρωνεία, όταν πρόκειται για καρικατούρα της νηστείας. Όχι όμως όταν πρόκειται
για τη νηστεία καθεαυτή.
Διότι το να στερούμε τον εαυτό μας από ικανοποιήσεις κάποιων
επιθυμιών, είναι μία άσκηση απαραίτητη για τον αγώνα κατά του κακού. Έτσι είδε
η Εκκλησία τη σημασία της νηστείας στη ζωή της. Όπως ακριβώς συμβαίνει στους
αθλητές, που υποβάλλονται σε κάποιες στερήσεις κάνοντας κάποιου είδους δίαιτα,
έτσι και οι αθλητές του πνεύματος περνούν από κάποια στέρηση- νηστεία για ν’
αρχίσουν τον πνευματικό τους αγώνα.
Η
νηστεία δεν αποτελεί άρνηση της ζωής όπως κακώς νομίζουν πολλοί. Πρόκειται για
μία προσωρινή στέρηση που αποσκοπεί στη
άσκηση του εγώ, την κάθαρση από τα πάθη και τη δυνατότητα για υψηλότερες
πνευματικές κατακτήσεις. Μόνο ως θέση η νηστεία έχει χριστιανικό χαρακτήρα, ενώ
ως άρνηση την αναγνωρίζουν άλλες θρησκείες, όχι όμως και ο χριστιανισμός.
Συνεπώς
η παρούσα περίοδος της Μ. Σαρακοστής αποτελεί ένα προσκλητήριο πίστης σ’ ένα
ιερό πόλεμο κατά του πονηρού. Και στον αγώνα αυτό την πίστη μας στηρίζει η προσευχή και η
νηστεία, η πρόθυμη διάθεση να στερηθούμε κάποιες επιθυμίες, αφού αυτό προάγει
και δυναμώνει τον αγώνα κατά του κακού
και των πονηρών δυνάμεων.
π. γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου