Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Κυριακή ΙΑ’ Λουκά (Λουκ. 14,16-24)


ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ



Τον τύπο του οικοδεσπότη μας παρουσιάζει η παραβολή του «Μεγάλου Δείπνου». Ο Ι. Ευαγγελιστής προηγουμένως μας προετοιμάζει λέγοντας. «ταν ποις ριστον δεπνον μή φώνει τούς φίλους σου μηδέ τούς δελφούς σου, μηδέ γείτονας πλουσίους, μήτε καί ατοί σε ντικαλέσωσιν καί γενήσεταί σοι νταπώδωμα» (Λουκ. 14, 12-14).

Αυτή ακριβώς η ανταποδοτική φιλοξενία και ιδιοτέλεια που τη συνοδεύει, εξαφανίζουν τα πραγματικά αισθήματα της φιλανθρωπίας με συνέπεια την καθολική αποξένωση μας από το πνεύμα της γνήσιας φιλοξενίας και από τον ίδιο τον οικοδεσπότη Χριστό.

Πόσοι άραγε ανοίγουμε την πόρτα και προπάντων την καρδιά μας στον ενδεή, στον ξεριζωμένο και τον εμπερίστατο ; Αυτά που σπαταλάμε άσκοπα ή κάνουμε επίδειξη πλούτου άραγε υποψιαζόμαστε ότι ανήκουν στους «ποινντες καί διψντες τήν δικαιοσύνην»;

Ας έλθουμε όμως στα γεγονότα που διαδραματίζονται με κεντρικό θέμα την νέα πρωτοβουλία αγάπης και συγνώμης του Μεγάλου Οικοδεσπότη. Η αφορμή δίδεται, όταν κάποιος ακροατής γοητευμένος από την διδασκαλία του Ιησού είπε: «μακάριος ς φάγεται ριστον ν τ βασιλεί το Θεο». Η αιτία όμως της παραβολής πηγάζει από την απόρριψη του κηρύγματος των προφητών και την κακοποίησή τους με ευθύνη πάντα των αρχόντων. Γιατί οι προφήτες είναι οι φορείς της πρόκλησης και επίσημοι καλεσμένοι οι άρχοντες, οι αρχιερείς, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι που όμως πλαστογράφησαν την αλήθεια με σκοπό να υπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, σε βάρος των δικαιωμάτων του λαού. Αντί για την ουσία, κράτησαν τους τύπους και αντί για το πνεύμα του Θεού, επέβαλλαν το γράμμα του νόμου. Η διαστροφή τους δεν περιορίστηκε μόνο στους ίδιους. Επηρέασε και τους θεσμούς, την θρησκευτική και κοινωνική ζωή. Κανένας όμως δεν μπορεί να διερμηνεύσει σε βάθος τις αιτίες της σημερινής παραβολής όσο το έπραξε ο Χριστός στην συνταρακτική επίθεση εναντίον τους όπως την περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (23, 1-39).

Γι’ αυτά λοιπόν τα εγκλήματα οι προκάτοχοί τους στερούνται της βασιλείας που ετοιμάστηκε πρώτα για τον περιούσιο λαό, από καταβολής κόσμου. Εγκλήματα για τα οποία όχι μόνο δεν μετανόησαν αλλά συνέχισαν να διαπράττουν βαρύτερα κατά του λαού. Το μέγιστο έγκλημα διαπράχθηκε στον Υιό του ανθρώπου ο οποίος ήρθε προσωπικά να τους καλέσει σε «δείπνο» αληθινής αγάπης και καταλλαγής. Δεν αρνήθηκαν απλώς την πρόσκληση ούτε μόνον επιχείρησαν ποικιλοτρόπως να τον παγιδεύσουν. Προχώρησαν μέχρι την πιο ύπουλη προδοσία εις βάρος του και τέλος στο αποτρόπαιο έγκλημα κατά της παγκόσμιας δικαιοσύνης, το σταυρικό θάνατό Του. Στην παραβολή των κακών γεωργών θα αποκαλύψει τα σχέδιά τους μήπως μετανοήσουν, αλλά αυτοί «δόντες τόν υόν επον ν αυτος : οτος στίν κληρονόμος. Δετε ποκτείνωμεν ατόν καί κατάσχωμεν τήν κληρονομίαν ατο καί λαβόντες… πέκτειναν ατόν». Τους προειδοποιεί για τις συνέπειες, τους έδωσε τα πάντα έχοντας μοναδικό κίνητρο την αγάπη του, με απώτερο σκοπό την σωτηρία. Σωτηρία όμως που παραμένει πάντα στόχος ανέφικτος χωρίς μετάνοια. Εκείνη αντί μετανοίας αντιτάσσουν τώρα «χε με παρτημένον» δείχνοντας περιφρόνηση του οικοδεσπότη.

Η αχαριστία όμως που δοκιμάζουν οι ευεργέτες έχει όρια τα οποία καταπατήθηκαν με βαναυσότητα και αναίδεια. Αλλά αρνούμενοι την πρόσκληση της αγάπης βρέθηκαν μπροστά στην δικαιοσύνη του, όπου κατά την ανθρωποπαθή έκφραση του Παύλου «ποκαλύπτεται ργή το Θεο πί τούς υούς τῆςς πειθείας». Έτσι κατανοούμε την στάση του αγαθού οικοδεσπότη απέναντι στους επίσημους καλεσμένους και την αφοπλιστική αγάπη προς τους ταπεινούς και τους μωρούς και τους αμαρτωλούς όλου του κόσμου.


π.Γ.Στ.



Δεν υπάρχουν σχόλια: