Αυτό είναι για μας το νόημα της πανήγυρης και αυτό γιορτάζουμε σήμερα: τον ερχομό του Θεού στους ανθρώπους, για να έρθουμε να κατοικήσουμε κοντά στον Θεό, ή για να επανέλθουμε (έτσι νομίζω πώς είναι πιο σωστό να ειπωθεί), για να ντυθούμε τον νέο άνθρωπο, αφού εγκαταλείψουμε τον παλαιό. Και όπως έχουμε πεθάνει μαζί με τον Αδάμ, έτσι ας ζήσουμε μαζί με τον Χριστό, ας γεννηθούμε μαζί Του, ας συσταυρωθούμε και ας ταφούμε μαζί Του, για να αναστηθούμε με την ανάσταση Του. Επειδή πρέπει να υπομείνω την αντίστροφη πορεία πού οδηγεί στο καλό. Όπως από τα ευχάριστα ήρθαν τα δυσάρεστα, έτσι και από τα δυσάρεστα να ξανάρθουν τα ευχάριστα. «Διότι εκεί πού αυξήθηκε σημαντικά η αμαρτία, εκεί δόθηκε πλούσια ή χάρη». Κι αν η γεύση (του απαγορευμένου καρπού) έφερε την καταδίκη, δεν έφερε πολύ περισσότερο τη δικαίωση το πάθος του Χρίστου; Ας γιορτάσουμε λοιπόν, όχι με δημόσια πανηγύρια, αλλά με τρόπο θεϊκό. Όχι με τρόπο κοσμικό, αλλά με τρόπο υπερκόσμιο. Όχι τα δικά μας, αλλά του Κυρίου. Όχι όσα σχετίζονται με την ασθένεια, αλλά όσα σχετίζονται με τη θεραπεία. Όχι τα έργα της δημιουργίας, αλλά της αναδημιουργίας.
(απόσπασμα Όμιλίας ΛΗ')
1 σχόλιο:
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.....ΝΑ ΖΕΙΤΕ...
Δημοσίευση σχολίου