Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Η Μαγεία (δ')


Γιατ μως, θ ρωτσετε, κποτε βγανουν ληθιν μερικ πργματα, πο προλγουν ο δαμονες;

α) ᾿Επειδ δν πιστεετε κρδαντα στν Κριο κα μνο, λλ κα στος δαμονες. Ετσι, γι τν πιστα σας, Θεος παραχωρε ν γνονται ατ πο κενοι προλγουν.

β) ᾿Επειδ, πηγανοντας στος δαμονες κα ζητντας τν βοθει τους, γνεστε μνοι σας δολοι το διαβλου, μπανετε κτω π τν ξουσα του. Ετσι, μπορε πι ν σς κνει ,τι θλει. Αρα, ,τι σς πε τ πραγματοποιε κιλας, πως νας κακοργος πο σκλαβνει κποιον νθρωπο· ν το πε τι θ ζσει, θ ζσει· ν το πε πς θ πεθνει, θ πεθνει. Γιατ εναι στ χρι το κακοργου ν κνει ετε τ να ετε τ λλο. Λει σχετικ γιος ᾿Ιωννης Χρυσστομος: “Ας ποθσουμε, πς να βασιλπουλο γκαταλεπει τ παλτι του, πει σ τπο ρημο κα μπανει θεληματικ κτω π τν ξουσα νς λσταρχου. Πς μου, μπορε ατς λσταρχος ν το πε π πρν μ βεβαιτητα ν θ ζσει θ πεθνει; Κα ββαια μπορε! Οχι μως πειδ προεδε τ μλλον, λλ᾿ πειδ, χοντας γνει κριος το βασιλπουλου, χει τ δυναττητα ν το κνει ,τι θλει - ετε ν τ θανατσει ετε ν το χαρσει τ ζω”.

Γι᾿ ατ, δελφο μου Χριστιανο, μν πιστεετε στν πργνωση τν δαιμνων, γιατ στν πραγματικτητα δν προγνωρζουν τποτα. Στν Κριο μνο ν χετε πστη βαθει, κι ᾿Εκενος θ σς φανερσει κενα πο πρπει ν γνωρζετε.

γ) Ο Χριστιανο δν πρπει ν φοβονται τ διβολο κα τος δαμονες.

Γιατ, Χριστιανο μου, μ τ διφορα μαγικ κνετε τ χατρια το διαβλου; Ατς δν χει ξουσα κα δναμη ν προκαλσει οτε τν παραμικρ πειρασμ. ᾿Αφ᾿ του Χριστς σαρκθηκε, διβολος χασε τν τυραννικ του ξουσα. Ο νανθρωπσας Κριος το συντριψε τν κεφαλ κι φησε μνο τν ορ του ν σαλεει, τσι, γι ν γυμνζονται κα ν στεφαννονται ο πιστο. Τρα μνο μ πτες παγιδεει τος νθρπους στν κακα κα χι τυραννικ, πως πρν. Δηλαδ μνο κακς σκψεις μπορε ν μς βζει, λλ᾿ π τ δικ μας θληση ξαρτται ν θ τς δεχθομε θ τς διξουμε. Καννας πειρασμς, δν μπορε ν συμβε στν νθρωπο, ν δν τ πιτρψει Θες. Μταια, λοιπν, καλοπινετε τος δαμονες μ τς μαγεες, γιατ δν μπορον ν κνουν τποτα χωρς τν δεια το Θεο.

Πς τιμωρε Θες τος μγους κα σους προστρχουν σ᾿ ατος.

Μετ π᾿ σα επαμε, εναι ενητο γιατ Θες τιμωρε αστηρ σους σχολονται μ τ μαγικ τ χρησιμοποιον.

Στν Παλαι Διαθκη πρσταζε ν θανατνονται μ λιθοβολισμ σοι γνονταν μγοι, φαρμακο κ.λπ. (Λευϊτ. 20:27). ᾿Αλλ κα πλθη λκληρα νθρπων, πλεις μεγλες κα νδοξες, παραδθηκαν σ πενες κα σφαγς κα φανισμος ξαιτας τν μαγικν, πως Νινευ (Ναομ 3:1), Βαβυλνα (Ησ. 47:1-9), κμα κα Ιερουσαλμ (Ιερ. 14:14).

Η ᾿Εκκλησα μας, πσης ρζει μεγλες τιμωρες (πιτμια). Γι παρδειγμα, ΣΤ ´ Οκουμενικ Σνοδος (ξα´ καν.) κανονζει μ ξχρονη ποχ π τ θεα Κοινωνα, σους καταφεγουν σ μντεις, σους “λνε τ μορα” κα σους κνουν γητματα. Αν πιμενουν στ πονηρ τους ργα, τος χωρζει τελεως π τν ᾿Εκκλησα.

Η τοπικ Σνοδος τς ᾿Αγκρας (κδ´ καν.) κανονζει μ πντε χρνια στρηση τς θεας Κοινωνας, σους φρνουν μγους στ σπτια τους, γι ν βρον τ μγια πο τος καναν λλοι.

Ο Μγας Βασλειος (ξε´ καν.) βζει τος γητες κα φαρμακος στν δια μορα μ τος φονιδες, πιτιμντας τους μ εκοσχρονη ποχ π τ θεα Κοινωνα.


Πῶς νά φυλάγονται οἱ Χριστιανοί ἀπό τά μαγικά.


Γι ν φυλγεσθε π τ μαγικ κα τν νργεια τν δαιμνων, ν χετε λοι - μικρο κα μεγλοι, νδρες κα γυνακες - κρεμασμνο στ λαιμ σας τν τμιο Σταυρ. Τρμουν ο δαμονες τν τπο το Σταυρο κα φεγουν μακρι ταν τν βλπουν. Αλλωστε, πως μολγησαν ο διοι στν γιο ᾿Ιωννη τν Βοστριν, πο εχε ξουσα κατ τν καθρτων πνευμτων, τρα πργματα φοβονται περισστερο· τ Σταυρ, τ γιο Βπτισμα κα τ θεα Κοινωνα.

Ν χετε πσης στ σπτι σας, λλ κα μαζ σας, τ γιο Εαγγλιο. Κα φυσικ ν τ μελεττε. Σ᾿ ποιο σπτι πρχει Εαγγλιο δν μπανει διβολος.

Τ νδργυνα, γι ν μ φοβονται τ “δσιμο”, πρν παντρευτον πρπει ν ξομολογονται, ν νηστεουν τρες μρες, ν συνδυζουν τ μυστριο το γμου μ τν τλεση θεας Λειτουργας κα ν μεταλαμβνουν τσι τ χραντα Μυστρια. Προπαντς τ νδργυνα ν χουν πστη στερε κα κλνητη στν Κριο, κι Ατς θ διαλσει τς νργειες τν δαιμνων.

Αν, γι τν λιγοπιστα μερικν Χριστιανν, ο δαμονες παρουσιζουν διφορα φαντσματα, ετε σ τφους ετε σ σπτια ετε λλο, ν καλεται ερας, ν γνεται γιασμς κα ν ραντζεται τπος. Ετσι, μ τ θεα χρη, διαλεται κθε δαιμονικ νργεια.

Τλος, ταν νας Χριστιανς πρκειται ν χτσει σπτι ν κατασκευσει κακι κ.τ.., ς προσκαλε ναν ερα ν το κνει γιασμ κα ν διαβσει τν κατλληλη γι τν περσταση εχ τς ᾿Εκκλησας μας.


᾿Επλογος


Ο μγοι, ο μγισσες κα σοι καταφεγουν σ᾿ ατος δν χουν θση στν βασιλεα τν ορανν. Χνουν τν παρδεισο. Κα πο στλνονται; ᾿Αλλομονο! Στν αἰώνια κλαση μαζ μ τος πιστους, τος σεβες κα τος εδωλολτρες (᾿Αποκ. 21:8). Ν π κα κτι φοβερτερο; Θ κολζονται χειρτερα κι π τος εδωλολτρες. Γιατ ατο, τσι γεννθηκαν στν σβεια, τσι κα πθαναν. Δν βαπτσθηκαν στ νομα τς γας Τριδος. Δν πστεψαν στ Χριστ. Ο Χριστιανο μως, ο βαπτισμνοι, πο γιναν παιδι το Θεο “κατ χριν”, πο τρφηκαν μ τ Σμα κα τ Αμα το Κυρου, πς τλμησαν κατπιν κα τ καταφρνησαν κα τ᾿ ρνθηκαν κα καταπιστηκαν μ τ μαγικ;

Γι τν γπη το Χριστο, λοιπν, κα γι τν σωτηρα τς ψυχς σας, φυλαχθετε, δελφο μου, φυλαχθετε π τ μαγεα. Κα πλι σς λω, φυλαχθετε! Μν πηγανετε σ μγους κα μγισσες. Σ᾿ λες τς περιστσεις κα γι λες σας τς νγκες ν προστρχετε στν βοθεια το Θεο, στν προστασα τς Θεοτκου κα στς πρεσβεες τν γων. Ετσι κα π τς σθνειες κα τς νγκες σας θ λευθερωθετε, κα π τν αἰώνια κλαση θ λυτρωθετε, κα τν ορνια βασιλεα θ κληρονομσετε, “ς γνοιτο ξιωθναι πντας μς χριτι το Χριστο. ᾿Αμν”.

τ έ λ ο ς

Ι.Μ.Παρακλήτου


Δεν υπάρχουν σχόλια: