Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου


δελφοί καί τέκνα ν Κυρί γαπητά,

που κι̉ ν στρέψουμε τό βλέμμα στόν τόπο μας καί στήν Οκουμένη λόκληρη εναι εκολο νά νοιώσουμε τό γκάθι τς πογοήτευσης νά μς πληγώνει. Τά πανταχο τς γς εδησεογραφικά δεδομένα εναι ψευδες καθημερινοί μάρτυρες τν προβλημάτων καί τν δυνν πού μαστίζουν κάθε γωνιά τς γς.

ν μέσω τν θλίψεων καί τν δοκιμασιν πού μοιάζουν νά πειλον κόμη καί τή φυσική πιβίωση το πλανήτη μας καί τν κατοίκων του νοιώθω βαθιά τήν εθύνη καί ντονη τήν πιθυμία νά πενθυμίσω στεντορί τ φων σέ λους καί στόν καθένα προσωπικά τι Θεός μς γαπ.

Θεός μς γαπ λους νεξαιρέτως καί κανείς δέν στερεται το δικαιώματος στήν λπίδα.

κλόνητη βεβαιότης τι Θεός εναι παρών στή ζωή μας καί μς γαπ δέν στηρίζεται σέ ποθέσεις, θεωρίες καί φιλοσοφικούς στοχασμούς. μεγάλη ορτή τν Χριστουγέννων φανερώνει μέ τόν πλέον κατηγορηματικό τρόπο τήν μπρακτη καί πέραντη γάπη το Θεο γιά μς, διότι «ν τοτ φανερθη γπη το Θεο ν μν͵ τι τν Υἱὸν ατο τν μονογεν πσταλκεν Θες ες τν κσμον να ζσωμεν δι΄ Ατο» (ωαν. 4, 9).

νανθρώπηση το Υο το Θεο ποκαλύπτει μέ τόν πιό μεσο, τόν πιό ρατό, τόν πιό φιλάνθρωπο καί διαμφισβήτητο τρόπο τι « Θεός γάπη στίν» (ωαν. 4, 8).

Χριστούγεννα σημαίνει
τι Θεός γινε νθρωπος «να θεώσ τόν νθρωπον». Σημαίνει τι Θεός ρθε νά νωθε μέ τήν νθρωπότητα καί νά εναι γιά κάθε νθρωπο καί γιά λους μαννουήλ « στι μεθερμηνευόμενον μεθ’ μν Θεός» (Ματθ. 1, 23). ρθε νά μοιραστε τόν πόνο καί τήν γωνία μας καί νά μς λυτρώσει π̉ ατά καί πό σα λλα προσπαθον νά πιβάλλουν τήν ξουσία το θανάτου πί τς ζως. ρθε «καί σκήνωσεν ν μν» (ωαν. 1, 14). ρθε, μεινε καί θά παραμένει μεθ̉ μν «πάσας τάς μέρας ως τς συντελείας το αἰῶνος» (Ματθ. 28, 20).

Χριστούγεννα σημαίνει
τι τίποτα πιά, καμιά θλίψη, καμιά δυσκολία, καμιά τραγωδία δέν μπορε νά φανίσει τήν λπίδα, δέν μπορε νά περνικήσει τή βεβαιότητα τι στό τέλος θά πικρατήσουν λήθεια καί γάπη στή ζωή το κόσμου. Τίποτα δέν μπορε νά νικήσει τήν λπίδα πού γενν πίγνωση τι Χριστός γεννήθηκε γιά νά μς λυ-τρώσει πό τήν μαρτία καί τό θάνατο.

Δέν ε
ναι κρίμα λοιπόν τό μήνυμα τς λπίδας πού ναδύεται πό τή φάτνη το νε-ογέννητου Χριστο νά χάνεται μέσα σέ πλαστικοποιημένες καί κενές νοήματος τάχα γιορταστικές ποδράσεις; Δέν εναι κρίμα ο πανταχο τς γς ρχοντες νά ποφασίζουν γιά τή ζωή το κόσμου, λλά καί καθένας μας γιά τή δική του ζωή, σάν νά μήν γεννήθηκε Χριστός;

Δέν
χουμε πιά τό δικαίωμα νά ζομε σάν νά μήν χουμε δε νά παληθεύεται μπρακτα καί δυνηρά τό γεγονός τι, που ξορίζεται Χριστός πό τή ζωή μας καί περιφρονεται τό Εαγγέλιο Του, κε πικρατον δικία, λαζονεία, καταπίεση, πληστία, κμετάλλευση, ποκρισία καί παξίωση το νθρώπου. Καί τότε κάνουν τήν μφάνιση τους ο ποικλες τραγικές συνέπειες: τά μίση, ο πόλεμοι, κμετάλλευση καί ξουθένωση τν φτωχν καί τν δυνάτων, ο οκονομικές κρίσεις, ο οκολογικές καταστροφές καί λλα πολλά, πού ποδεικνύουν τι πικράτηση τς μαρτίας δέν εναι μοιρη συνεπειν γιά τόν νθρωπο.

Χριστούγεννα σημαίνει
τι τό σκοτάδι τς μαρτίας πού γενν τήν δικία καί πανθρωπίζει τόν νθρωπο διαλύεται στό φς πού κτινοβολε νατολή το «λίου τς Δικαιοσύνης». Σημαίνει τι νθωπος μπορε νά ξαναβρε τίς ληθινές διαστάσεις τς νθρωπις καί τς γιότητας. Σημαίνει τι δυνατότητα τς χαρς δέν χει χαθε πό τόν κόσμο.

πιτρέψτε μου λοιπόν νά πευθύνω στήν γάπη σας τά δια λόγια πού κουσαν ο ποιμένες τς Βηθλεέμ πό τά χείλη το γγέλου: «Μ φοβεσθε˙ δού γρ εαγγελζομαι μν χαρν μεγλην, τις σται παντ τ λα͵ τι τχθη μν σμερον σωτρ, ς στιν Χριστς Κριος, ν πλει Δαυδ. Κα τοτο μν τ σημεον˙ ερσετε βρφος σπαργανωμνον, κεμενον ν φτν» (Λουκ. 2, 10-12).

Μήν
φήνετε λοιπόν τίς δοκιμασίες καί τούς πειρασμούς νά σς καταβάλλουν.

Μή Φοβε
σθε! Σήμερα γιορτάζουμε τά Χριστούγεννα καί χουμε κάθε λόγο καί κάθε δικαίωμα νά νοιώθουμε χαρά μεγάλη. Διότι σήμερα γεννήθηκε Σωτήρ το κόσμου, Κύριος μν ησος Χριστός. ς κάνουμε ξανά τήν πίστη καί τήν μπιστοσύνη στήν γάπη το Θεο τρόπο ζως καί ς ψάξουμε βαθιά μέσα μας, στή φάτνη τς καρδις μας. Καί θά βρομε κε τό σημεο καί τήν ατία τς χαρς καί τς λπίδας: θά βρομε τόν Θεό ς «βρφος σπαργα¬νωμνον, κεμενον ν φτν».

Χρόνια πολλά καί ελογημένα Χριστούγεννα.

Μετά πατρικν εχν

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: