Η δίωξη της Αγίας οικογένειας και η σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ φέρνουν σε αντίθεση το φρόνημα του κόσμου και τον αγγελικό ύμνο της.
Ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος εν τω μεταξύ, κρατώντας στην αγκαλιά του τον Λυτρωτή του κόσμου θα ανακοινώσει στη Θεοτόκο μια βαρυσήμαντη αλήθεια «ἰιδού οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» ( Λουκ . 2, 34)
Γιατί όμως διώκεται ο Θεός και κάθε τι που συνδέεται με την παρουσία του στον κόσμο; Το «γιατί» διώκεται ο Θεός ουσιαστικά μένει ένα ερώτημα αναπάντητο, που όμως θα προβληματίζει πάντα την ανθρώπινη συνείδηση, όσο αυτός ο διωγμός θα συνεχίζεται.
Γι΄ αυτό περισσότερο για την ιστορική αλήθεια, τόσο για την συνάντηση του Κυρίου στην Αίγυπτο όσο και για το φρικτό θάνατο αθώων υπάρξεων, αξίζει να ερμηνεύσουμε τα κίνητρα του εγκλήματος στον ίδιο τον διάβολο δράστη.
Τραγική ειρωνεία είναι ότι Ηρώδης, όπως και οι όμοιοί του όλων των εποχών, νόμιζε πως η εξουσία του είναι «εκ Θεού δεδομένη» και μάλιστα ότι την υπηρετεί σωστά.
Η εντολή στους μάγους να τον ενημερώσουν για το «ποῦ ὁ Χριστός γεννᾶται» για να τον προσκυνήσει δήθεν, βασίζεται σε προφητείες για την προσδοκία των λαών ότι ο Λυτρωτής του κόσμου θα γεννηθεί από Παρθένο, εγκαθιδρύοντας την αιώνια βασιλεία του μεταξύ των ανθρώπων.
Η τραγικότητα του Ηρώδη προκύπτει από τη διεστραμμένη αντίληψη που είχε για την έννοια της εξουσίας. Πίστευε ότι πηγάζει μόνο από τον εαυτό του όπως κάνουν συχνά οι διαχειριστές της κάθε εξουσίας αυτού του κόσμου. Πολλοί την εμφανίζουν με θεϊκό ένδυμα χρησιμοποιώντας βίαια και δόλια μέσα για να την επιβάλλουν. Κι ενώ προδίδουν την αποδοχή του από τον λαό, στο τέλος οδηγούνται και οι ίδιοι στη καταστροφή, ασύνετοι και αμετανόητοι.
Ο Ηρώδης που ονομάστηκε «μέγας» λόγω ανοικοδομήσεως του Ναού της Ζοροβάβελ (μετά την επιστροφή από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία ) με φοβερή μανία επίδειξης, αποδείχτηκε ελάχιστος απέναντι στο Θεό και την αλήθεια, φιλόδοξος, ακόλαστος και καχύποπτος. Δολοφόνησε την γυναίκα του, τα τρία του παιδιά και τον πεθερό του. Κίνητρα η φιλαυτία και το πάθος της κοσμικής εξουσίας και δόξας, κάτι που τον έκανε σύμμαχο της θρησκευτικής ηγεσίας της εποχής και διώκτη του Θεού πριν από την Γέννησή του.
Έτσι το χαρούμενο γεγονός, αντί να αφυπνίσει την συνείδησή του, προκάλεσε τρόμο και μίσος που εκδηλώθηκε στη δίωξη του θείου βρέφος και την εκτέλεση αθώων υπάρξεων.
Δίωξη όμως του Θεού από τους θεομάχους άρχοντες κάθε εποχής, δεν είναι μόνο εγκληματική ενέργεια απέναντί Του, ούτε τα κάθε μορφής εγκλήματα σε βάρος των συνανθρώπων μας. Για όλα αυτά εκδηλώθηκε η χάρις του Θεού, για όλα ήλθε στον κόσμο ο Υιός του Θεού «ζητῆσαι καί σῶσαι τό ἀπολωλός». Σωτηρία στην οποία καλούνται όλοι οι εγκληματίες, οι φονιάδες και οι διώκτες του Θεού, όπως έδειξε το παράδειγμα του Απ. Παύλου.
Και αυτό γιατί «ἐπεφάνη γάρ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ σωτῆρος πᾶσιν ἀνθρώποις , παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τήν ἀσέβεια καί τάς κοσμικάς ἐπιθυμίας, σωφρόνως, δικαίως καί εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰώνι» ( Τιτ 2, 11).
Δίωξη του Θεού που δεν συγχωρείται, είναι μόνο η αμετανόητη ασέβεια και σκληροκαρδία, όσο θα κυριαρχούν στη ζωή μας αποτρέποντάς την «ἐντός ἡμῶν» εγκαθίδρυση της Βασιλείας του.
Αιτία αυτής της συνεχιζόμενης τραγωδίας είναι ο άκριτος εγωισμός και η φιλαυτία, στη θέση της αγάπης για τους άλλους, της ταπείνωσης και της συγνώμης που ανατέλλουν διαρκώς από το Σπήλαιο της Βηθλεέμ, από το Σταυρό και το κενό Μνημείο.
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου