«Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι»

Το έντυπο της εορτής

Η εορτή, που παρουσίασαν τα εκπαιδευτήρια «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ» την Δευτέρα το βράδυ στο συνεδριακό κέντρο του ΑΕΙ Πατρών, ήταν υπέροχη. Καλά οργανωμένη και δουλεμένη, άψογη, στα μέτρα του δυνατού για μαθητές δημοτικού, με πολύ ωραία μουσική επένδυση, με εντυπωσιακά σκηνικά και με ένα σκηνοθέτη, Γιώργο Μαρκάκη, να καταφέρνει το δύσκολο : να βάζει μαθητές της Στ’ Δημοτικού να ζήσουν το δράμα και τον ηρωισμό των Μεσολογγιτών και να μας το παρουσιάσουν με τέτοιο τρόπο, ώστε, στο τέλος, άπαν το κοινό να «αποθεώσει» με το χειροκρότημά του τους μαθητές και τους υπευθύνους της εορτής.

Συγχαρητήρια στον Διευθυντή κ.Καραγεωργόπουλο και σε όλους τους συντελεστές. Ο Θεός να τους δίνει δύναμη για να μεταγγίζουν στα παιδιά μας γνώσεις, πατριωτισμό και προ πάντων ορθόδοξο πνεύμα.

Τα κείμενα που ακολουθούν είναι από το έντυπο αφιέρωμα που εξέδωσε το Δημοτικό της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ»

Μετά την καταστροφή στο Πέτα, Ο Ομέρ Βρυώνης και ο Κιουταχής επικεφαλής 10.000 ανδρών αποκλείουν το

Μεσολόγγι από την ξηρά, ενώ από τη θάλασσα ναυτικό αποκλεισμό διενεργεί ο Γιουσούφ πασάς της Πάτρας.

Στην πόλη έχουν συγκεντρωθεί υπολογίσιμες δυνάμεις των επαναστατών (Μεσολογγίτες, Φιλέλληνες, Σουλιώτες).

Οι Τούρκοι ενεργούν αιφνιδιαστική επίθεση τα ξημερώματα των Χριστουγέννων του 1822. Η επίθεση ωστόσο δεν πετυ­χαίνει, αφού οι πολιορκούμενοι, έχουν ειδοποιηθεί από τον Έλληνα ακόλουθο του Βρυώνη, Γούναρη. Το γεγονός υποχρεώνει τους Τούρκους να εγκαταλείψουν εσπευσμένα τις θέσεις τους και να αποτραβηχτούν στην Πρέβεζα τερματίζοντας την Α' πολιορκία του Μεσολογγίου.

Στις 15 Απριλίου 1825, ξεκινά η Β’ πολιορκία. Μπροστά στα τείχη της πόλης φθάνουν και στρατοπεδεύουν 30.000 περίπου Τούρκοι μαχητές, με αρχηγό τον Κιουταχή Μεχμέτ πασά. Μέσα στην πόλη βρίσκονται 4.000 περίπου άνδρες και 12.000 γυναικόπαιδα. Πριν αρχίσει τον Βομβαρδισμό της πόλεως ο Κιουταχής προτείνει με διαπραγματεύσεις παράδοση της. Μετά την απόρριψη των τουρκικών προτάσεων, το Μεσολόγγι αποκλείεται και από τη θάλασσα από τον στόλο του Χοσρέφ και του Γιου­σούφ πασά. Στις 3 Ιουλίου φθάνουν σαράντα ελληνικά πλοία με τον Μιαούλη και τον Σαχτούρη επικεφαλής. Ο ναυτικός απο­κλεισμός του Μεσολογγίου λύνεται για ένα διάστημα, τρόφιμα και πολεμοφόδια φθάνουν στην πόλη και το ηθικό των πολιορκουμένων ανυψώνεται. Ο Κιουταχής ωστόσο που σε περίπτωση αποτυχίας του απειλείται από τον σουλτάνο με αποκεφαλι­σμό, συνεχίζει με πείσμα την πολιορκία.

Η κατάσταση αλλάζει, όταν στα τέλη του 1825 καταφθάνει στο εχθρικό στρατόπεδο ο Ιμπραήμ με πάνω από 15.000 Αιγύπτίους. Ο Χοσρέφ επαναλαμβάνει τον αποκλεισμό, αλλά ο Μιαούλης κατορθώνει άλλες δύο φορές να περάσει στο Μεσολόγ­γι όπλα και τρόφιμα, Η πίεση γίνεται ασφυκτικότερη ύστερα από την αποχώρηση του ελληνικού στόλου και τον συστηματικό κανονιοβολισμό του Μεσολογγίου από το πυροβολικό του Ιμπραήμ με 2.000 βόμβες το εικοσιτετράωρο.

Ο Μιαούλης δεν κατορθώνει, παρά τις προσπάθειες του, να σπάσει άλλη φορά τον αποκλεισμό και η φρουρά αναγκάζεται να φάει σκυλιά, γάτες και ποντίκια για να αποφύγει τον θάνατο από την πείνα. Οι φοβερές συνθήκες της ζωής των κατοίκων και νέα αποτυχία του Μιαούλη να εφοδιάσει το Μεσολόγγι δημιουργούν απελπιστική κατάσταση μεταξύ των πολιορκημέ­νων, οι οποίοι δεν βλέπουν πια άλλη λύση από την έξοδο.

Τη νύχτα της 10ης Απριλίου 1826 τρία σώματα, με αρχηγούς τον Νότη Μπότσαρη, τον Δημήτριο Μάκρη και τον Κίτσο Τζαβέλλα διενεργούν την έξοδο. Ο Ιμπραήμ είναι πληροφορημένος για τα σχέδια των πολιορκημένων. Έτσι, όταν αρχίζει η Έξο­δος, στις δυο μετά τα μεσάνυχτα οι άνδρες του Ιμπραήμ και του Κιουταχή έχουν αποκλείσει τα περάσματα των Μεσολογγιτών. Ενώ η φρουρά αγωνίζεται να ανοίξει δρόμο μέσα από το εχθρικό στρατόπεδο, ακούγεται η κραυγή: «Πίσω, πίσω, Μέσολοννίτες, στα κανόνια σας». Η σύγχυση ολοκληρώνει τη σφαγή και την καταστροφή.

Μεταξύ εκείνων που γλιτώνουν είναι ο Νότης Μπότσαρης, ο Δημήτριος Μακρής, ο Κίτσος Τζαβέλλας, ο Χρίστος Φωτομάρας ενώ στο πλήθος που γύρισε πίσω και σφάχτηκε μέσα στην πόλη βρίσκονται ο επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, ο Ιωάννης Μάνερ, ο Μιχαήλ Κοκκίνης και όσοι ανατινάχτηκαν μαζί με τον Χρήστο Καψάλη στις πυριτιδαποθήκες.

Υπολογίζεται ότι την ημέρα εκείνη - Κυριακή των Βαίων - πυρπολήθηκαν 2.000 άνθρωποι, άλλοι 3.000 σκοτώθηκαν από τους Τούρκους και 1.000 περίπου αιχμαλωτίστηκαν.

"Ποιος θε ν' ακούσει κλάηματα"

Ποιος θε ν' ακούσει κλάηματα, γυναίκεια μοιρολόγια;

Ας πάει ν’ από τη Ρούμελη κι από το Μεσολόγγι,

κι εκεί ν’ ακούσει κλάηματα, γυναίκεια μοιρολόγια,

πως κλαιν οι μάνες για παιδιά και τα παιδιά για μάνες.

Δεν κλαίνε για το σκοτωμό, που θε να σκοτωθούνε,

μόν' κλαίνε για το σκλαβωμό, που θε να σκλαβωθούνε.