«Ξένο σπίτι που σε φιλοξενεί, μην το λες ποτέ
καλύβι»
Οι
παροιμίες του ελληνικού λαού καλλιεργούν το ήθος και μπορούν να αποτελέσουν
σήματα πορείας και να μας προφυλάξουν από κακοτοπιές. Κάθε παροιμία είναι και
ένα μονοπάτι που με το μήνυμά της μας οδηγεί στην αυτογνωσία, όπως η παροιμία :
«Σπίτι που σε φιλοξενεί ποτέ μην το λες καλύβι». Θέλει να μας υπογραμμίσει το υπέροχο
αίσθημα της ευγνωμοσύνης για ό, τι μας προσφέρει ο άλλος.
Δεν
πρέπει να σταματούμε στα εξωτερικά, αλλά να χαιρόμαστε ευγνωμόνως την αγάπη, γη
η οποία έχει τέτοια μεταμορφωτική δύναμη, που όλα τα γύρω τα ομορφαίνει, τα
φωτίζει, τα γλυκαίνει.
Πρέπει
να απολαμβάνουμε την ποιότητα της φιλοξενίας, την ευγένεια, την απλότητα και
όχι με ποια μέσα προσφέρεται.
Ο
άνθρωπος που σχολιάζει αυτόν που τον ευεργετεί και τον φιλοξενεί είναι αήθης
και άξεστος.
Ακαλλιέργητος
πνευματικά είναι αυτός που πετροβολά το πηγάδι που τον δροσίζει. Πόσο πράγματι
πληγώνει μία τέτοια συμπεριφορά, πόσο αποκαρδιώνει και πόσο λιγοστεύει την διάθεση για προσφορά!
Ο
κόσμος θα’ταν καλύτερος αν ακούγονταν πολλά «ευχαριστώ» απλά, αληθινά, ζεστά.
Οι καρδιές θα’ταν πλησιέστερες και τα χαμόγελα περισσότερα. Οι σχέσεις φιλικές
και η κοινωνία μας φωτεινότερη.
Ένα
«ευχαριστώ» στα μικρά και τα μεγάλα, πόση δύναμη, για ν’ ανθίζουν ανεμώνες τον
χειμώνα!
Η
ευγνωμοσύνη αυξάνει πάντα τον αριθμό των ευεργετών.
Γιατί
επιτηρούμε να πάσχουμε από την βραδυγλωσσία της αχαριστίας;
Η
ευγνωμοσύνη είναι από τα συναισθήματα που κάνουν τον άνθρωπο χαριτωμένο.
Φανερώνει χαρακτήρα, βάθος, ευαισθησία, μεγαλοσύνη, άνθρωπο με υψηλούς δέκτες
αγάπης.
Ο
λόγος του Θεού είναι παραινετικός : «Εν παντί ευχαριστείτε».
Ένα
ευχαριστώ απαλύνει την κόπωση, προάγει τον άνθρωπο, λιγοστεύει το σκοτάδι.
Πηγή: Περιοδικό
«ΛΥΔΙΑ» τ. 476
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου