Ένας νέος μοναχός για τον
Αββά Ισαάκ τον Σύρο:
«Διαβάζω τον Αββά Ισαάκ τον
Σύρο. Βρίσκω κάτι αληθινό, ηρωικό, πνευματικό. Κάτι που ξεπερνά τον χώρο και
τον χρόνο. Νοιώθω να είναι μία φωνή που αντήχησε πρώτη φορά μέσα στ’ άγνωστα
και κεκλεισμένα έγκατά μου. Αν και τόσο μακριά χρονικά και τοπικά από μένα,
όμως ήλθε μέσα στο σπίτι της ψυχής μου. Σε μια ώρα ήσυχη μου μίλησε. Κάθισε
μαζί μου. Αν και τόσα άλλα έχω διαβάσει, αν και τόσοι άλλοι πέρασαν από κοντά
μου (ή ακόμη σήμερα ζουν δίπλα μου), όμως κανείς δεν ήταν τόσο διακριτικός.
Όμως σε κανένα δεν άνοιξα τόσο βαθύ δωμάτιο του σπιτιού - Ή, να το πω καλύτερα. Κανείς δεν μου έδειξε
αδελφικά, φιλικά, ότι μέσα μου – μέσα στην ανθρώπινη φύση υπήρχε και τούτη η
πόρτα. Η πόρτα που ανοίγει σε χώρο ανοιχτό, απέραντο. Και κανείς δεν μου είπε
το ανέκφραστο και ανυποψίαστο, ότι ο κόσμος όλος αυτός ανήκει στον άνθρωπο.
Πρώτη φορά νοιώθω μια άγια υπερηφάνεια, ένα θαυμασμό για
την ανθρώπινη (ή καλύτερα τη θεανθρώπινη) φύσι. Αυτό μου χάρισε σαν ευλογία θεία η
παρουσία ενός Αγίου, ενός κεχωρισμένου από τον κόσμο και τη σύγχυσι της
αμαρτίας.
Αυτός ανήκει στην ανθρώπινη φύσι. Χαίρομαι γι’ αυτό.
Απολαμβάνω την ευεργεσία της ευλογίας του. Όντας της αυτής φύσεως μου
μεταγγίζει οντολογικά το ζωοφόρο αίμα της ελευθερίας του. Μου αποκαλύπτει τον
αληθινό άνθρωπο. Μου λέει με την παρουσία του, και το νοιώθω, ότι είμαστε μαζί.
Δεν είναι κάτι ξένο από τον εαυτό μου. Είναι αυτός ο πιο αληθινός εαυτός μου.
Είναι της φύσεως της ανθρώπινης καθαρός ανθός».
Αρχιμ. Βασιλείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου