Η Οδός Απολύτου

  

        Ακριβώς μόλις μπείτε στο δρόμο για το γραφικό Φισκάρδο, το πανέμορφο γνωστό ψαροχώρι της Κεφαλονιάς, υπάρχει αριστερά ένα μονοπατάκι, αδιάβατο, γεμάτο πέτρες, χορταριασμένο, άχρηστο. Το πλάτος του, κάτι λιγότερο από ένα μέτρο. Εκεί είναι ένα μισογκρεμισμένο παλιό κτίριο, το οποίο ήταν το μόνο που εξυπηρετούσε το δρομάκι. Ρήμαξε το ένα, ρήμαξε και το άλλο. Έχει πάντως πάνω στον τοίχο του ερειπίου μια κανονική επιγραφή: Οδός Απολύτου. Πιο πετυχημένη ονομασία δεν θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς. Το απόλυτο άχρηστο! Το απόλυτο τίποτα!

          Κακό πράγμα γενικώς το απόλυτο. Διολισθαίνει εύκολα στον αποκλεισμό, στην απομόνωση. Δεν λέω, υπάρχουν κάποια πράγματα αδιαπραγμάτευτα, όπως η πίστη και η αξιοπρέπεια. Αλλά στα υπόλοιπα καλό είναι να υπάρχει κάποια ελαστικότητα, κάποια ευρύτητα πνεύματος, κάποια παραδοχή του αντιθέτου με κατανόηση, αποδοχή εναλλακτικών λύσεων και θεμιτών παραλλαγών.

          Οι μονολιθικές απόψεις και εμμονές δεν είναι το καλύτερο συστατικό για ν’  αποκτήσει κανείς φίλους.

     Το να κατοικεί κανείς μονίμως στην οδό Απολύτου δεν είναι θετικός παράγοντας, για χαρούμενη και ενδιαφέρουσα ζωή. 

Τι θα λέγατε για διαμονή Κατανοήσεως και Συμπάθειας γωνία;

 Πηγή: «Κόσμος της Ελληνίδος»- Τα μικρά της ζωής μας