Φανερών εαυτόν...

Δεν είναι συναισθηματική μου ανάγκη

η αναζήτησή Σου, Κύριε…

Ξέρεις καλά κι Εσύ πώς κρύβεσαι

στου κεριού μου τη μικρή φλόγα,

στων γονάτων μου το μάτωμα,

ακόμα και πίσω απ’ τις αθώες σταγόνες των δακρύων,

τώρα τελευταία και πίσω απ’ τις διάπλατες παλάμες μου

στο πρόσωπο,

που ενώ θαρρείς πως κρύβουνε το πρόσωπο,

όλο μια αλήθεια δίψας μαρτυρούνε…

Πίσω από πού ακόμη να κρυφτείς;

 Ψυχή ζώσα