Ιωάννης

Στα ολόχρυσα τα στάχυα ανάμεσα
περνούν οι άλλοι ακολουθώντας Τον
κι ο νιώτερος εσύ κι αγαπημένος Του
χαϊδεύεις με το χέρι σου τα στάχυα που Τον άγγιξαν στο διάβα Του.
Όλοι πηγαίνουν σταθεροί κι ακλόνητοι στην πίστη τους.
Μα, εσύ πηγαίνεις πέρα, πέρα ακόμα
και μες τα δυο τα μάτια σου φεγγοβολά η Αγάπη.

Εκείνοι πεινασμένοι ήρθαν κοντά Του
και η θεία Χάρη Του τους έφερε στο δρόμο
που βρήκαν την αιώνια τροφή.
Μα εσύ από την ώρα που Τον έσμιξες,
Εσύ που πρόσμενες τον ερχομό Του,
άλλο δε θέλεις, παρά στο δρόμο τον χρυσόσπαρτο τον Κύριό σου.
Κι άλλη ευχή δεν έχεις
παρά αυτήν μονάχα στους αιώνες των αιώνων.

Γιατί η αγάπη σου, καθώς κάθε μεγάλη αγάπη,
σε κάνει να φοβάσαι και να λαχταράς...
Τί βλέπεις εκεί στα πέρατα του δρόμου;
Τί βλέπεις;
Εσύ, ο αγαπημένος Του,
εσύ πρώτος με την καρδιά σου όλη δοσμένη;
Βλέπεις εκεί μακριά κι απόμακρα
στημένο τον Σταυρό του Γολγοθά.
Γι᾽ αυτό δε λείπεις τώρα από κοντά Του;
Γι᾽αυτό στο στήθος Του έγειρες
όταν ξεστόμισε της υποψίας τα λόγια;
Όχι! Όχι! Σε πιστεύει εσένα.
Όχι! Όχι! δεν θα Τον προδώσεις εσύ.
Το ξέρει Εκείνος και για να στο φανερώσει κάτι σου λέει κρυφά.

Εσύ ο πιστός με την μεγάλη αγάπη σου
το αξιώθηκες να γαληνέψεις την καρδιά Του
την ώρα που Τον πρόδωσε η ανθρωπότης.
Στου μαρτυρίου τον τόπο
όλοι Τον άφησαν Μόνο.
Όλοι Τον άφησαν γιατί είναι ο πόνος τους βαρύς
και δεν μπορούν να τον νικήσουν.
Μα εσένα από τον πόνο
μεγαλύτερη η αγάπη σου
κι από τ᾽ατέλειωτα τα βάσανα πιο ατέλειωτη
σε ρίζωσε στα πόδια του Σταυρού Του.

Κι είσαι κοντά Του στου μαρτυρίου την ώρα
και δέχεται η ψυχή σου το αίμα Του σταλαματιά σταλαματιά
και γίνεται πιο θαρρετή και δυνατή η αγάπη σου!
Κι όταν τη δύναμή σου Εκεινος είδε
θέλησε ένα άγιο χάρισμα να δώσει στην αγάπη σου
και στα δικά σου χέρια απόθεσε
ό,τι άφηνε στον κόσμο μεγαλύτερο.
«Να, η μητέρα σου» είπε
κι από την ώρα εκείνη
εσύ μητέρα σου την έφερες στο σπίτι σου.

Οι δυο σας τώρα δεν περπατάτε
ανάμεσα σε στάχυα ολόχρυσα, όχι!
τριγύρω ανθοβολούν
του αγρού τα κρίνα τα κόκκινα.
Ο δρόμος ο χρυσόσπαρτος για σένα τελείωσε
Κι εκεί που όλο μακρύτερα πηγαίνεις
τώρα βρίσκεις παντού
τα ματωμένα αχνάρια του Κυρίου σου…