Μέρος της οργής των νέων, η οποία καθιστά το χάσμα των γενεών βαθύτερο, εκλύεται, όταν αισθάνονται ότι τα πρότυπα με τα οποία γαλουχήθηκαν αποδεικνύονται αναξιόπιστα και, επομένως, η εμπιστοσύνη στους λόγους και τη γνώμη των γονέων, των διδασκάλων ή των ιερέων κλονίζεται σοβαρά. Ο Μέγας Βασίλειος είναι κατηγορηματικός ως προς αυτό το σημείο: η νουθεσία και η διδασκαλία γίνονται αποδεκτές και ελκύουν την προσοχή των αποδεκτών τους, όταν προέρχονται από αξιόπιστα πρόσωπα (Εις την αρχήν των παροιμιών Β'). Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, σχολιάζοντας ακριβώς αυτή την τοποθέτηση του μεγάλου Βασιλείου, συμπληρώνει ότι η ορθή διδαχή είναι τροφή και για τον ίδιον τον ανατρέφοντα. Και τότε μόνο αναπτύσσεται στους μαθητές ο ζήλος για το αγαθό, όταν έχουν τέτοιο παράδειγμα από τους δασκάλους τους (Εις τα Ιερά Παράλληλα ΙΑ',. Είναι προφανής η σημασία των προτύπων και των υγιών προβολών και ταυτίσεων σε αυτές τις διατυπώσεις. Η άριστη διαπαιδαγώγηση, τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος, στηρίζεται στο γεγονός ότι για κάθε παραίνεση πρέπει κανείς να είναι σε θέση να προβάλει ως παράδειγμα τον εαυτό του, αποδεικνύοντας ότι όντως πιστεύει και ζει ο ίδιος σύμφωνα με όσα διδάσκει (Υπόμνημα εις την πρός Φιλιππησίους Επιστολήν ΙΓ'.
Π.Αδαμάντιος Αυγουστίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου