του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου
Βαρεία νόσος έρριψε
Λεβέντη σε κρεβάτι,
Τον έλιωσε, τον σύντριψε,
Τον έκανε σακάτη.
Πολλοί γιατροί συσκέφτηκαν
Έλληνες, Αμερικάνοι,
Απόφαση την έβγαλαν
Ο νέος θα πεθάνει.
Γονέοι, φίλοι και δικοί,
Σεβάσμιοι πατέρες
Θερμή εκάναν προσευχή
Εκείνες τις ημέρες.
Μέρα τη μέρα το παιδί
Χειρότερα γινόταν,
Σκέφτονταν τώρα κι οι πιστοί
Πως η θανή θα’ρχόταν.
Με πόθο εις την Αίγινα
Πηγαίνει ο λαβωμένος,
Γυρίζει στην πρωτεύουσα
Με ελπίδα αρματωμένος.
Γιατρών γουρλώνουν οφθαλμοί
Σταυροκοπιέται ο κόσμος
Τριάντα χρόνια τώρα ζει.
Μεγας ει Κύριε όντως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου