«Ὁ γλυκασμός τῶν ἀγγέλων... χριστιανῶν ἡ προστᾶτις...»

Ο Ελληνικός λαός είναι ένας ευσεβής λαός και τιμούσε πάντοτε τους αγίους της Εκκλησίας με μεγάλες γιορτές και πανηγύρια. Ιδιαίτε­ρα όμως τιμά τη Θεοτόκο, τη Μητέρα του Θεού.

Την γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου πού ο λαός μας χαρακτήρισε ως «μικρό Πάσχα του καλοκαιριού», γιορτάζει με λαμπρότητα απανταχού της Ορθοδοξίας, σε πόλεις, χωριά και νησιά. Γι' αυτό πλήθος πιστών με περισσή ευλάβεια συρρέουν, ιδιαίτερα τον Δεκαπενταύγουστο στα μεγάλα θεομητορικά προσκυνήματα, στην Τήνο, στην Πάρο, στη Σουμελά για ν' ανάψει ευλαβικά ένα κερί και να ζητήσει τις πρεσβείες της, αφού χαρα­κτηρίζεται ως «χριστιανῶν ἡ προστᾶτις» και «τῶν θλιβομένων ἡ χαρά».

Και βέβαια δικαιολογημένα ή Θεοτόκος απολαμβάνει αυτόν τον πανορθόδοξο σεβασμό, γιατί αξιώθηκε να γίνει η Μητέρα του Θεού, η οποία συνέβαλε στην υπόθεση της σωτηρίας του κόσμου.

Η Παναγία προβάλλεται σε όλους μας ως πρότυπο σταθερής εκλογής της αγαθής μερίδας, διότι από την παιδική της ηλικία αφοσιώθηκε στο Θεό και ένα υπήρξε το κυριότερο μέλημα της : το πώς θα κοσμήσει τον εαυτό της με όλες τις αρετές για να αρέσει στο Θεό. Γι' αυτό έφθασε και σε μεγάλο ύψος αρετής, ώστε ο ίδιος ο Θεός να την αναγνωρίζει και να την ονομάζει «κεχαριτωμένη» και «εὐλογημένην ἐν γυναιξί» και άξια να γίνει η Μητέρα του Ιησού Χριστού.

Ποιός αλήθεια δεν θαυμάζει την τιμή στην οποία υψώθηκε; Και ποιός δεν την μακαρίζει για τη δόξα πού απόκτησε στη γη και στον ουρανό ως Μητέρα του Θεού;

Άλλα όσοι θαυμάζουν και ζηλεύουν τη δόξα και τη μακαριότητα της Θεοτόκου και επιθυμούν να φθάσουν κι αυτοί σε ανάλογη μακαριότητα, πρέπει να κάνουν εκλογή της αγαθής μερίδας. Δηλ. να δείξουν ενδιαφέ­ρον για το θέλημα του Θεού και την ακριβή συμμόρφωση τους σ' αυτό. Όλα τα αγαθά του κόσμου όσο καλά και αν είναι, δεν παύου να είναι φθαρτά και μάταια. Άλλα η αγαθή μερίδα «οὐκ ἀφαιρθήσεται» ποτέ. Διότι ό άνθρωπος πού εκλέγει σταθερά και ποθεί τη Βασιλεία του Θεού, εξασφαλίζει με τον καλύτερο τρόπο το αιώνιον μέλλον του, δηλ. τη σωτη­ρία του.

Κάθε τι πού αφορά τον πνευματικό μας καταρτισμό και τη σωτηρία μας να το θεωρούμε επείγον ζήτημα και πρώτιστο ανάμεσα στα άλλα πού μας απασχολούν.

Έχοντας ύπ' όψη μας το φωτεινό παράδειγμα της Θεοτόκου ας ζητή­σουμε τις πρεσβείες της για την επίτευξη αυτού του μεγάλου και ουσια­στικού σκοπού της ζωής μας, της θεώσεώς μας.

π.Γ.Στ.