Επιχειρησιακός Ερευνητής
Ειδικός Δημόσιων Συγκοινωνιών
Από τους τοπικούς φορείς υπάρχει μια πανσπερμία αντιφατικών προτάσεων. Ασκείται μία ασφυκτική πίεση για δημιουργία πάρκινγκ σε κάθε ελεύθερο τμήμα που έχει εναπομείνει στην πόλη. Ήδη όλη η παράκτια ζώνη έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο πάρκινγκ που διακόπτεται μόνο από ορισμένα κτίσματα καταστημάτων εστίασης και υπηρεσιών του ΟΛΠΑ. Το φαινόμενο αυτό επεκτείνεται και στους όμορους δήμους (Ρίου, Παραλίας και Βραχνεΐκων), ιδιαίτερα έντονο τους θερινούς μήνες. Καταπατούνται βάναυσα τα δικαιώματα των πεζών και ποδηλάτων ενώ η πόλη επιβαρύνεται καθημερινά με ένα νέφος ατμοσφαιρικής ρύπανσης εξ ίσου επικίνδυνο με αυτό των πλοίων. Το νέφος αυτό μαζί με το «δυτικό τείχος» από πολυκατοικίες (Ηρώων Πολ/χνείου και Ακτής Δυμαίων) ακυρώνουν την ευεργετική θαλάσσια αύρα, το «μπάτη», με τον οποίο ανέπνεε η πόλη. Ο παροξυσμός για δημιουργία πάρκινγκ προελαύνει και στο εσωτερικό της πόλης. Ακούγονται φωνές για να κατασκάψουμε όλες τις μεγάλες πλατείες (Πλ. Γεωργίου, Πλ. Όλγας, Υψηλά Αλώνια), να εισβάλουμε κάτω από το Δασύλλιο και κάτω από οδικούς άξονες, να υψώσουμε πολυόροφα πάρκινγκ, να καταλάβουμε αμαξοστάσια και τέλος να καταπλεύσουνε πλωτά πάρκινγκ.
Ποια είναι η αλήθεια για τα πάρκινγκ: Πρέπει να γίνει συνείδησή μας ότι τα πάρκινγκ πολλαπλασιάζουν την κινητικότητα των Ι.Χ. γύρω από αυτά, προκαλώντας οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές βλάβες στην αντίστοιχη γειτονιά όπου λειτουργούν. Έχει αποδειχθεί ότι για κάθε θέση στάθμευσης προκαλείται κινητικότητα σε εννέα Ι.Χ.
Τα πάρκινγκ της Παπαφλέσσα και Τερψιθέας έγιναν για να αποτρέψουν το διπλοπαρκάρισμα στο Κέντρο. Απεδείχθη ότι όχι μόνο δεν το μείωσαν αλλά το αύξησαν δραματικά! Το ίδιο θα συμβεί και με τα άλλα πάρκινγκ που τέθηκαν σε λειτουργία. Ο λόγος είναι ότι τα πάρκινγκ αυτά δεν συνδέονται με περιφερειακά Κέντρα Έλξης Μετακινήσεων. Το αποτέλεσμα είναι να είναι υπερπλήρη τις ώρες αιχμής διότι το Ι.Χ. εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα σε όσο χώρο του παραχωρήσεις. Ακόμη και τροχόσπιτα ξένων τουριστών έρχονται και εγκαθίστανται εκμεταλλευόμενα την δωρεάν στάθμευση. Μοναδική λύση είναι ο περιορισμός του χώρου κινητικότητας του Ι.Χ. και αύξηση του χώρου κινητικότητας των ΜΜΜ, πεζών και ποδηλάτων.
Μετά τα ανωτέρω τίθενται και ορισμένα ερωτήματα για τη δημοτική αρχή:
1. Ο Δήμαρχος κ. Φούρας, ο οποίος έχει αποδυθεί σε ένα διεκδικητικό αγώνα για την απόδοση ενός μεγάλου τμήματος της λιμενικής ζώνης στο Δήμο της Πάτρας, θα διατηρήσει το υπάρχον καθεστώς ομηρίας της λιμενικής ζώνης από τα Ι.Χ. ή θα το αναπλάσει υπέρ των Πεζών και Ποδηλατών;
2. Εφ’ όσον ο Δήμαρχος υιοθετεί την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» με στόχο την συμμετοχή των πλοίων στην απορρύπανση της πόλης γιατί συναινεί στην δωρεάν στάθμευση των Ι.Χ. στα πάρκινγκ της λιμενικής ζώνης όπου και ρυπαίνουν και καταπατούν τα δικαιώματα Πεζών και Ποδηλατών;
Ο Εμπορικός Σύλλογος πρέπει να απεγκλωβιστεί από την λογική των πάρκινγκ και να προτάξει ως βασική του διεκδίκηση την άμεση προώθηση των ΜΜΜ με Ειδικές Λωρίδες (για λεωφορεία, ταξί και δίκυκλα), που θα επιτρέψουν και την αναδιοργάνωση του συγκοινωνιακού δικτύου με γραμμές κορμού και τοπικές γραμμές (τροφοδοτικές). Ένα τέτοιο μέτρο θα αφαιρούσε όλες τις αφετηρίες από το χώρο του κέντρου και θα το απάλλασσε από χρονοβόρες, ζημιογόνες και ρυπογόνες διαδρομές πολλών λεωφορειακών γραμμών. Σε τέτοιες λεωφορειολωρίδες κατέφυγαν όσες ευρωπαϊκές πόλεις είχαν κυκλοφοριακό πρόβλημα προκειμένου να δρομολογήσουν λύσεις. Είναι λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας που αυξάνουν την προσέλευση επισκεπτών στο κέντρο έως και 30 %.
Επίσης και στον Σύλλογο των Ταξί υπάρχουν ορισμένοι που υποκύπτουν στον πειρασμό ότι τους ευνοεί η σημερινή κατάσταση: «Αφού ο πολίτης δεν εξυπηρετείται από το σύστημα στάθμευσης και τις συγκοινωνίες υποχρεωτικά θα καταφύγει στο ταξί». Εντούτοις η κυκλοφοριακή συμφόρηση εκείνους που επηρεάζει σοβαρότερα είναι τους ίδιους τους οδηγούς ταξί. Όχι μόνο γιατί επιβαρύνει το κόστος εκμετάλλευσης αλλά κυρίως διότι πλήττει θανάσιμα τις συνθήκες εργασίας. Τα μικροσωματίδια που συσσωρεύονται μέσα στις «Αστικές Χαράδρες», όπου γίνονται τα μποτιλιαρίσματα, επιδρούν άμεσα στην υγεία των οδηγών, με συνέπεια ψυχοσωματικές ασθένειες και μείωση του προσδόκιμου χρόνου ζωής. Η ταχεία διέλευση μέσα από Ειδικές Λωρίδες στο κέντρο της πόλης σε συνδυασμό με άλλες ρυθμίσεις και αναπλάσεις (πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους κ.ά) θα άλλαζε καταλυτικά τους όρους εργασίας τους.
Παρατηρούμε όμως ότι ορισμένα μέλη του Εμπορικού Συλλόγου δίνουν υπερβολική έμφαση στο εμπόριο του ιστορικού κέντρου υποτιμώντας τις σημερινές ανάγκες των περιφερειακών διαμερισμάτων. Η πόλη διογκώθηκε και οι εμπορικές δραστηριότητες εξαπλώθηκαν στα περίχωρα με άναρχο τρόπο, καθώς δεν υπήρχαν κατάλληλα χωροθετημένες χρήσεις γης. Σήμερα οι εμπορικοί άξονες π.χ. της Ακρωτηρίου και της Έλληνος Στρατιώτου ασφυκτιούν. Η Πάτρα του μέλλοντος οφείλει να αναπτύξει σύγχρονα κέντρα Εμπορίου, Υπηρεσιών και Πολιτισμού για μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην περιφέρεια του κέντρου. Έχουμε και στο παρελθόν τονίσει ότι η ιστορία μίας πόλης και ο δημόσιος βίος δημιουργούνται και αναπαράγονται στους δημόσιους χώρους όπως είναι τα πάρκα, τα σχολεία, οι πλατείες, οι χώροι πολιτισμού, άθλησης και αναψυχής. Θέλουμε χώρους που θα αναδεικνύουν το μεσογειακό τοπίο με συνθέσεις φωτός, χρωμάτων και στοιχείων της φύσης (δένδρα, κρήνες, βράχους, λιμνούλες, μνημεία, εκθέσεις) που θα εξυπηρετούν την κοινωνικότητα, την επιμόρφωση, τον ενεργό πολίτη. Θέλουμε εστίες πολιτισμού, όπου θα αναδειχθεί ο δημόσιος λόγος, η ιστορική μνήμη και οι παραδόσεις. Θα είναι οι χώροι επικοινωνίας και γιορτής, το σαλόνι της γειτονιάς. Σε τέτοιους χώρους μικροί και μεγάλοι να μπορούν να βρουν το δικό τους χώρο: πλατεία, καφετέρια, εστιατόριο, κινηματογράφο, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, εμπορικά καταστήματα, υπηρεσίες (ΚΕΠ), μεγάλα υπόγεια πάρκινγκ κ.ά.
Πρέπει να αποφύγουμε το μοντέλο της απρόσωπης, μηχανοκρατούμενης και πυκνοδομημένης πόλης, χωρίς κοινωνική συνοχή, η οποία ενέχει τον κίνδυνο της απομόνωσης, της αποξένωσης, της αδιαφορίας για τα κοινά, του ατομισμού, της αντικοινωνικής συμπεριφοράς και της εγκληματικότητας. Δυστυχώς δεν βλέπουμε να υπάρχει όραμα γι’ αυτή την πόλη. Η Πάτρα παραμένει μια ανοχύρωτη πόλη μπροστά στην αλματώδη αύξηση των Ι.Χ. και στην ανεξέλεγκτη καταπάτηση ανοικτών χώρων της πόλης (στάθμευση παρά την οδό, σε πλατείες, πεζοδρόμια, κοινόχρηστους χώρους κλπ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου