Κυριακή Α΄Λουκά (Λουκ. 5, 1-11)

Η συμπεριφορά του Πέτρου

Όσο κι αν το σημερινό θαύμα του Χριστού, που αναφέρει η Ευαγγελική περικοπή, μας προκαλεί εντύπωση, όπως βέβαια και κάθε έργο της αγάπης Του για τον άνθρωπο, η ουσία της αφήγησης εστιάζεται αλλού και όχι στο συγκλονιστικό γεγονός. Ένα είναι βέβαιο, ότι μέσα από κάθε θαύμα επιδιώκεται η πνευματική οικοδομή και ποτέ ο εφήμερος εντυπωσιασμός.

Χωρίς να υποτιμούμε τον υπερφυσικό χαρακτήρα του θαύματος, εκείνο που μπορεί να οικοδομήσει, είναι η στάση των αποδεκτών, η στάση μας, απέναντι στον ίδιο το Χριστό και στην συγκεκριμένη περίπτωση, η στάση του Απ. Πέτρου. Τί κάνει λοιπόν ο Πέτρος ; Αν και επαγγελματίας ψαράς με μεγάλη αλιευτική πείρα, κατάκοπος από την ολονύκτια προσπάθεια, χωρίς όφελος, αποδέχεται με ευγένεια την πρόταση του Χριστού να επαναλάβει μια προσπάθεια ρίχνοντας ξανά τα δίκτυα στη θάλασσα.

Ήταν βέβαιος πως τίποτε δεν θα άλλαζε και μάλιστα το ανακοίνωσε έμμεσα λέγοντας: «δι’ ὅλης τῆς νυκτός κοπιάσαντες οὐδέν ἐλάβομεν». Η επώδυνη εμπειρία της νύχτας νομιμοποιούσε εντελώς την αντίδρασή του και θα έλεγε κανείς ακόμα και μια άρνηση στην πρόταση, ειδικά μάλιστα εκείνη την ώρα.

Για τον Ιησού Χριστό είχε ακούσει, αλλά τον γνώριζε ελάχιστα, αφού μέχρι τότε δεν ήταν μαθητής Του. Θα γίνει βέβαια σε λίγο, όπως μας αναφέρει το σημερινό Ευαγγέλιο. Πιο βαθειά από την πρώτη αντίδραση διαβλέπουμε το αίσθημα της απεριόριστης εκτίμησης που έτρεφε στο πρόσωπό Του.

Η φράση «ἐπί τῷ ρίματί σου χαλάσω τό δίχτυον» που παραμερίζει την κόπωση μιας ολονύκτιας άκαρπης προσπάθειας, καθορίζει κιόλας την εκτίμηση του Πέτρου απέναντι στο Διδάσκαλο και εγγυάται όσα θα συμβούν στο μέλλον. Μια εκτίμηση θεμελιωμένη στην πίστη, ότι βρήκε την αλήθεια, που με τόσο πάθος αναζητούσε.

Όταν ο Χριστός κερδίσει την καρδιά, η συμπεριφορά απέναντι στον εαυτό μας και τον κόσμο αλλάζει. Μέσα από την συνείδησή μας έρχεται ένα νέο αξιολογικό κριτήριο, να ορίσει προτεραιότητες και στόχους, άγνωστους ως τότε, περιορίζοντας παλαιές αντιλήψεις και νοοτροπίες. Αυτή η μεταβολή, η «καλή ἀλλοίωσις» στην γλώσσα των πατέρων, είναι το αντίθετο της αλλοτρίωσης.

Ο Πέτρος ανήκει στους χαρακτήρες που τολμούν να αλλάζουν όχι μόνο επάγγελμα, αλλά και να αφήνουν τα πάντα σε μια στιγμή, για να ακολουθήσουν την αλήθεια. Η φράση «καταγαγόντες τά πλοῖα ἐπί τήν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ», σημαίνει την πιο τολμηρή πρόταση ζωής. Μπορεί κανείς να θαυμάσει τον ηρωισμό των ψαράδων, Πέτρου, Ιάκωβου και Ιωάννη, να πάρουν μια απόφαση που τόσο δραματικά και ξαφνικά άλλαξε την ζωή τους.

Ίσως κάποιοι σκεφθούν, ότι πήραν την απόφαση αυτή ευρισκόμενοι «υπό το κράτος» του θαύματος και συνεπώς δεν ήταν ελεύθεροι, αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβιβάζεται με το πνεύμα της Καινής Διαθήκης. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι και οι τρείς ήταν μαθητές του Προδρόμου. Ο λόγος που τους έφερε κοντά στον ασκητικό Ιωάννη, φανερώνει ελεύθερη επιλογή αλλά και την «καιομένη καρδίαν τους». Υποδηλώνει την ετοιμότητα και την ωριμότητά τους ώστε αβίαστα να πάρουν την μεγάλη απόφαση.

Το ζητούμενο της σημερινής περικοπής είναι τελικά η δική μας απόφαση για να διαμορφώσουμε την στάση μας απέναντι στο Χριστό μέσα από το σκάφος της Εκκλησίας, «ἧν περιποίσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος» (Ιωαν. 20,28)

Σε μια τέτοια ευλογημένη απόφαση η στάση και η συμπεριφορά του Πέτρου αποτελεί μοναδικό παράδειγμα υψηλών στόχων και μεγάλων συγκινήσεων για κάθε καρδιά που επιζητεί πράγματι την αλήθεια. Την αλήθεια που φανερώνεται ολόκληρη στο πρόσωπο εκείνου ο οποίος είπε: «δεῦτε πρὀς με πάντες οἱ κοπιόντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11, 28).

π.Γ.Στ.