Ένα θέμα στο οποίο αντιδρούν κυρίως οι νέοι είναι το θέμα: «σεβασμός». Όμως εκφράζει κάτι βαθύ και πλατύ, που δεν αφορά μόνο τους νέους, γι’ αυτό ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το νόημά του.
Το αίσθημα του σεβασμού είναι θρησκευτικής φύσεως. Είναι το δέος. Η αίσθηση του μεγαλείου και της αγιότητας του Θεού. Από τον σεβασμό αυτό παράγεται ένας δευτερογενής, ας πούμε, σεβασμός: ο σεβασμός προς τον άνθρωπο. Ο σεβασμός της προσωπικότητας και αξιοπρέπειας, της ελευθερίας του ανθρώπου που είναι εικόνα Θεού.
Αυτός ο σεβασμός είναι απαραίτητος στις σχέσεις μας με τους άλλους και εκδηλώνεται πρακτικά με διάφορες μορφές στην καθημερινή μας ζωή.
1.Σεβασμός της γνώμης του άλλου
Μπορώ να αγωνιστώ ενάντια στη γνώμη του άλλου, όταν πιστεύω ότι η γνώμη του άλλου είναι λανθασμένη. Έχω το δικαίωμα και το καθήκον, σε μερικές περιπτώσεις να υπερασπιστώ την αλήθεια απέναντι στον άλλο. Αλλά αυτό θα γίνει με σεβασμό, με την αίσθηση δηλαδή ότι δεν έχω να κάνω με μια φράση ενός βιβλίου, αλλά έχω να κάνω μ’ έναν άνθρωπο που έχει την α΄ ή β΄ γνώμη. Όταν βλέπω ,ότι πλανάται, μου επιτρέπεται να τον πολεμήσω, αλλά τίμια. Δεν έχω δικαίωμα ούτε να τον εξαπατήσω, ούτε να τον διαπομπεύσω, χρησιμοποιώντας τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, ούτε να τον εκβιάζω με οποιονδήποτε τρόπο ν’ αλλάξει γνώμη.
π.Γ.Στ.
2 σχόλια:
Παρατήρηση: Στα κεφαλαία γράμματα μην βάζετε τόνους. Δεν είναι σωστό.
Ευχαριστώ.
Αγαπητέ μας αναγνώστη, δεν τους βάζουμε εμείς τους τόνους. Τους βάζει ο blogger της Google.
Ευχαριστούμε πάντως για την παρατήρησή σας.
Δημοσίευση σχολίου