Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Κήπος αρετών



Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάει
Στα ίδια μέρη απόψε η ζωή θα τους πάει
Θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
Από θάλασσες άδειες απ' του φόβου τα δίχτυα
Θα σταθούνε μαζί κ θα δουν να περνάνε
Σα ποτάμια στιγμές που ποτέ δεν γερνάνε
Κ με πρόσωπα που ένωναν δρόμοι κι αιώνες
Κ τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες ....

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο για να κρύβομαι εκεί
από τη ζωή όταν λείπω
Όταν ήμουν παιδί, είχα κρύψει ένα ήλιο
Νά' χει ο δρόμος μου φως κ’ η σιωπή μου ένα φίλο ....

Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
Σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
Θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
Σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει ....

Μάριος Φραγκούλης


Αλήθεια, τι κήπο από αρετές έχουμε καλλιεργήσει μέσα μας ;
Είναι άραγε τόσο ανθισμένος ώστε να καταφεύγουμε σ' αυτόν αποφεύγοντας την σαπίλα της ηδονής;
Είναι άραγε τόσο ευωδιαστός ώστε να ξανασαίνει η ψυχή μας απ' τις βρωμερές αναθυμιάσεις της αμαρτίας;


Αλήθεια, ποίου ήλιου τις ακτίνες απορροφά η ψυχή μας, ώστε αυτές να δίνουν φως στον δρόμο που οδηγεί στον ουρανό;
Ποίου ήλιου η ζεστή συντροφιά, πληρώνει την μοναξιά της ψυχής μας;

Ο Ηλιος με το λυτρωτικό Του Φως...


Ψυχή ζώσα



7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

το τραγουδι αυτο ειναι τελειο!!!!
και η ερμηνεια του μαριου φραγκουλη τελεια!!!!!!!!
να το ακουσετε!!!!!!
αλλα και οι σχολιασμοι....

Ανώνυμος είπε...

Ψυχή Ζώσα είσαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος. Και συναισθηματικός χριστιανός.
Ισως δεν είναι και τόσο καλό.
Τα σχόλιά σου πάντα αποπνέουν ένα είδος Προτεσταντισμού.
Συγγνωμη αν κάνω λάθος αλλά διαβάζω τόσο καιρό τα ποιήματά σου και τα σχόλιά σου και αυτο μου δείχνεις.
Συναισθηματικότητες στην εκκλησία μας δεν χωρούν.
Τουλάχιστον όταν μένεις και επιμένεις συνέχεια σε αυτά.
Μην μένεις σε εξωτερικούς τύπους.
Ισως να έχεις επηρεαστεί από δυτικόφερτα πράγματα, ίσως είσαι κάποιο μέλος χριστιανικών αδελφοτήτων, δεν ξέρω. Πάντως μέσα σε αυτούς τους κύκλους καλλιεργούν τέτοια "Χριστιανικότητα".
Πρόσεξέτο λίγο.
Με τιμή
Ενας χριστιανός ορθόδοξος

Ανώνυμος είπε...

αγαπητε ανωνυμε των 7:19 πμ θα ηθελα να σου πω οτι μαλλον εχεις ενα"κομπλεξ" θρησκευτικο οσον αφορα τις αδελφοτητες!!
οι χριστιανικες αδελφοτητες κανουν το εργο που θα επρεπε να κανουν αλλοι και που δεν κανουν η δεν μπορουν να κανουν!!!!
γιαυτο τα πικροχολα σχολια σου δεν δειχνουν "χριστιανο" ορθοδοξο.
με "αδελφικη" τιμη στα λεω και εγω!!!!

Ανώνυμος είπε...

Κανένα "κόμπλεξ" με τις αδελφότητες στις οιποίες τυγχάνω αρχηγικό μέλος.
Επειδή γνωρίζω γιαυτό και τα λέω.
Με πολύ αγάπη Χριστιανική

Ανώνυμος είπε...

Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ.
Μπράβο ψυχή ζώσα.
Να σε ευλογεί ο Θεός παιδί μου.
π.Αντώνιος

Ανώνυμος είπε...

ακομα χειροτερα τοτε επειδη εισαι και αρχηγικο μελος.
τι κανετε λοιπον εσεις εκει ??
βγαζετε τα απλητα σας στη φορα????

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε των 12.32 δεν ειναι τα απλητα..
σου ανεφερε οτι ειναι αρχηγικο μελος οχι με θρασος για να σου δειξει οτι δεν κολλαει πουθενα και τα λεει..τσεκουρατα..
ΑΛΛΑ για να σου τονισει πως παρολο που ειναι αρχηγικο μελος και αγαπαει το εργο,εντουτοις δεν συμφωνει ή καλυτερα απο τα γραφομενα του δεν συγχωρει υπερμετρους συναισθηματισμους που τελικα δεν οδηγουν και στην ουσια, στο ειναι του Θεου..
ΟΜΩΣ
αγαπητε ανωνυμε των 7.19 το συναισθημα ειναι μεσα στη ζωη μας..μπορεις εσυ σε μια γυναικα που εχασε το παιδι της να της πεις "καλε τι κλαις;;τοσο συναισθηματικα δεμενη ησουν με το παιδι σου;;δεν το αγαπας τελικα,αν κλαις επειδη το ηθελες κοντα σου"
Οχι. δεν της το λες!!
Τουλαχιστον δεν της το λες εκεινη την στιγμη που αυτη ποναει,στεγνωνει απο τον πονο..
και η Παναγια μας εκλαψε και σχιστηκε η καρδια της στα δυο οπως της ειπε και ο προφητης..
ακομη και ο Κυριος οταν πεθανε ο φιλος Του Λαζαρος..!
Οπως λοιπον ενα δυνατο συναισθημα ειναι το κλαμμα που αν δωσει ο Θεος τη χαρη Του σε ενωνει με την προσευχη μαζι Του, ετσι και η αναζητηση του Θεου, του αληθινου Θεου οπως εχω καταλαβει οτι ζητα η Ψυχη ζώσα γινεται μεσα απο αυτο..
Όμως δεν θεωρω οτι μενει σε αυτο..
Το να βλεπει καποιος ρομαντικα τα πραγματα δεν ειναι οτι ωραιοποιει καταστασεις, αποφευγει τον σκληρο αγωνα με τον διαβολο και με τον εαυτο του...
Το να γραφει καποιος συναισθηματικα, βιωματικα θα ελεγα καλυτερα δεν σημαινει οτι δεν καταλαβαινει πού βρισκεται η ουσια του Θεου..
Καταλαβαινει αλλα δεν μπορει να φθασει, αλλα αυτο δεν ειναι κακο,ουτε προτεσταντικο..

Να με συγχωρειτε που πολυλογισα αλλα ετσι το βλεπω..