Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου



Νίκος Καροζος


Νηστεύει
ψυχή μου π πάθη
κα
τ σμα μου λόκληρο τν κολουθε.
Ο
παραίτητες μόνο πιθυμίες -
κα
τ κρανίο μου λημερς χρος μετανοίας
που προσευχ παίρνει τ σχμα θόλου.

Κύριε,
νκα στος χθρούς σου.
Σ
εσαι μως τώρα πο δροσίζεις
τ
μέτωπό μου ς γλυκύτατη αρα.
βαλες μέσα μου πένθος χαρωπ
κα
γύρω μου
λα πι ζον κα λάμπουν.
Σηκώνεις τ
ν πέτρα - κα τ φίδι
φεύγει κα
χάνεται.
π' τν νατολ ς τ βασίλεμμα το λιου
θυμ
μαι πς εχες κάποτε σάρκα κα στ γι μένα.
νύχτα καθς τν πρόσταξες παλ μ σκεπάζει
κι
πνος - πο λλοτε λεγα πς μανδύας του
μ
χίλια σκοτάδια εναι καμωμένος,
μικρς λυτρωτής, πως λλοτε λεγα -
μ
παραδίδει ταπειν στ χέρια σου...
Μ
τ χάρη σου ζ τν πρώτη λύτρωσή μου.


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό και το ποίημακαι η φωτογραφία