ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ :
Ο Γρηγόριος γεννήθηκε το 329μ.Χ. στην Ναζιανζό της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του Γρηγόριος με την επιρροή και την προσευχή της ευσεβούς συζύγου του Νόννας προσελκύσθηκε στον χριστιανισμό και αναδείχτηκε σε επίσκοπο της Ναζιανζού. Την εποχή αυτή εκλέγονταν σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας και έγγαμοι επίσκοποι. Ο Γρηγόριος μεγάλωσε στην Ναζιανζό, όπου και έμαθε τα πρώτα γράμματα κάτω από την επίβλεψη της μητέρας του μέσα σ’ένα εκκλησιαστικό περιβάλλον.ΣΠΟΥΔΕΣ
Φοίτησε στις σχολές της Καισαρείας της Καππαδοκίας, της Παλαιστίνης, της Αλεξάνδρειας και της Αθήνας. Σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία, νομικά, αριθμητική, γεωμετρία και μουσική. Του προσφέρθηκε καθηγητική έδρα στην Αθήνα όπου δίδαξε ένα χρόνο.
Στην Αθήνα ήταν συμμαθητής με τον Βασίλειο, τον οποίο είχε γνωρίσει στην Καππαδοκία. Η φιλία τους υπήρξε υποδειγματική. Στην ίδια πόλη γνώρισε και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη τον μετέπειτα αυτοκράτορα.
ΔΡΑΣΗ
Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του προβληματίζονταν ανάμεσα στην μοναχική ζωή και την κοινωνική δράση. Ενδοστρεφής χαρακτήρας με πόθο για τον Θεό, αγαπούσε την ασκητική ζωή, την αυτοσυγκέντρωση, τη μελέτη και την προσευχή. Ασκήθηκε με τον Βασίλειο για ένα έτος και έπειτα ο πατέρας του τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, για να τον βοηθάει στο ποιμαντικό του έργο.
Ο Βασίλειος που είχε ήδη γίνει αρχιεπίσκοπος Καισαρείας, τον χειροτόνησε επίσκοπο Σασίμων μιας ασήμαντης κωμόπολης στην οποία ποτέ δεν πήγε να ποιμάνει ο Γρηγόριος.
Το 379 σύνοδος ορθοδόξων επισκόπων στην Αντιόχεια της Συρίας του ζητάνε να μεταβεί και να ενισχύσει τους αγώνες των ορθοδόξων κατά των αρειανών στην Κωνσταντινούπολη. Σ’ενα μικρό Ναό της Αγίας Αναστασίας, ο Γρηγόριος κηρύττει και αμέτρητα πλήθη συγκεντρώνονται για να ακούσουν το λόγο του καταπληκτικού εκκλησιαστικού ρήτορα.
Οι αιρετικοί οργανώνουν βίαιες επιθέσεις εναντίον του στις οποίες τραυματίστηκε και ο ίδιος ο Γρηγόριος. Αντιμετώπισε τις προκλήσεις με μακροθυμία, πραότητα και επιείκεια, χωρίς φανατισμό. Οι πέντε θεολογικοί του λόγοι ανασκεύασαν και κατέδειξαν σε βάθος τις πλάνες των αιρετικών.
Τον Νοέμβριο του 380 ο Γρηγόριος αναδείχτηκε αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης. Όταν όμως κάποιοι επίσκοποι αμφισβήτησαν την εκλογή του για καθαρά τυπικούς λόγους, ο ειρηνοποιός Γρηγόριος παραιτήθηκε για την ειρήνευση της Εκκλησίας. Τι υπέροχο παράδειγμα επισκοπικής συμπεριφοράς αλήθεια!
Επέστρεψε στην Καππαδοκία, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με αυτοσυγκέντρωση και άσκηση. Πέθανε το 390 αφήνοντας την περιουσία του στους φτωχούς της Ναζιανζού.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ
Ο Γρηγόριος αντιμετωπίζοντας τον Ιουλιανό τον Παραβάτη και τις ειδωλολατρικές του αντιλήψεις, γράφει για το ήθος των χριστιανών: « στους χριστιανούς είναι ευχάριστο να υποφέρουν για χάρη της ευσέβειας, ακόμα και όταν οι άλλοι δεν το γνωρίζουν, περισσότερο απ’όσο αρέσει σε κάποιους άλλους να τιμώνται και μάλιστα για την ασέβεια τους. Γιατί λίγο ενδιαφερόσαστε για την αναγνώριση των ανθρώπων, αφού επιθυμούμε την τιμή από τον Θεό. Πολύ περισσότερο οι αληθινοί φιλόσοφοι και φιλόθεοι επιθυμούν να γίνει βίωμα τους το καλό για χάρη του ίδιου του καλού και όχι για να γνωρίσουν τις τιμές που προέρχονται από τη διάπραξη του.
Γιατί όσοι κάνουν το καλό, απολαμβάνοντας σαν αμοιβή και την ανταπόδοση αποτελούν δεύτερη κατηγορία επαινεμένων, όπως και εκείνοι που αποφεύγουν το κακό, εξ αιτίας του φόβου για την τιμωρία, αποτελούν μια τρίτη κατηγορία.
Όταν οι χριστιανοί είχαν την δύναμη και ο εθνικός ειδωλολατρικός κόσμος βρισκόταν σε αναταραχή και αστάθεια, πότε έγινε από τους χριστιανούς κάτι σε βάρος των εθνικών, από αυτά που συνέβησαν από τους ειδωλολάτρες πολλές φορές εναντίον των χριστιανών; Ποια ελευθερία σας στερήσαμε; Εναντίον ποίων ξεσηκώσαμε φανατισμένα πλήθη; Σε ποιους τοποθετήσαμε άρχοντες οι οποίοι έκαναν κατάχρηση της εξουσίας τους; Ποιών απειλήσαμε τη ζωή τους; Περισσότερο όμως, ποιους διώξαμε από την εξουσία και τις άλλες τιμητικές θέσεις που κατείχαν, οι οποίες ανήκουν στους αρίστους;
Και για να είμαι σύντομος: σε ποιόν κάναμε κάτι τέτοιο από αυτά που εσείς οι ειδωλολάτρες αλλά μεν μας τα κάνατε και με άλλα μας απειλούσατε; Δεν μπορείτε να μας κατηγορείτε για όλα αυτά και ταυτόχρονα για πραότητα και φιλανθρωπία».
(Κατά Ιουλιανού Στηλιτευτικός)
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου