Σήμερα η ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη των τριών μεγάλων Ιεραρχών και οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Τους ονομάζει και τους τρείς οικουμενικούς, γιατί είναι διδάσκαλοι όλης της χριστιανοσύνης.
Ο Μ. Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος είναι σύγχρονοι και συμπατριώτες από την Καππαδοκία. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος, λίγο μεταγενέστερος, είναι από την Αντιόχεια. Και οι τρείς ήταν επίσκοποι. Ο Βασίλειος πήρε τον τίτλο του Μεγάλου γιατί πραγματικά διακρίθηκε σαν μεγάλος ποιμένας και διδάσκαλος της Εκκλησίας. Ο Γρηγόριος πήρε τον τίτλο του Θεολόγου. Είναι ο δεύτερος μετά τον ευαγγελιστή Ιωάννη γιατί πραγματικά είναι ο πιο μεγάλος ρήτορας ή όπως λέγεται, ο Δημοσθένης της Εκκλησίας.
Πρέπει να τονίσουμε ιδιαίτερα, ότι και οι τρείς ήταν από ξεχωριστές για τη χριστιανική τους πίστη οικογένειες. Και είναι αλήθεια ότι και οι τρείς ό,τι έγιναν το οφείλουν στις μητέρες των, που ήταν πρότυπα χριστιανών μητέρων. Ο Άγιος Χρυσόστομος έμεινε ορφανός από πολύ μικρός και τον ανέθρεψε η μητέρα του, γι’αυτό και δεν ξαναπαντρεύτηκε. Για τη μητέρα αυτή είπε ο εθνικός διδάσκαλος του Χρυσόστομου Λιβάνιος: « τι υπέροχες και μοναδικές γυναίκες είναι αυτές που έχουν οι χριστιανοί»! Αλλά και οι ειδωλολάτρες θαύμαζαν την ευσέβεια, τη φιλοστοργία και τις άλλες αρετές των χριστιανών γυναικών.
Είναι αλήθεια πως ό,τι είμαστε, είτε καλό είτε κακό, το οφείλουμε στο σπίτι μας και μάλιστα στη μητέρα μας. Η μητέρα είναι που από τη νηπιακή μας ηλικία θηλάζει το παιδί όχι μόνο το γάλα της, αλλά και την αρετή. Ό,τι έχει γίνει ο καθένας μας οφείλεται μέσα στα πέντε του χρόνια, όταν ακόμα είναι στα χέρια της μητέρας του. Όσα μαθαίνουμε μετά από το σχολείο στηρίζονται όλα επάνω στα θεμέλια που έβαλε μέσα μας η μητέρα μας. Κι’όταν αυτά τα θεμέλια είναι γερά, ύστερα όποιο κι’αν είναι το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα βρεθούμε, δεν μπορεί να τα μετακινήσει και να τα γκρεμίσει.
Ένας άλλος Ιεράρχης μεγάλος κι’αυτός, ο αδελφός του Μ. Βασιλείου, ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης γράφει ότι, « από της εστίας η χάρις». Δηλ. από το σπίτι, από την οικογένεια ξεκινάει η ευλογία του Θεού και η προκοπή του ανθρώπου. Εστία είναι το τζάκι, το κεντρικό σημείο του σπιτιού, και της οικογενείας εστία είναι η μητέρα, Όπως λοιπόν η εστία μαζεύει όλους γύρω της, έτσι και η μητέρα, μαζεύει και κρατάει ενωμένη όλη την οικογένεια
Ο πατέρας βέβαια αγωνίζεται για να βγάλει το ψωμί των παιδιών και ό,τι χρειάζεται η οικογένεια, αλλά η μητέρα είναι που κρατάει το σπίτι. Γι’αυτό λέγεται στην Αγ. Γραφή, ότι οι καλές μητέρες έχτισαν το σπίτι τους και οι κακές το γκρέμισαν και το ξερίζωσαν.
Στην εποχή μας, που φυσάει ανατρεπτικός άνεμος, λέγονται και ακούμε πολλά για τις γυναίκες και την οικογένεια. Όλα αυτά, αν τα δεχθούμε και τα εφαρμόσουμε, ένα είναι βέβαιο πως θα πετύχουμε να διαλύσουμε το θεσμό της οικογένειας, θα γκρεμίσουμε τα σπίτια μας.
Γι’αυτό είναι ανάγκη να μένουμε πιστοί στην παράδοση της χριστιανικής και ελληνικής μας οικογένειας. Και σήμερα που γιορτάζουμε και τιμάμε την ιερή μνήμη των Τριών Ιεραρχών, ένα δεν πρέπει να μας διαφεύγει : ότι ήταν άνθρωποι που βγήκαν από χριστιανικές οικογένειες και προπαντός ότι ανατράφηκαν από άγιες μητέρες, τέτοιες ευχόμαστε να μας δίνει πάντα ο Θεός.
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου