ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Γεννήθηκε στην Αντιόχεια πιθανόν το 345 μ.Χ. Ως μαθητής του εθνικού ρητοροδιδάσκαλου Λιβάνιου, έδειξε τις ικανότητες του στη ρητορική. Όταν συμπλήρωσε τις φιλολογικές του και νομικές σπουδές εξάσκησε με απόλυτη επιτυχία τα δικηγορικό επάγγελμα στην Αντιόχεια. Με τις παραινέσεις της ενάρετης μητέρας του Ανθούσας και τη δίψα για την αλήθεια οδηγήθηκε στο πνεύμα του χριστιανισμού, το οποίο βίωσε κατά τις σπουδές του στη θεολογική σχολή της Αντιόχειας. Παραιτήθηκε από το επάγγελμα του συνηγόρου, βαπτίσθηκε χριστιανός και αποσύρθηκε στην έρημο για έξι χρόνια, προετοιμαζόμενος με την προσευχή και τη μελέτη να υπηρετήσει το λαό του Θεού ως κληρικός.
ΔΡΑΣΗ
Το 380μ.Χ. χειροτονήθηκε διάκονος στην Αντιόχεια και το 385 πρεσβύτερος, όπου έδρασε για έντεκα χρόνια. Η αγάπη του για τους φτωχούς ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ακόμη και τα αντικείμενα του επισκοπικού μεγάρου τα πούλησε και κατάργησε τα επίσημα γεύματα, για να υποστηρίξει τη φτωχολογιά της πόλης.
Το 398 παρά τη θέληση του, έγινε Αρχιεπίσκοπος της Κωνσταντινούπολης. Πρώτο έργο του ήταν να ξεκαθαρίσει τον κλήρο από τα παράσιτα και μετά να στηλιτεύσει τη σπατάλη και την υλόφρονα εξουσία.
Διδάσκει, παρηγορεί, νουθετεί, υπερασπίζεται αδικημένους, οργανώνει ιεραποστολές στη Σκυθία, στην Περσία και τη Φοινίκη. Η ελεγκτική του γλώσσα, το θάρρος του, τον οδήγησαν σε σύγκρουση με το παλάτι, τη φιλόδοξη αυτοκράτειρα Ευδοξία, η οποία με συμμάχους τους εχθρούς του τον εξορίζει στα βάθη της Αρμενίας.
Ο λαός επαναστατεί.
Ο σκοπός των εχθρών του είναι η φυσική του εξόντωση. Ο ίδιος άλλωστε, ασκεί και από την εξορία τεράστια επιρροή στους πιστούς. Αναγκάζεται να οδοιπορεί επί τρίμηνο κάτω από αφόρητο καύσωνα.
Πέθανε από εξάντληση στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 μ.Χ. στα Κόμανα του Πόντου. Τα τελευταία λόγια του ήταν : « δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».
Η Εκκλησία τιμά την μνήμη του στις 13 Νοεμβρίου.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συγκλονίζεται από το δράμα των φτωχών ανθρώπων. Αρνείται τη διάκριση πλουσίων και φτωχών. Εξεγείρεται, διαμαρτύρεται, καταγγέλλει, δραστηριοποιείται για να ανακουφίσει τους πάσχοντες. Η Εκκλησία κατ’αυτόν είναι «εργαστήριο αγιότητας και όχι χρυσοχοείο και αργυροκοπείο». Στις μέρες του η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης τρέφει 7.0000 χιλ. φτωχούς.
Μιλά στο λαό: « Αν εξετάσει κανείς πως μεταχειρίζονται οι γαιοκτήμονες τους άθλιους και ταλαίπωρους γεωργούς, θα διαπιστώσει, ότι είναι ωμότεροι κι’ απ’αυτούς τους βαρβάρους. Από ανθρώπους που έχει σακατέψει η πείνα και η σκληρή δουλειά ζητούν διαρκώς μεγαλύτερα μερίδια και ατελείωτες εκδουλεύσεις… Ποιος θα μπορέσει να απαριθμήσει τις πρόσθετες απάτες και αδικίες που κάνουν όταν αγοράζουν το μερίδιο των καρπών που έμεινε τυχόν στα χέρια τους; Με τους δικούς τους κόπους και τους ιδρώτες γεμίζουν αυτοί τις αποθήκες και τα πατητήρια τους και στους γεωργούς πετούν από ένα ευτελές ποσόν για πληρωμή». ( 61η Ομιλ. Στο κατά Ματθ..Ελλην. Πατρολ. 58, 591,2)
Και ακόμα το σχήμα πλούσιοι και φτωχοί για τον Χρυσόστομο υπήρξε σταυρός. Τα αγαθά ανήκουν στο Θεό και « ό,τι προσφέρει ο Κύριος είναι κοινά». « Γιατί τα πάντα από το Χριστό τα έχουμε πάρει. Και την ύπαρξη μας και την αναπνοή μας και το φως και τον αέρα…..Όσο για τους όρους που χρησιμοποιούμε δικό μου και δικό σου, είναι απλές λέξεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα… Γιατί και ο αέρας και η γη και το οικόπεδο και τα υλικά είναι του Δημιουργού…. Πρέπει να ξοδεύουμε τα χρήματα λόγω των συνανθρώπων μας, αφού είναι του Θεού και όχι δικά μας…Αν όμως σπαταλάς για τον εαυτό σου, τότε γίνονται ξένα και ας είναι « δικά σου»…Όταν τα θεωρείς κοινά, τότε είναι και δικά σου και του συνανθρώπου σου, όπως ακριβώς είναι κοινός ο ήλιος και ο αέρας και η γη και όλα τα υπόλοιπα φυσικά αγαθά». ( Ε.Π. 61,86|87).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου