Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Το αίτημα της Κυριακής προσευχής «ελθέτω η βασιλεία Σου» θα μπορούσαμε να πούμε, ότι αποτελεί αίτημα κάθε ανθρώπινης καρδιάς, διότι την νέα κοινωνία την επιθυμούν ακόμη και οι άθεοι. Βέβαια αυτοί δεν ποθούν «καινούς ουρανούς», ποθούν όμως και αγωνίζονται να δημιουργήσουν «καινήν γην». Η διαφορά μας με τους άθεους συνίσταται πρώτα στο χαρακτήρα της νέας τάξης πραγμάτων, δεύτερο στα μέσα με τα οποία αυτή θα επιτευχθεί και τρίτο στη διάρκεια της. Διότι αυτοί την περιορίζουν αποκλειστικά στα υλικά πράγματα, ευνοούν τη βία και την περιορίζουν μόνο στην παρούσα ζωή. Και αυτοί μεν με αυτό τον τρόπο φαντάζονται τη νέα τάξη.
Εμείς όμως πως φανταζόμαστε την βασιλεία του Θεού, που ήταν μάλιστα και το πρώτο θέμα του κηρύγματος του Χριστού;
Τι είναι λοιπόν αυτή η βασιλεία του Θεού;
Αρχικά, η Β.τ.Θ. περιλαμβάνει ολόκληρη τη δημιουργία, τον υλικό και πνευματικό κόσμο. Με την επικράτηση της «και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς» (Ρωμ. 8,21». Η επικράτηση της στον πνευματικό κόσμο θα αρχίσει πρώτα μέσα μας, «η βασιλεία του Θεού εντός υμών έστιν», επεκτείνεται όμως μέχρι των αύλων δημιουργημάτων, διότι στο τέλος όλα θα υποταγούν στην εξουσία του Χριστού.
Δευτερευόντως, ενώ οι άλλοι τη νέα τάξη την θέλουν εντελώς εγκόσμια, η βασιλεία του Θεού δεν τοποθετεί το βάρος στα υλικά αγαθά σ’ αυτό τον κόσμο. Ο Ίδιος ο Χριστός διακήρυξε, ότι η βασιλεία Του «ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» και συνεπώς μόνο «σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομείσαι ου δύναται». Γι’ αυτό δεν είναι δυνατό να είναι «βρώσις και πόσις».
Ενώ στον παρόντα κόσμο «οι υιοί της βασιλείας» απολαμβάνουν και τα υλικά αγαθά, εν τούτοις η Β.τ.Θ. δεν συνίσταται από υλικές απολαύσεις.
Επιπροσθέτως, η Β.τ.Θ. το κέντρο βάρους της το έχει στις πνευματικές απολαύσεις, τόσο στον παρόντα όσο και στον μέλλοντα κόσμο. Στη Β.τ.Θ. θα κυριαρχεί και κάθε ηθική αξία, αλλά κατά κύριο λόγο «δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν πνεύματι Αγίω».
Είναι μεγάλη παράλειψη για όλους, το ότι εμείς οι χριστιανοί που λέμε ότι ανήκουμε στη Β.τ.Θ., λησμονήσαμε τελείως αυτά τα συστατικά και τα αφήσαμε να γίνουν συνθήματα εκείνων που πολεμούν την Εκκλησία του Χριστού. Θα πρέπει με ταπείνωση να ομολογήσουμε αυτή την παράλειψη μας, αφού φτάσαμε στο σημείο να μην μας συγκινούν ακόμη και αυτές οι διαβεβαιώσεις του Χριστού, ότι δεν θα μπούμε στη Β.τ.Θ., εάν η δικαιοσύνη μας δεν γίνει ουσιαστική και δική μας ζωντανή υπόθεση. Και όμως ποιος από εμάς ενδιαφέρθηκε να είναι δίκαιος, γιατί διαφορετικά δεν πρόκειται όχι μόνο να μπούμε, αλλά και να προσεγγίσουμε την δικαιοσύνη του Θεού;
Απεναντίας, όχι μόνο δεν δείξαμε ενδιαφέρον για την έννοια της δικαιοσύνης, αλλά είναι δυνατό με ελαφριά τη συνείδηση να είμαστε και άδικοι. Κι’όμως ο Ίδιος ο Χριστός μάς βεβαίωσε, ότι κατά την ημέρα της οριστικής φανέρωσης της βασιλείας Του θα πει: «απόστητε απ’εμού πάντες οι εργάτες της αδικίας». Ο δε Απ. Παύλος με κατηγορηματικό τρόπο διαβεβαιώνει: «άδικοι βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν».
Τώρα, αν για την εφαρμογή της δικαιοσύνης παρουσιάζουμε τόσο αναιμικό ενδιαφέρον στην προσωπική μας ζωή, φαντασθείτε πόσο αστείο θα φανεί αν, ως χριστιανοί πρέπει να διακρινόμαστε ως σημαιοφόροι της δικαιοσύνης. Θα έπρεπε να υφιστάμεθα ακόμη και διωγμούς για χάρη της, αν θέλουμε να πολιτογραφηθούμε ως πολίτες αυτής της βασιλείας. «μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών».
Τέλος πρέπει να προσθέσουμε, ότι όπως φάνηκε από τα παραπάνω μόνο για τη δικαιοσύνη, η αποξένωση της βασιλείας του Θεού από τα κύρια χαρακτηριστικά της, δηλ, την ειρήνη τη χαρά και την δικαιοσύνη, αποτελεί ιεροσυλία.
Το γενικότερο νόημα αυτών των ολίγων είναι, ότι την υπόθεση της βασιλείας του Θεού δεν την έχουμε συλλάβει στο βαθύτερο νόημα της. Γιαύτό έχουμε ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας. Χρειαζόμαστε το «ματανοείτε», με το οποίο ο Χριστός άρχισε το κήρυγμά Του γι’ αυτή.
Χωρίς ριζική αλλαγή νοοτροπίας η βασιλεία του Θεού μέσα μας, και γύρω μας αλλά και η απόκτηση της «εις ζωήν αιώνιον», υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει περισσότερο προβληματική για μας τους ίδιους και τον κόσμο.
Το «ελθέτω η βασιλεία Σου» της Κυριακής προσευχής το απαγγέλλουμε πολύ συχνά αλλά σχεδόν μηχανικά. Θα προέρχεται αληθινά και βιωματικά αν αλλάξουμε νοοτροπία δηλ. αν μετανοήσουμε. Τότε και το «ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών» μέσα μας και γύρω μας θα γίνει μια χειροπιαστή πραγματικότητα.
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου