Τρία χρόνια χωρίς τον Χριστόδουλό μας!

Σίγουρα οι κομματικές υποθέσεις δεν αφορούν το λόγο και το ενδιαφέρον μας. Τα ευρύτερα, όμως, ζητήματα που αφορούν την Ελληνική κοινωνία, ασφαλώς και πρέπει να αφορούν και να απασχολούν και την Ελληνική Εκκλησία. Και αυτό συμβαίνει γιατί ανέκαθεν η Εκκλησία στον τόπο μας ήταν μέσα στα κοινωνικά δρώμενα, συμβάλοντας με την παρέμβαση και τον εποικοδομητικό λόγο της στην επίλυση και εκτόνωση των κοινωνικών προβλημάτων.
Κάποτε ρώτησα έναν ιδιαίτερα προβεβλημένο Έλληνα πολιτικό, με τον οποίο κουβεντιάζαμε ακριβώς αυτό το θέμα, σε ποιούς χώρους νομίζει ότι δεν πρέπει να υπεισέρχεται η Εκκλησία: Στα εθνικά θέματα; Στα της Παιδείας; Στα του πολιτισμού; Στα κοινωνικά ζητήματα; Τελικά αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι πρέπει να έχει λόγο η Εκκλησία σε όλα αυτά, καθώς αυτό είναι ιστορικά κατοχυρωμένο κομμάτι της αποστολής της. Βέβαια, ο λόγος της είναι συμβουλευτικός και όχι καθοριστικός ως προς την λήψη των τελικών αποφάσεων, αφού ούτε θέλουμε, ούτε έχουμε τη φιλοδοξία να υποκαταστήσουμε την υπεύθυνη και προς τούτο αρμόδια Πολιτεία. Αλλά δε νομίζω ότι έχασε σε κάτι η πατρίδα μας με το να δέχεται το λόγο της Εκκλησίας η οποία ζει και υπάρχει για το καλό της και μόνο. Άλλωστε, σε δημοκρατία ζούμε και η όλη φιλολογία για το αν και κατά πόσο η Εκκλησία δικαιούται να ομιλεί, τη στιγμή που άπαντες δικαιούνται να ομιλούν, δε νομίζω ότι συνάδει με τα δημοκρατικά κεκτημένα.