Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΥ
«Τελικά,
επειδή ο δράκοντας δεν μπορούσε να νικήσει τον Αντώνιο και έβλεπε να διώχνεται
από την καρδιά του, τρίζοντας τα δόντια, κατά το γεγραμμένον και ξετρελαμένος,
όπως άλλωστε και είναι στο νου, του φανερώθηκε σαν ένας νεαρός νέγρος…Και με
ανθρώπινη φωνή του έλεγε:
-Πολλούς
απάτησα κι ακόμη περισσότερους ενίκησα. Τώρα όμως μου συμβαίνει με πολλούς, έτσι και με σένα.
Χτύπησα κι εσένα και τους αγώνες σου. Όμως αποδείχθηκα αδύναμος.
-Έπειτα,
όταν ο Αντώνιος τον ρώτησε:
-Ποιος
είσαι συ, που λες τέτοια λόγια σε μένα; Τότε εκείνος άρχισε να βγάζει θλιβερές
κραυγές:
-
Εγώ είμαι φίλος της πορνείας. Εγώ στήνω τις ενέδρες της και εγώ προκαλώ τους
γαργαλισμούς της στους νέους. Και το όνομα μου είναι πνεύμα πορνείας. Πόσους,
που ήθελαν να ζήσουν με σωφροσύνη, εξαπάτησα! Πόσους που ζούσαν με εγκράτεια,
τους άλλαξα γνώμη, γαργαλίζοντάς τους! Εγώ είμαι εκείνος, εξ αιτίας του οποίου
ο προφήτης μέμφεται αυτούς που έπεσαν, λέγοντας: «Πνεύματι πορνείας
επλανήθητε». Διότι εγώ ήμουν εκείνος,
που τους υποσκέλισα. Κι εγώ είμαι, που πολλές φορές σε ενόχλησα και τόσες φορές
ανατράπηκα στην πάλη μαζί σου.
Τότε
ο Αντώνιος, ευχαρίστησε τον Κύριο και γεμάτος θάρρος προς τον εχθρό του είπε:
«Αξιοκαταφρόνητος
είσαι πολύ. Διότι στο νου είσαι μαύρος και σκοτεινός και αδύναμος σαν παιδί.
Καμία λοιπόν μέριμνα δεν θα’χω πια για
σένα. «Κύριος γαρ εμοί βοηθός, καγώ επόψομαι τους εχθρούς μου». (Ψαλμ. Ριξ΄,7)
Μ. Αθανάσιος, Βίος Μ. Αντωνίου
1 σχόλιο:
Ας έχουμε την ευλογία του Αγίου. Πολύ μεγάλος άγιος.
Δημοσίευση σχολίου