Αγάπη αρχοντική

Όταν από την αγάπη μας δεν βγάζουμε τον εαυτό μας, η αγάπη μας όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν είναι καθαρή. Είναι «τσαγκιασμένη». Όταν όμως βγάλουμε τον εαυτό μας είναι λαμπικαρισμένη. Όταν μέσα στην αγάπη μας υπάρχει ο εαυτός μας σημαίνει πως μέσα υπάρχει εγωισμός. Αλλά ο εγωισμός και η αγάπη δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Η αγάπη και η ταπείνωση είναι σαν δύο δίδυμα αδελφάκια σφιχταγκαλιασμένα. Όποιος έχει αγάπη έχει και ταπείνωση και όποιος έχει ταπείνωση έχει και αγάπη. Μπορεί να κοπιάζουμε, ν’ αγωνιζόμαστε, αλλά αν η αγάπη μας δεν είναι καθαρισμένη, δεν θα βλέπουμε καρπούς. Ο Θεός χαρίτωσε το Μ. Αντώνιο με τη χάρη των θαυμάτων επειδή είχε την καθαρή αγάπη, ενώ οι κόποι άλλων ήταν μεγαλύτεροι, πάνε κατά κάποιο τρόπο χαμένοι.

          Δεν με απασχολεί πού θα πάω. Τον εαυτό μου τον έχω πετάξει. Σκοπός μου δεν είναι να κάνω καλό για τον παράδεισο, προτιμώ να πάνε οι καημένοι οι άνθρωποι που είναι μακριά από τον Θεό, για να δοκιμάσουν κι αυτοί λίγο τον παράδεισο. Τουλάχιστον εμείς δοκιμάσαμε, ενώ αυτοί ζουν από τώρα την κόλαση.  Ζητούσα από το Θεό να βγει ένας κολασμένος από την κόλαση και να πάρει αυτός τη θέση του.

          Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου