Το πρώτο βήμα

Περνούν από δίπλα σου αδιάφοροι …

Μοιάζουν για δυνατοί , μα δεν είναι…

Τόσο καιρό καρτεράς και το παράπονό σου το πνίγεις μέσα σου καλά …

Να είναι τόσο σιμά σου η πηγή της γιατρειάς και τα πόδια σου να μην σε κρατάνε …

Ν ' ακούς δίπλα σου να κυλά το ύδωρ το ζωήρυτον , του Θεού η ορμή , και να μην βρίσκεται ένας άνθρωπος να  νοτίσει τα άποτά  σου χείλη …

Ανήμπορος στέκεσαι και θωρείς τους άλλους με την παράλυτη ψυχή βιαστικά να πίνουν , να πίνουν μα να μην ξεδιψούν….

Και έπειτα να αναρωτιούνται το γιατί και το πώς  …

Κι ήρθε αργά και στάθηκε δίπλα σου αδερφός …

Ένιωσες πως ήταν ο ίδιος ο Χριστός …

Σε βάσταξε με μια ματιά που έσταζε κουράγιο , με μια λέξη που έκανε την ξεχασμένη ελπίδα να σταθεί και πάλι ορθή…

Κι έκανες το πρώτο βήμα ! 

Και βγήκε από μέσα σου φωνή δοξαστική , ψηλά να φτάσει ! 

Κύριε Άνθρωπο Εσένα  έχω !

Νώντας Σκοπετέας 

Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως, http://sotiriapsixis.blogspot.gr