Σχόλιο του αναγνώστη "atheologitos"

Ο atheologitos άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ !": το παραθέτουμε εδώ για να διαβαστεί από τους αγαπητούς αδελφούς, καθώς πολλοί δεν ανατρέχουν στα σχόλια και έτσι δεν μπαίνουν στο προβληματισμό κάθε θέματος :

Όταν δεχθούμε την ύπαρξη του Θεού της ορθοδοξίας που είναι ένας Θεός αείποτε "τρέφων και συντηρών" τα σύμπαντα τότε δεν υπάρχουν θαύματα με την έννοια του ορισμού "θαύμα = ανατροπή των φυσικών νόμων λόγω παρέμβασης του Θεού" γιατί και τότε ο Θεός ενεργεί αυτό που συνήθως ονομάζουμε "φυσικό νόμο" ο οποίος κάθε φορά που ενεργείται τελεί υπό την ...άδεια του δημιουργού του ας το πούμε έτσι. Η δημιουργία του Θεού δε δρά ανεξαρτήτως του Θεού σαν ένα καλοκουρτισμένο ρολόι αλλά ο,τιδήποτε κι άν συμβαίνει περνάει από το "κόσκινο" που λέγεται πρόνοια του Θεού. Επειδή ο Θεός ενεργεί δικαίως και αμερολήπτως και δε μας έβαλε να κατοικούμε σε κόσμο απρόβλεπτο και χαοτικό, το σύνολο των "συνήθων" "ενεργειών" του Θεού μπορούμε να το ονομάζουμε φυσικό νόμο υπό τον όρο όμως ότι καταλαβαίνουμε μ΄ αυτό ότι προέρχεται, ενεργείται, από λογική προσωπική αρχή, το Θεό και όχι ότι είναι κάτι άβουλο και τυφλό που δρα από μόνος του.(Τονίζω το "προέρχεται" και όχι "είναι") Η φύση, δηλαδή "παίρνει ευλογία από το Δημιουργό της για να επιτελέσει ό,τι επιτελεί, ενώ ο άνθρωπος λόγω του αυτεξουσίου του αρέσκεται συνήθως ό,τι κάνει να το κάνει αυτόβουλα χωρίς την ευλογία του Θεού και της Εκκλησίας (που είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας). Έτσι αν δεχόμαστε τα πάντα από Θεού μειώνεται κατά πολύ η διάκριση μεταξύ "θαύματος" και "φυσικού νόμου" αφού ο Θεός είναι ο ενεργών και τα δύο. Μόνο που στην περίπτωση του "θαύματος" ενήργησε κάπως αλλιώς απ΄ ότι συνήθως. Έτσι όποιος πιστεύει στην τύχη ή την τυχαιότητα μπορούμε να πούμε πως δεν πιστεύει στο Θεό της Ορθοδοξίας αλλά ο Θεός του είναι (όσο κι αν αυτοδιακυρήσεται Ορθόδοξος) ένα απρόσωπο νομοτελειακό όν (ούτε καν νους) που συνήθως το ονομάζουμε με μια λέξη τύχη. Εδώ πρέπει να πούμε πως η επιστήμη δέχεται την τυχαιότητα ως κάτι το μη απολύτως μετρήσιμο ή κάτι του οποίου η διαδικασία δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί ντετερμινιστικά λόγω των μη μετρήσιμων για άλλη μια φορά υποπαραμέτρων του. Για παράδειγμα η ρίψη ενός νομίσματος θα ήταν απολύτως προβλέψιμη αν ξέραμε με ποιά δύναμη και σε ποιό σημείο χτυπάμε το κέρμα προς τα πάνω. Επειδή αυτά δε μπορούν να καθοριστούν πηγαίνουμε κατ΄ ευθείαν στο αποτέλεσμα που το μετράμε προσεγγιστικά ρίχνοντας το κέρμα πολλές φορές και προϋποθέτοντας ότι η ίδια αναλογία αποτελεσμάτων θα συμβαίνει και στη συνέχεια. Ο Θεός, όμως, (αν υποθέσουμε πως υπάρχει) γνωρίζει τις ακριβείς λεπτομέρειες ενός γεγονότος που πρόκειται να συμβεί, ακόμα και τις προθέσεις και τα κίνητρα εκείνου που το κάνει. Ώστε μπορεί να αποφασίσει για το αν και με ποιόν τρόπο θα ενεργήσουν οι "φυσικοί νόμοι" προς το συμφέρον του ενεργούντος ή του υφισταμένου την ενέργεια. Πολύ λοιπόν περισσότερο η δημιουργία ενός ανθρώπου για μας τους ανθρώπους που γνωρίζουμε ελάχιστες λεπτομέριες από την εκάστοτε διαδικασία μπορεί να φαίνεται ως αποτέλεσμα τύχης αλλά για το Θεό είναι όχι μόνο απολύτως προβλέψιμη αλλά επακριβώς ενεργούμενη. Εξ άλλου μην ξεχνάμε ότι η επιστήμη μπορεί να μην αποφαίνεται για το αν υπάρχει Θεός ή όχι έχει όμως δεχθεί σιωπηλά ότι υπάρχει μόνο ότι μπορεί να "δει" ή να αποδείξει την ύπαρξή του οπότε από αυτήν την άποψη είναι άθεη στην πρακτική της. Τα δε θαύματα ακόμα κι όταν παραδέχεται την ύπαρξή τους τα αντιμετωπίζει ως μη διερευνημένα ακόμη φυσικά φαινόμενα. Ώστε μ΄ αυτήν τη λογική και πρακτική αφίσταται της πίστεως και της πρακτικής του πιστού ανθρώπου ο οποίος παρ΄ όλα αυτά μπορεί να την υπηρετεί κρατώντας για τον εαυτό του την εμπειρία της πίστεώς του.Όσο, τέλος,για το αν το θαύμα είναι πάντοτε καρπός πίστης και προσευχής αυτό αναντίρρητα είναι αλλά όχι τόσο φανερά όσο φαίνεται. Το λέω αυτό γιατί δημιουργείται η εντύπωση ότι θαύμα θα σου συμβεί αν έχεις πίστη και προσευχηθείς. Συμβαίνει όμως πολλές φορές να γίνει θαύμα χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις. Ο Απ. Παύλος για παράδειγμα ούτε πιστός ήταν ούτε προσευχήθηκε να αλλάξει και μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε και κανείς από την Εκκλησία φαίνεται να προσευχόταν για τη μεταστροφή του αφού ακόμα κι όταν μετεστράφη τον απέφευγαν όλοι. Παρ΄όλα αυτά ο Θεός του έκανε την εμφάνισή του και το θαύμα της μεταστροφής του (συνέβη και θαύμα με την έννοια της ανέρεσης του φυσικού νόμου) επετελέσθη. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν αρκετά στην ιστορία της Εκκλησίας. Ώστε το θαύμα δεν υπόκειται σε νόμους με την ίδια λογική που και οι ενέργειες ενός ανθρώπου άρα και πολύ περισσότερο του Θεού δεν υπόκεινται σε νόμους.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον π. Ανανία Κουστένη που έχει πει πολλές φορές στις ομιλίες του που ακούγονται από την Πειραϊκή Εκκλησία ότι "τύχη είναι το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Θεού".