Αναδημοσιεύουμε από το εξαιρετικό ιστολόγιο του π.Αναστασίου "Ημερολόγιο Αποδημίας" ένα ποίημα εις ανήμνησιν των όσων έζησε και ζει η Κύπρος μας από τον βάρβαρο Αττίλα το 1974, ελπίζοντας να είναι αυτή η τελευταία θλιβερή, μαύρη επέτειος της εισβολής.
...............Ι
Κύπρος μας
.....πατρίδα ελληνική,
πατρίδα του τζιτζικιού
.....και του μεστωμένου σταχυού,
πατρίδα της παντοτινής άνοιξης
και της ανοιχτής καρδιάς.
Τα συναισθήματά μας πλήρη κι ολόφωτα
.....σαν τα πολύχρωμα ψηφιδωτά
.....των βυζαντινών μοναστηριών σου
κι ο ήλιος σου καυτός
.....απαράλλακτη η αγάπη μας
.....για σένα.
Ο δρόμος ο δικός σου
πορεία ανηφορική
.....ασκητική
μα όχι αλύτρωτη.
Η αίσθησή μας πίστη αγνή
κι η πίστη μας ελπίδα ζώσα.
.....Κύπρος μας λεβέντισσα
.....πατρίδα, μονάχα ελληνική.
...............ΙΙ
The land of the living
.....τέτοια η Κύπρια γη,
γιομάτη πάθος ελληνικό
γαλάζιες θάλασσες
γλάρους
γλάστρες βυζαντινές
.....που η οσμή η αιθέρια
.....του πράσινου βασιλικού
.....τις κάνει να αναλαμβάνονται
.....να πετούν
.....και να χάνονται
..........πάνω από την αρχαία θάλασσα
..........και την ψυχή μας
..........την ούσα και δονούμενη
on the land of the living
εκεί που το όραμα
συναντά τον προφήτη του
.....εκεί που το γάμα
.....ανταμώνει το λάμδα
.....κι έτσι ορίζεται η γλώσσα μας.
....................Μάϊος 1996
1 σχόλιο:
Πολύ καλό ιστολόγιο.
Δημοσίευση σχολίου