ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, π.Γ.Στ.

 ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ

             Πιο είναι το νόημα των προσευχών μας για τους κεκοιμημένους;

            Μήπως για να ζητήσουμε από το Θεό να κάνει κάποια αδικία; Ασφαλώς όχι.

            Με την προσευχή μας αποδεικνύουμε ότι οι νεκροί μας δεν έζησαν μάταια. Ομολογούμε, ότι μαζί με τα πολλά λάθη που έκαμαν στη ζωή τους, βοήθησαν να φυτευτεί ο σπόρος της αγάπης. Προσευχόμαστε γι’ αυτούς με αγάπη και ευγνωμοσύνη και θυμόμαστε την παρουσία τους ανάμεσα μας. Η προσευχή μας γι’ αυτούς πρέπει να στηρίζεται και από τις πράξεις μας. Εάν στη ζωή μας δεν καρποφορεί ο σπόρος που έσπειραν αυτοί μέσα μας, τότε οι προσευχές μας γι’ αυτούς θα είναι αδύναμες και υποτονικές . Πρέπει να είμαστε σε θέση να λέμε: « Κύριε, αυτός ο άνθρωπος έζησε και μ’ έκανε να τον αγαπήσω, μου έδωσε παραδείγματα ν’ ακολουθήσω και τα ακολουθώ». Και θα έλθει η ημέρα που θα μπορούμε να λέμε: « Ό,τι καλό βλέπεις στη ζωή μου δεν είναι δικό μου. Εκείνος μου το έδωσε, πάρε το και ας είναι προσφορά στην αιώνια μνήμη του, και ίσως-ίσως στη συγχώρηση τους».

            Η ζωή του καθενός μας δεν λήγει με τον θάνατο μας στη γη και τη γέννηση μας στον άλλο κόσμο. Η παρουσία μας σφραγίζει όποιον συναντήσουμε. Η ευθύνη αυτή συνεχίζεται και μετά θάνατο και έτσι οι ζώντες συνδέονται με τους κεκοιμημένους για τους οποίους προσεύχονται. Για τους τεθνεώτες εμείς οι ζωντανοί δεν ανήκουμε πλήρως σ’ αυτόν τον κόσμο. Για μας οι κεκοιμημένοι ανήκουν ακόμη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η προσευχή μας γι’ αυτούς είναι ουσιαστική γιατί εκφράζει την πληρότητα της κοινής ζωής.

            « Μνήσθητι, Κύριε, των επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου κεκοιμημένων πατέρων και αδελφών ημών, και πάντων των εν ευσεβεία και πίστει τελειωθέντων, και συγχώρησον αυτοίς παν αμάρτημα εκούσιον τε και ακούσιον, εν λόγω, ή έργω, ή διάνοιαν πλημμεληθέν υπ’ αυτήν.

            Κατασκήνωσον αυτούς εν τόποις φωτεινοίς, εν τόποις χλοεροίς, εν τόποις αναψύξεως, ένθα απέδρα λύπη, πάσα οδύνη και στεναγμός, όπου επισκοπή του προσώπου σου ευφραίνει πάντας τους απ’ αιώνος Αγίους σου.

            Χάρισαι αυτοίς την Βασιλείαν σου, και την μέθεξιν των αιωνίων σου αγαθών, και της σης απεράντου και μακαρίας ζωής την απόλαυσιν».    

π.Γ.Στ.