Ὁ Γέροντας Χριστοφόρος Γρηγοριάτης γιὰ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ καὶ τὸ νομοσχέδιο συμβίωσης ὁμοφυλοφίλων

«Ἐπεφάνη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πάσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἠμᾶς ἴνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικᾶς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰώνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Τίτ. β΄ 11-13).

Ὅσοι πιστοὶ πανηγυρίζουμε θεοπρεπῶς καὶ ἐφέτος τὰ ἅγια Χριστούγεννα τοῦ Κυρίου μας. Χαιρόμαστε, διότι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ φανερώθηκε στὸν κόσμο μας στὸ πρόσωπο τοῦ «μορφὴν δούλου» λαβόντος καὶ νηπιάσαντος Θεοῦ Λόγου καὶ κατέλυσε τὸ σκότος τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ διαβόλου. Χαιρόμαστε καὶ πανηγυρίζουμε τήν «ἐν Χριστῷ» σωτηρία μας.

Ὅμως, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου μας, ἂν καὶ «τὸ φῶς (ὁ Χριστὸς) ἦλθε στὸν κόσμο», «οἱ ἄνθρωποι ἀγάπησαν περισσότερο τὸ σκότος παρὰ τὸ φῶς, γιατί τὰ ἔργα τους ἤσαν πονηρὰ» (πρβλ. Ἰω. γ΄ 19).

Ἐφέτος τὴν χαρὰ μας ἔρχεται νὰ σκιάση τὸ ψηφισθὲν ἐπαίσχυντο νομοσχέδιο, τὸ λεγόμενο «Σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφιλοφύλων», μὲ ἁπλὰ λόγια ἡ «νομιμοποίησις τῆς ἀνομίας».

Αὐτὴ ἡ νομιμοποίησις τῆς ἀνομίας, ἡ νομιμοποίησις τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἡ...

ἀποκορύφωσις τῆς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸν Θεό.

Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ περιφρονεῖται. Ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ἐκδιώκεται. Καὶ ἐν τέλει θεωρεῖται παράνομος.

Ὁ Θεός, μᾶς λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες, κρύπτεται μέσα στὶς ἐντολές Του, μέσα στὸν Νόμο Του. Ὅταν ἐκδιώκουμε τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν ζωή μας, ἐκδιώκουμε τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Ἐκδιώκουμε τὴν Ἀγάπη, ἐκδιώκουμε τὴν Εἰρήνη, ἐκδιώκουμε τὴν ἴδια τὴν Ζωή.

Ἔτσι μένουμε νεκροὶ πνευματικά, καὶ ἐντὸς ὀλίγου ἡ δυσωδία τῆς ἀποσυνθέσεως τῆς νεκρῆς πνευματικὰ ζωῆς μας γίνεται ἀποπνικτική.

Ἔλεγε ὁ μακαριστὸς καὶ διαπρεπὴς λόγιος ζωγράφος Φώτης Κόντογλου: «Τὸν σημερινὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν πιστεύει σὲ τίποτα, θαρρεῖς πὼς τὸν ἔπιασε μιὰ ἑωσφορικὴ μανία νὰ συντρίψει τὰ πάντα, γιὰ νὰ γυρίσει ὁ κόσμος στὸ χάος ἀπ’ ὅπου ἐβγῆκε… τώρα ὁ ἄνθρωπος δὲν παραδέχεται οὔτε Θεό, οὔτε τάξη στὸν κόσμο, οὔτε σκοπὸ κανέναν καὶ θέλει νὰ βυθιστεῖ στὸ ἔρεβος τῆς ἀνυπαρξίας» (Φ. Κόντογλου, «Τὸ φρέαρ τῆς ἀβύσσου», ἐν Ευλογημένο καταφύγιο, σελ. 224-225).

Ποιὸς λοιπὸν μπορεῖ νὰ μᾶς λυτρώση ἀπὸ αὐτὸ τὸ σκότος, ἀπὸ αὐτὴ τὴν δυσωδία, ἀπὸ αὐτὴ τὴν σῆψι, ποὺ ὅλο καὶ πιὸ πολύ μᾶς πνίγει;

Μόνον ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Αὐτός, ποὺ ἐμεῖς ἀποστρεφόμαστε καὶ συστηματικὰ καὶ μὲ πεῖσμα καὶ μίσος τὸν διώχνουμε ἀπὸ τὴν ζωή μας.

Ἀπὸ ἐμᾶς δὲν ζητάει τίποτε ἄλλο ὁ Θεὸς παρὰ νὰ μετανοοῦμε. Ζητάει τὴν μετάνοιά μας. «Ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ· μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ» (Μάρ. α΄ 15). Νὰ ἀλλάξουμε τρόπο σκέψεως, νὰ ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς.

Τὰ νομοσχέδια ἀλλάζουν, ὅταν ἐμεῖς θὰ ἀλλάξουμε. Ἡ μετάνοια εἶναι τὸ ἀντίδοτο καὶ τὸ ἀντίβαρο σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν ἀποστασία, σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν πνευματικὴ σῆψι. Ἡ ὁδὸς τῆς ἁγιότητος εἶναι τὸ ἀντίβαρο στὴν ἀποστασία.

Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μᾶς ἔδειξε τὸν δρόμο. Ἦλθε στὴν γῆ, ἔγινε ἄνθρωπος, ἔζησε μαζί μας, ἔπαθε, ἀπέθανε, καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα ἀνέστη ἐκ νεκρῶν γιὰ τὴν σωτηρία μας, «ἠμὶν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν» (Α΄ Πέτ. β΄ 21), δείχνοντάς μας δηλαδὴ μὲ τὴν παναγία ζωὴ Του τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὴν Ἀγάπη, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν Ζωὴ τὴν αἰώνιο.

Αὐτὸν τὸν δρόμο καλούμαστε καὶ ἐμεῖς νὰ ἀκολουθήσουμε.

Αὐτὸν τὸν δρόμο ἀκολούθησαν οἱ Ἅγιοί της Πίστεώς μας.

Ἀς «προευτρεπίσωμε», λοιπόν, τόν «ἔσω ἄνθρωπον», γιὰ νὰ ὑποδεχθῆ τὸν Λυτρωτή μας, ποὺ μᾶς ἐξαγόρασε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ μᾶς ἔκανε «καινὸν ἄνθρωπον», καινούριο ἄνθρωπο (Ἐφ. δ΄ 24). Ἂς «εὐτρεπίσωμε τὸ σπήλαιο» τῆς ψυχῆς μας ἀρνούμενοι «τὴν ἀσέβεια καὶ τὶς κοσμικὲς ἐπιθυμίες» καὶ κάθε μολυσμὸ «σαρκὸς καὶ πνεύματος», γιὰ νὰ τὸ προσφέρωμε ἔτσι στὸν Κύριό μας.

Ὁ Κύριος ἐτέχθη καὶ ἐπλήρωσε τὰ σύμπαντα μὲ τὴν θεϊκή Του εὐωδία. Ἂς τρέξουμε ὀπίσω Του μὲ τὴν σύμφωνη μὲ τὶς ἐντολὲς Του ζωή μας.

Μετὰ πολλῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καὶ εὐχῶν

Ἅγια Χριστούγεννα 2015

Ὁ Καθηγούμενος τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει

Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου

Ἀρχιμ. Χριστοφόρος

καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ