«Ημάρτομεν και ηνομήσαμεν
αποστήναι από σου και των εντολών σου
ουκ ηκούσαμεν, ουδέ συνετηρήσαμε καθώς
ενετείλω ημίν» (Δαν. γ, 5-6).
Μία αναγνώριση και ομολογία που ανταποκρίνεται πάντοτε στην
αλήθεια, είναι ότι είμαστε αμαρτωλοί και ένοχοι ενώπιον του Θεού. Αν
ερευνήσουμε με προσοχή τον εαυτόν μας παιδιόθεν, θ’ ανακαλύψουμε, ότι σε
πολλές περιπτώσεις βαδίσαμε άτακτα και αντίθετα με το Νόμο του Θεού. Ότι
φανήκαμε «υιοί αποστασίας», αθετήσαμε το λόγο Του και δεν πράξαμε όσα Εκείνος
κελεύει προς το συμφέρον μας.
Η αναγνώριση όμως και η ομολογία αυτή όχι μόνο δεν είναι
εξευτελιστική, αλλά φέρει και πολλή ωφέλεια. Η ειλικρινής ομολογία των αμαρτιών
μας είναι έμπρακτη απόδειξη, ότι τις απαρνούμαστε, ότι βρισκόμαστε στο δρόμο
της μετάνοιας και επιθυμούμε όχι απλά τη
διόρθωση, αλλά την αποκήρυξη του
αμαρτωλού παρελθόντος μας. Επομένως δεν είμαστε πλέον ξένοι προς τον Θεό, αλλά
έχει επισκεφθεί την ψυχή μας η χάρη και
το έλεος του Θεού.
Πηγή: Δ. Γ. Παναγιωτόπουλου, Από την ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
1 σχόλιο:
Κύριε Ελέησον.
Δημοσίευση σχολίου